گاهنامه فرهنگی-آموزشی_فرهیزش_شماره پانزدهم
#ویژه_روز_جهانی_معلم
#گوناگون

نوشتن قبل از این‌که دست‌های شما به حرکت بیفتد، شروع می‌شود
✍حسین حسینی‌نژاد‌
مدیر مسئول ماهنامۀ انشا و نویسندگی

اوقاتی که صرف آماده‌شدن برای نوشتن می‌کنید، زمان مفیدی است که در حال ورزدادن موضوع نوشته‌تان هستید. هر اندازه این زمان طول بکشد و شما کار ذهنی بیش‌تری روی موضوع انجام دهید، موقع نوشتنِ اولین پیش‌نویس، دست‌هایتان آسان‌تر کار خواهند کرد.
روی پیتر کلارک در کتاب امداد! برای نویسندگان می‌گوید:
«من وقتی بچه بودم، قصه‌هایم را در سرم می‌نوشتم و خودم را شخصیتی داستانی در رمانی ماجرایی یا فیلمی پرماجرا تصور می‌کردم. اگر آدم‌بدها بریزند توی این رستوران، چه می‌شود؟ وقتی همه مشغول خوردن غذایشان هستند، حواس من به آدم‌های مشکوکِ جلوی در است. با موبایلم به 911 زنگ می‌زنم، آرام می‌روم نزدیک ورودی، با سرعتی برق‌آسا جارویی می‌قاپم و آن را فرومی‌کنم پشت دستگیرۀ در و ورودی را مسدود می‌کنم.»
این مثال نشان می‌دهد که ما می‌توانیم قبل از ورود به نوشتن، موضوع را در ذهن خودمان بسط دهیم. راه ورود و خروج به موضوع را پیش‌بینی کنیم. مثال‌هایی که می‌خواهیم بزنیم، استدلال‌هایی که می‌خواهیم بیاوریم، شروع روایتی که می‌خواهیم نقل کنیم، همه و همه را پیش از تهیة پیش‌نویس در ذهنمان مرور کنیم.
فایدۀ ذهن‌پروری این است که موقع نوشتن، سرعت می‌گیرید. قلم توقف نمی‌کند از این‌که چه‌چیزی بنویسد، از کجا شروع کند، به کجا ختم کند، یا از این‌که لحن نوشته چگونه باشد سؤال نمی‌پرسد؛ زیرا قبلاً در ذهن به این‌ها پاسخ داده شده است.
راه دیگری که موقع نوشتن، قلم روان می‌شود، این است که موضوعی را که در ذهن پخته‌اید، برای دوستی مشتاق تعریف کنید و از او بخواهید که به شما بازخورد بدهد. اگر چنین دوستی دم‌دست نداشتید، آن را برای یک‌نفر فرضی تعریف کنید. این کار، شما را به آنچه می‌خواهید بنویسید، مسلط می‌کند و موقع نوشتن، قلم جلوجلو حرکت می‌کند.
راه دیگری که پیشنهاد می‌دهند تا بر موضوع اشراف پیدا کنیم، این است که در یادداشتی برای خودتان، از موضوعی که می‌خواهید درباره‌اش بنویسید، صحبت کنید. در این یادداشت، اشاره کنید که دربارۀ چه‌چیزی و چرا می‌خواهید بنویسید. تصمیم دارید در نوشته‌تان به چه نکته‌هایی اشاره کنید. این کار موجب می‌شود وقتی شروع می‌کنید که نسخة اولیه را تهیه کنید، کلمه‌ها به‌سرعت بر قلم شما جاری شود.
با انجام این ترفندها، اگر دیدید هنوز قلم حرکت نمی‌کند، موضوع را در قالب دیگر، مثل: خاطره، یادداشت، نامه و... تعریف کنید. با این کار، احتمالاً کلمه‌ها بر دستان شما جاری می‌شوند.
در هر صورت، ما باید اول چیز معناداری در ذهن خودمان خلق کنیم و به آن فکر کنیم، بعد برویم سراغ پیداکردن کلمه‌ها برای نوشتن. می‌گویند تمایل به شروع، پیش از آن‌که موضوع در ذهن پخته شود، احتمال شکست در نوشتن را تقویت می‌کند.
راستی فراموش نکنیم که موقع نوشتنِ پیش‌نویس اولیه، «منتقد درون» را خاموش کنیم. به او بگوییم: «برای دقایقی خفه شود!» تا شما راحت‌تر بتوانید پیش‌نویس اول را تهیه کنید. از بس منتقدِ درون قدرت دارد، به او «نگهبان دروازه» هم گفته‌اند؛ نگهبانی که نمی‌گذارد هیچ کلمه‌ای برای نوشتن روی کاغذ بیاید.
پس از خاموش‌کردن منتقد درون کلمه‌ها، عبارات و جمله‌ها جاری می‌شوند. در این صورت است که باید موضوع را پرداخت و پس از روزها تمرین ذهنی، آن را به مرحلۀ انتشار نزدیک کرد.
آری نوشتن قبل از این‌که دست‌های شما به حرکت بیفتد، شروع می‌شود.

