درود این پست یک اطلاع‌رسانی من‌باب توقف فعالیت این چنل هست. حدود دو ساله که این چنل رو دارم و شما در سراشیبی و سرازیری‌هاش همراهم بودید، یکسری از اول بودن و عده‌ای هم در راهروهای فرعی به ما ملحق شدن. بودن شما سعادتی برای من بود. در این نقطه از زندگیم متوجه…

درود
این پست یک اطلاع‌رسانی من‌باب توقف فعالیت این چنل هست.
حدود دو ساله که این چنل رو دارم و شما در سراشیبی و سرازیری‌هاش همراهم بودید، یکسری از اول بودن و عده‌ای هم در راهروهای فرعی به ما ملحق شدن. بودن شما سعادتی برای من بود. در این نقطه از زندگیم متوجه شدم که تریبون داشتن مسئولیت خیلی بزرگیه. من درقبال تک‌تک حرف‌هایی که می‌زنم باید مسئولیتی رو بپذیرم و به تاثیری که اون حرف می‌ذاره فکر کنم.
مدتی هست به این نتیجه رسیدم که تریبون داشتن برای "شخص من" هنوز زوده. سن و تجربه‌ی کمی دارم و از نظر خودم هنوز شخصیتم کامل شکل نگرفته. در این سن روش بهتر رو در این می‌بینم که روی خودم سرمایه‌گذاری کنم و چون این راه پر از فراز و نشیب هست و هنوز به بلوغ کاملی نرسیدم، امکان خطا و آسیب هم بالاتر می‌ره. پس ترجیح می‌دم که به دور از پابلیک و سوشال مدیا این دوره رو بگذرونم تا درحین یافتن راه زندگیم ناخودآگاه کسی رو به بیراهه نکشونم. چنل داشتن در این سن که هنوز بی‌ثبات هستم و روزانه دچار تغییرهای مشهودی می‌شم، شبیه به ژست‌هام داخل عکس‌های تینیجریمه. اون زمان فکر می‌کردم خیلی خفنم اما چندسال که گذشت به خودم گفتم اینکارا چی بود می‌کردی!
تفاوت چنل و عکس‌های تینیجریم در اینه که اون عکس‌ها جایی منتشر و ثبت نشدن اما پست‌های چنل شبیه به ردپایی می‌مونن که من از خودم برای آیندگان به جا می‌ذارم و این سری برعکس دفعه پیش همه‌ی اینها ثبت می‌شن. دوست ندارم چندسال دیگه برگردم و بگم این چه کاری بود کردی!
هرچند ما همواره در طول زندگیمون دچار تغییر هستیم، اما نقطه‌ای وجود داره که به یک ثبات نسبی می‌رسیم و بعد از اون، تغییرات پیرامون همان نقطه اتفاق میفتن. من هنوز به اون نقطه نرسیدم‌.
اینها گوشه‌ای از تفکرات من هستند که باعث شدن به تصمیم دیلیت کردن چنل برسم.
به سبب حفظ احترام و ارزش قائل شدن برای شعور مخاطب خواستم این تصمیم رو کمی قبل‌تر از اجرایی شدن اعلام کنم، فلذا اگر مدیایی مدنظرتون هست می‌تونید برای خودتون سیو کنید.
همراهی شما افتخاری برای من بود.
امیدوارم که همواره جاری و راضی باشید♥️
بااحترام، ثمین با ث.

(چنل یا آرشیو می‌شه و یا دیلیت)

وای من یه زمان فکر می‌کردم خیلی مهربون و به فکر بقیه هستم تا اینکه گذشت و بعدا فهمیدم من مهربون نبودم، صرفا اولویت‌بندی و مشخص کردن حد و مرز برای دیگران رو بلد نبودم.

بخت من تو همین ریکوئستی بود که اکسپت نکردم.

بله منم می‌دونم که درست می‌شه ولی دلیل نمی‌شه الان واسش ناراحت نباشم.

همونجا که دیگه عدد ممبرهای چنلت رو چک نمی‌کنی و واست مهم نیست چندتا کم و زیاد شده، افتادی تو سرازیری پیری.

همه‌ی مشکل ما بخاطر اینه که آدم‌ها سر جای خودشون نیستن. هرکس اومده جای یکی دیگه ایستاده و زمین شطرنج رو بهم ریخته. سرباز جای رخ ایستاده و اسب جای سرباز. خب نمی‌شه! سرباز که نمی‌تونه مثل رخ حرکت کنه و بیشترین بازدهی رو بده. حالا چون مجبورش کردی باید با حرکت محدودی که متعلق به خودشه کار رخ که حرکتش چندبرابر اونه رو انجام بده.
اسب هم نمی‌تونه کار سرباز رو انجام بده. توانایی و محدوده حرکتیش فرق داره، ولی به زور گذاشتنش جای اون. حالا حتی کیفیت سرباز رو هم پایین آورده‌.
هر مهره سرجای خودش می‌تونه بهترین حرکت رو انجام بده. وزیر باید جای وزیر باشه، سرباز جای سرباز و رخ جای خودش. وگرنه کل بازی بهم می‌ریزه.

تاحالا شده شاهد یک فعالیت یا موقعیتی باشید و با خودتون بگید "لعنتی. من واقعا تو اینکار خوبم. اگر ادامه‌اش ندم به همه ظلم کردم" انجام شدن اونکار توسط بقیه رو ببینید و بعد یه نگاه به خودتون بندازید و بدونید که شما می‌تونید بهتر از کلی کسانی که داخل اون حرفه…

نمی‌دونم این نکته الان به کار کسی میاد یا نه
اما راز قبولی آزمون شهر آرامشه.
بعد از تمرین زیاد که به رانندگی مسلط باشید فقط آرامش داشتن می‌تونه نجاتتون بده. شاید الان به این حرف نرسیده باشید و بگید یه حرف کلیشه‌ای هست اما یکم که تجربه بدست بیارید می‌فهمید وقتی می‌تونید بیشترین بازدهی رو داشته باشید و هرچی بلدید رو پیاده کنید که آروم باشید و با آرامش کارهاتون رو انجام بدید. آرامش معجزه می‌کنه به حرفم اعتماد کنید.

خیلی نیاز به کار خاصی نیست. بیسکوئیتی که باز کردی رو به بغل دستیت تعارف کن. با بچه‌ی کوچیک رو موتور بای‌بای کن. به دوستت اعتماد بنفس بده. از کسی که کاری واست انجام داده تشکر کن. به آدم‌ها احترام بذار و حرمتشون رو نشکن. به افراد سالخورده کمک کن بارشون رو حمل کنن. به خانواده‌ات یادآوری کن دوستشون داری. به مردم با لبخند نگاه کن و تجاربت رو دراختیار کسی که ازت راهنمایی می‌خواد قرار بده. نیاز نیست حتما شق‌القمر کنی. اینطوری زندگی رنگی‌تر می‌شه.