اصفهانیای عزیز
می‌تونید یه دندونپزشکی که کار لمینتش طبیعیه و دندون رو مدل خیلی سفید و مصنوعی و آدامسی درنمیاره بهم معرفی کنید؟
از این اینستاگرامیا نه، خودتون یا آشنا رفته باشید پیشش و واقعاً راضی باشید.

خیلی خیلی ممنونم.

#موقت

«انگار نه‌انگار» ساختار عجیبی داره.
خود انگار، لااقل توی بعضی کاربردهاش، درخودتمام نیست. رو به سوی بیرون از خودش داره. انگار، چی؟ گویی انگار بعد از خودش چیزی رو انتظار می‌کشه. و توی این ترکیب «انگار نه‌انگار»، یهو بعد از انگار با نقیض انگار مواجه می‌شیم: «نه‌انگار». اون چیزی که انتظار داری بعد از انگار بیاد، در غیرقابل پیش‌بینی‌ترین حالت، نقیضشه.

ظاهراً ترکیب قدمت‌داری نیست و این آخری‌ها، اون هم توی محاوره وارد زبان فارسی شده. خوش اومده. دل‌نشینه.

@kalamebazi

یه ضرب‌المثل #ترکی هست که می‌گه «آج قولاغیم، دینج قولاغیم».
هر چی گوشم رو گرسنه‌تر نگه دارم، گوشم دنج‌تره.
هر چی کمتر بشنوم، راحت‌ترم.

@kalamebazi

نویسنده نوشته «هرچه گفتم فلان، گوش نگرفت.»

شما گوش بگیر (به معنی گوش کن) و گوش نگرفت (به معنی گوش نکرد) رو جز #قم جای دیگه هم شنیدید یا می‌گید؟

@kalamebazi

می‌گه «فلانی رفت که رفت، اینم با زنش موندند که موندند که موندند.»

بعضیا فقط نمی‌رند، می‌رند که می‌رند.
و بعضیا فقط نمی‌مونند، می‌مونند که می‌مونند که می‌مونند.

#اصفهان

@kalamebazi

یه فقیه شاعر ادیبی داشتیم تو قرن یازدهم و دوازدهم میلادی، به اسم شهاب‌الدین سعد بن محمد صیفی، که این بنده‌خدا به حیص‌بیص مشهور بوده.
چون همیشه لفظ قلم حرف می‌زده و یه باری که می‌بینه مردم خیلی شلوغ می‌‌کنند، می‌گه که «مردم را چه می‌شود در این حیص‌بیص؟»
دیگه مردم براش دست می‌گیرند و از اون بعد بهش می‌گند حیص‌بیص.
خود حیص‌بیص یا حیص و بیص یعنی گرفتاری و سختی و گیر و دار و مخمصه.

اگه کلمه بودی، کدوم کلمه بودی؟

@kalamebazi

برای دوست پزشکم مطلبی می‌فرستم‌. روایت کوتاهی از هوشمندی یه پزشک در تشخیص یه بیماری.
دوستم می‌گه «چه پزشک حاذقی بوده.»

توی سایت نوبت دکتر گرفتن، کامنت‌ها رو زیر و رو می‌کنم تا ببینم نظر بیمارا در مورد فلان پزشک چیه. بازم به کلمه‌ی حاذق برمی‌خورم.

توی ویدئویی درباره‌ی تاریخ دانشگاه اصفهان، خانومی که داره دکتر نفیسی، معاون دانشگاه رو معرفی می‌کنه، می‌گه اصفهانیا می‌دونند که ایشون چه پزشک حاذقی بود.

ما نمی‌گیم چه معلم حاذقی یا چه تعمیرکار حاذقی یا چه مهندس حاذقی‌. ما معمولاً حاذق رو اختصاصی برای پزشک میاریم‌. پزشک خوب، پزشک حاذقه‌. کارآزموده، چیره‌دست، تیز و باهوش.

@kalamebazi

آقای خواننده خطاب به معشوق می‌گه «تو مازندران منی». مثل اینکه بگه گل منی، عزیز منی، جون منی. می‌ریم جلوتر، باز می‌گه «تو مازَرون من، آروم جون من».

هیچ جای دیگه نشنیدم از اسم شهر و دیار برای قربون‌صدقه‌ی معشوق رفتن استفاده کنند. نشنیده بودم اسم شهر و دیار جزو مجموعه کلمات ابراز علاقه باشه.

#مازندران

@kalamebazi

خانومه با اشاره به یه ترانه‌ی فولکلور از سلت‌ها می‌گه ما زن‌ها این ترانه رو هر روز تو آشپزخونه می‌خونیم، موقع رفتن سر کار می‌خونیم، موقع آب دادن به گل‌ها می‌خونیم، ما Song keeperیم. پاسداران ترانه.

دقت کردم دیدم از هیچ ترانه‌ی مادری‌ای مراقبت نمی‌کنم. Song keeper نیستم. فقط حضانت چند تا ضرب‌المثل و اصطلاح ترکی رو قبول کردم. هر بار که مامانم از قول پدرش نقل‌شون می‌کنه، انگار تحویل‌شون می‌ده به من و منم تلاش می‌کنم مراقب‌شون باشم.

پاسدار کدوم ترانه‌ی محلی هستید؟

@kalamebazi

خاله‌ ناخوش بود. زنگ زدم احوالش رو بپرسم‌. اولش من رو با دخترخاله‌م که ترکی حرف زدن بلده اشتباه گرفت. منم دلم نیومد بگم اون نیستم. گفتم داره ترکی‌ترکی درددل می‌کنه، متوقفش نکنم. یه جاییش گفت «بختیم یاتیب خالاجان.»

اشک من گوله شد، سُرید روی صورتم.

اگه می‌گفت درد دارم، شبا نمی‌خوابم، غذا از گلوم پایین نمی‌ره یا هر چیز مشابهی، هیچ کدوم اون زوری رو نداشتند که «بختیم یاتیب» داره.

«بختم خوابیده.»
این ترجمه‌ی تحت‌الفظیشه. تو فارسی چی می‌گید؟ روزگارم سیاه شده؟ بدبخت شدم؟ نه، اینی که خاله گفت اینا نبود. زورش خیلی بیشتر از اینا بود. بخت خاله زنده بود انگار. یه چیزی بیرون ذهنش. انسان‌وار. بختش حالا تصمیم گرفته بود بخوابه. بخت چطوری می‌خوابه خاله؟ بخت خوابیده رو می‌شه دوباره بیدار کرد؟

«یاتیب» رو‌ می‌شه فروکش کردن و آروم شدن هم در نظر گرفت. مثل وقتی که می‌گیم «دعوا خوابید.» انگار بخت یه دوران برو‌ و بیا و شلوغی داره و یه دوره‌ی آروم شدن و از تک‌ و تا افتادن. ولی من معنی اولی رو ترجیح می‌دم.

پی‌نوشت: درباره‌ی بخت و سرگذشتش در ایران اینجا چیزای خوبی می‌تونید بخونید.

#ترکی

@kalamebazi