https://t.me/farhizesh_mag

آموزگاران جهانی در صفحه کوچک گوشی!

محمدرضا نیک‌نژاد، ص آخر روزنامه شرق، 5 آبان 1403

🔻داییِ نازنین و مردم‌داری داشتم به نام "دایی حجت" که شوربختانه چند سالی است چهره در نقاب خاک کشیده‌است. "دایی حجت" در نوجوانی از شهرستان به تهران می‌آید و خانواده‌ای راه می‌اندازد و البته سال‌های سال به همراه همسرش، میزبانانی خوشرو و بردبار برای همه فامیل بودند. به گفته برادر بزرگم، دایی حجت، دو-سه سال در بی خبری کامل به همراه دایی‌اش در تهران زندگی می‌کند و تازه پس از مدت‌ها در نبود تلفن، با نامه‌هایِ چند ماه یک بار، از خود خبر می‌دهد و از خانواده‌اش خبر می‌گیرد؛ فضایی که امروزه از نظر حجم گسترده‌ی پیوندها و ارتباطات انسانی، باور نکردنی است!

🔻اما جهان کنونی پر است از شگفتانه‌های فراوانی که برآمد از مهمترین ویژگیِ این دوران، یعنی "ارتباط" است؛ ویژگیِ که سبب شده تا خبر رویدادهای کوچک و بزرگ، در زمانی اندک به سراسر جهان برسد و پیامدهای مثبت و منفی خود را داشته‌باشد. این ارتباط زمینه‌ساز نزدیکی آدم‌ها به هم شده و کمتر کسی پیدا می‌شود که باور ژرفی به تفاوت‌های ریشه‌ای و انسانی میان نژادها، ملت‌ها، اقوام و ... البته گرفتاری‌های آنان داشته‌باشد؛ گرفتاری‌هایی فراگیر که بخش بزرگی از انسان و انسانیت را در می‌گیرد.

پرداختن به این ویژگی، هم از نظر پیچیدگی و گستردگی و هم از نظر تخصصی، در توان نگارنده نیست اما آنقدر هست که بتوان به دو رویدادِ خوب در چند هفته گذشته اشاره کرد.

🔻1-بیش از 50 سال است که از سوی یونسکو پنجم اکتبر، روز جهانی آموزگار نام گرفته‌است و سال‌هاست که این روز، در جهان گرامی داشته‌می‌شود. چند سالی هم هست که در نبود مراسم رسمی در ایران، شمار اندکی از رسانه‌ها و تشکل‌های صنفی معلمان به این روز می‌پردازند. در همین راستا "کانون صنفی معلمان ایران (تهران)" به فراخور این روز از دو معلم، یکی از کره جنوبی و دیگری از ترکیه، دعوت کرده‌بود که در یک نشست مجازی شرکت کنند. این دو معلم در کشورهای خود کنشگران اتحادیه‌ای هستند و از روند تلاش‌های صنفی، اتحادیه‌ای و آموزشی در کره و ترکیه سخن گفتند؛ که همزمان برای مخاطبان نشست ترجمه می‌شد. جدای از کار خوب و نوآورانه‌ی کانون تهران در برگزاری چنین نشستی، مهمترین دستاورد آن آگاهی از یکسان بودن بخش بزرگی از گرفتاری‌های معلمان در این دو کشور، و البته در جهان بود؛ گرفتاری‌هایی که معلمان جهان را در یک صف برای تلاش در راستای رسیدن به خواسته‌های صنفی-آموزشی قرار می‌دهد و امیدهایی می‌آفریند برای دستیابی به این خواسته در یک همراهی مهم، اثرگذار و پیشرونده در سراسر جهان.

🔻2-"گاهنامه فرهیزش" نشریه‌ای اینترنتی است که در گستره آموزشی، فرهنگی و صنفیِ فرهنگیان و بدستِ زنده یاد "مهدی بهلولی" راه اندازی شد و به فراخور روز جهانی آموزگار، به پانزدهمین شماره خود رسید. دست اندرکاران این گاهنامه نیز به فراخور روز جهانی آموزگار، نشستی مجازی برگزار کردند که در آن سه معلم از سوئیس، کانادا و عمان شرکت داشتند. این معلمان، ایرانیانی هستند که در آن کشورها به حرفه‌ی آموزگاری مشغول بوده و یا هستند. در این نشست، که دشواری زبانی هم وجود نداشت، سه مهمان از تجربه‌های آموزگاری، ساختار مدرسه‌ای، بافت فرهنگی-اجتماعی موثر بر آموزش، کنش‌های صنفی معلمان و ... در این کشورها سخن گفتند و مخاطبانِ اغلب معلم نیز کنجاوانه در اندک زمان گپ‌و‌گفت، با طرح پرسش‌هایی نشست را پر بارتر کردند و ...

🔻جهان امروز، جهانِ پیوندهای انسانی و ارتباطات گسترده‌است و خوشبختانه در چندین دهه‌ی گذشته هیچ کس نتوانسته و نمی‌تواند جلو این پیوندهای پیشرونده انسانی را بگیرد؛ کسانی نیز که چنین سودایی در سر داشته، یا دارند، عرض خود می‌برند و آب در هاون می‌کوبند! ارتباط، محور دگرگونی‌های گسترده‌ای است که نه دیگر دایی حجت‌ها سال‌ها در بی خبری زندگی کنند و نه ملت‌ها پشت دیوارهای بی‌خبری و ناآگاهی روزگار بگذرانند! جهان راه خودش را می‌رود هر که را که همراه نشود، زیر می‌گیرد و فراموشش می‌کند؛ از ما گفتن!

آدرس یادداشت در روزنامه

گاهنامه فرهنگی-آموزشی_فرهیزش_شماره پانزدهم
#ویژه_روز_جهانی_معلم

روز جهانی آموزگار 2020
زنده یاد مهدی بهلولی، 14 مهر 99

5 اکتبر (13گاهی هم همچون امسال 14مهر) روز جهانی آموزگار است. یونسکو در 1994 این روز را به یادبود تصویب "سفارش نامه یونسکو/سازمان جهانی کار درباره جایگاه آموزگاران" تصویب کرد و از آن سال تاکنون آن را جشن می گیرد. در چند سال گذشته،آن را با یک شعار نیز همراه کرده است؛ برای نمونه "آموزگاران برای برابری جنسیتی(2011)" یا "آموزش در آزادی،اختیار بخشیدن به آموزگاران(2017)". "آموزگاران : پیشگام در بحران،بازانگاران آینده" شعار امسال(2020) است که با توجه به بحران کووید- 19 و پیشگامی آموزگاران در آموزش در دوران کرونا و به ویژه نقشی که به گفته یونسکو می توانند در "انعطاف پذیری و شکل بخشیدن به آموزش و پرورش و به پیشه آموزش" بازی کنند اشاره دارد. ناگفته پیداست که روز جهانی آموزگار امسال باید در پیوند با بیماری سراسرگیر کووید- 19 باشد و این مساله در یادداشت مفهومی و نسبتا بلند یونسکو به مناسبت روز جهانی آموزگار 2020 نمود یافته است. تاکید یونسکو در این یادداشت مهم،رهبری آموزگاران در آموزش و پرورش به طور کلی و به طور ویژه در آموزش دوران بحران های همه گیر و سراسرگیری همچون کووید- 19،ایبولا،ایدز،جنگ های داخلی،و ...می باشد. رهبری آموزگاران،آنگونه که یونسکو بر آن تاکید می کند،در سه سطح خرد،میانه و کلان می تواند و می باید نمود بیابد. سطح خرد به کلاس درس(رو در رو یا برخط) برمی گردد، سطح میانه به مدرسه،و سطح کلان به کل سیستم آموزشی و همچنین به جامعه. یونسکو در یادداشت خود این نکته را می پذیرد که متاسفانه تاکنون در واقعیت آموزش و پرورش در سطح جهان،و حتی در سندهای رسمی جهانی آموزش و پرورش،آنچنان که باید و شاید به مساله رهبری آموزگاران در آموزش و پرورش توجه نشده است. بحران کووید- 19 البته فرصتی به دست داد که رهبری آموزگاران در آموزش،گستردگی و ژرفای بیشتری بیابد که در هر سه سطح خرد،میانه و کلان خود را نشان داد. یونسکو البته امیدوار است که این رهبری فزون یافته،ادامه یابد و به همین خاطر سفارش یک سری پژوهش و نوشته ها را داده است که مساله رهبری آموزگاران در دوران های بحران از زاویه های گوناگون بررسی شود و به ویژه "بینش هایی تازه در درون رهبری آموزگاران در زمینه گسترده تری از رهبری آموزشی پدید آورد."
نکته مهم دیگری که یونسکو در یادداشت خود به آن می پردازد بحث جایگاه پیشه آموزشگری و به ویژه احترام به آموزگاران در سطح جهان است : "آموزگاران با چالش های دیگری ورای بحران کنونی و بحران های دیگر روبه رو هستند؛ روی هم رفته سال های نخست سده 21م زمان خوبی برای آموزگار بودن، نبوده است. بی گمان در سطح جهان،افتی در جایگاه پیشه آموزشگری،و در سطحی گسترده تر،در احترام به آموزگاران رخ داده است. در سراسر جهان،نگرانی رشد یابنده ای درباره سطوح شایستگی و صلاحیت آموزگاران وجود دارد تاحدی که خانواده ها دیگر به طور نظام وار از اقتدار آموزگاران یا مفهوم ‘به جای پدر- مادر’ پشتیبانی نمی کنند.

▪️متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.

گاهنامه فرهنگی-آموزشی_فرهیزش_شماره پانزدهم
#ویژه_روز_جهانی_معلم

صدایی که هم اکنون می شنوید اعلام خطر است
✍️صفیه بسیم

▪️امسال چهاردهم مهرماه، روز جهانی معلم است و هرساله برای بزرگداشت این روز در جهان برنامه‌های مختلفی برگزار می‌شود. به مناسبت این روز هر ساله شعاری انتخاب می‌شود و از همه دولت‌ها و ملت‌ها درخواست می‌شود که برای تحقق این شعار قدم بردارند. امسال شعار روز جهانی معلم اینگونه برگزیده شده است:

«بها دادن به صدای معلمان»

▪️اگر بخواهیم به این شعار عمل کنیم باید بدانیم که معلمان چه می‌گویند وهدف از گفته‌هایشان چیست .در ایران عزیزمان، صدای معلمان بیش از هر چیز حول محور مشکلات آموزش و پرورش می‌چرخد؛ مشکلات سیستمی وغیره سیستمی. مشکلات سیستمی آموزش‌و‌پرورش اغلب حاصل بی تدبیری وعدم مدیریت شایسته بر این نهاد بوده و اغلب تحت تأثیر قوانین و احکام حاکمیتی است .
مشکلاتی از قبیل:

- افت تحصیلی دانش آموزان در مدارس دولتی
- کاهش انگیزه‌های یادگیری و دلسردی نسل تحت تعلیم از محتوی وشیوه‌های آموزشی
- تضاد فرهنگی درون و بیرون مدرسه به جهت رویکرد شدید ایدئولوژیکِ آموزش عمومی
- گران شدن آموزش و تسلیم شدن وجهه ی پرورشی این نهاد در برابر پولی سازی
- فاصله گرفتن از عدالت آموزشی و نتایج تاسف‌بار شکاف طبقاتی بر گسترش علم و فناوری
- تضعیف چهره علم در برابر قدرت و ثروت با وضع قوانین نامناسب، که منجر به فرار مغزها و کاهش بهره هوشی جامعه شده است .
- تغییرات مداوم در مدیریت کلان و میانی؛ و به تبعه آن در سطح مدارس که اجرای برنامه‌های نسبتا مناسب را نیز ناممکن کرده است.
- وجود مشکلات مالی و معیشتی در بخش کارکنان و معلمان که حاصل کسری بودجه این وزراتخانه درسال‌های متمادی بوده و به بحران تبدیل گردیده‌است.
- نگرش حاکمیت به آموزش و پرورش به عنوان نهاد مصرفی و بدون درآمد وعدم تخصیص بودجه کافی درجهت افزایش کارآمدی آموزش
و بسیاری موارد که سیستم بر آن تحمیل کرده و از درون آن را بیمار نموده است.
اما مشکلات غیر سیستمی آموزش در ایران هم تاثیر بسزایی بر بهره‌وری و کارآمدی این نهاد داشته است که از نگاه نگارنده مهمترین آنها موارد زیر است:
- تأثیر تغییرات اجتماعی و سیاسی دهه‌های اخیر بر محیط‌های آموزشی
- ایدئولوژیک شدن آموزش پس از انقلاب و اصرار برگسترش ایدئولوژی حاکم در همه عرصه‌های مختلف جامعه به ویژه اصرار بر اجرای این

▪️سیاست از آموزش‌های پایه
- دخالت‌ نهادهای غیر‌رسمی در آموزش رسمی کشور و تضادهای حاصل از آن در کف مدرسه
- نبود فرهنگ مطالبه گری در جامعه برای تحقق آموزش کیفی وبی توجهی عموم جامعه به تبعات کاهش نتایج یادگیری و یاددهی عمومی
- وجود نهادهای موازی و کاهش هزینه آموزش رسمی و تاثیر منفی آن بر حوزه علم و فناوری
- عدم تحقق وعده‌های اجتماعی و سیاسی و اقتصادی در حوزه آموزش‌و‌پرورش و آرمانی بودن این وعده‌ها
و صدها مشکل و معزل که می‌شود لیست کرد و دراین مختصر نمی‌گنجد.
اگر فقط به همین چند مشکل در بستر آموزش‌و‌پرورش ایران دقت کنیم درک خواهیم کرد که چرا زنگ خطر وضعیت فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور به صدا درآمده و باید به فکر چاره‌ای اساسی بود؛ چراکه هر یک از این مشکلات منشأ چالش‌های مهم جامعه و بی‌توجهی به آنها باعث آسیب‌های جدی تری خواهد‌بود .

▪️اگر صدای معلمان را گوش شنوایی است باید بدانید که وضعیت کشور خوب نیست، چون آموزش‌و‌پرورش آن به سختی بیمار است و اگر دیر اقدام شود با انهدام و مرگ روبرو خواهد شد .

▪️بیایید برای یکبار هم که شده صدای معلمان ایران را بشنویم و هم صدا با آنها از مشکلات آموزش‌و‌پرورش ایران بگوییم که صدای معلمان همانند آژیر خطر وضعیت قرمز است و اگر شنیده نشود آوار مشکلات بر سر جامعه ریخته و کار از کار خواهد گذشت.

https://t.me/farhizesh_mag

گاهنامه فرهنگی-آموزشی_فرهیزش_شماره پانزدهم#ویژه_روز_جهانی_معلم توسعه پایدار، به بهانه روز جهانی معلم
✍فروغ تیموریان

▪️به بیان امروزی، دانش و دانایی ملی، ركن اصلی توسعه، و نظام آموزشی هم گذرگاه نیل به دانایی ملی بشمار می‌آید و جامعه زمانی به اهداف خود دست می‌یابد كه از طریق توسعه انسانی مسیر خود را هموار كند. در واقع بنیاد حیات جمعی انسان را تعلیم و تربیت تشكیل می‌دهد و ما «آنگونه زندگی می‌كنیم كه تربیت می‌شویم». از این‌رو، هر تعبیری كه از توسعه داشته باشیم، برای رسیدن به آن تمامی‌ تلاش‌ها بر دوش انسان‌هایی است كه باید بار این غافله را به سر منزل مقصود برسانند، و از آنجایی كه در دنیای معاصر، نهاد آموزش‌و‌پرورش مسئولیت تربیت نیروی انسانی در جامعه را بر عهده دارد. باز از این‌روست که آموزش‌و‌پرورش مهمترین بستر تولید و تربیت نیروی انسانی بشمار می‌آید، كه با توجه به نقش و شكل فراگیر امروزی آن، یكی از بنیادهایی است كه با جامه عمل پوشاندن به كاركردهای تعریف شده خود، اگر نگوئیم سهامدار اصلی، دست كم یكی از سهامداران عمده این فرایند به حساب می‌آید.
▪️یکی از ابعاد مهم در طراحی سیاستهای عمومی برای رشد اقتصادی و توسعۀ انسانی، پرداختن به مقولۀ آموزش است. آموزش با مکانیسم‌های مختلفی بر رشد و توسعۀ اقتصادی اثر می‌گذارد. برخی مهمترین مکانیزم تـأثیر آمـوزش بررشد اقتصادی را از طریق افزایش فعالیتهای تحقیق وتوسعه، پیشرفت فناوری و نوآوری می‌دانند و دسته‌ای دیگر، مهمترین مکانیزم تأثیر آموزش
بررشد اقتصادی را آثار برون زای آموزش می‌شمارند.افراد در یک جامعۀ تحصیل کرده با زندگی و کار در کنار یکدیگر، مهارت‌های کاری و اجتماعی خـود را افـزایش می‌دهند و بخش قابل توجهی از نویسندگان نیز آموزش را موجب ارتقاء سرمایۀ انسانی دانسته‌اند.
نظریه سرمایه انسانی، ضمن تاكید بر بهره‌ور‌ی سرمایه گذاری در منابع انسانی، استدلال می‌كند كه این سرمایه گذاری‌ها، سبب افزایش ظرفیت و توان تولید و بهره‌وری افراد می‌شود. از نقطه نظر اقتصادی، گرچه بازگشت سرمایه گذاری در نیروی انسانی، اغلب مستلزم فرایندی طولانی و بلند مدت است، لیكن بازدهی آن بسیارعمیق و گسترده بوده و در تمام كنش‌های فردی و جمعی افراد آموزش دیده – اعم از رفتار، گفتار، خوراك، پوشاك، نرخ جمعیت و ... و در نتیجه كاهش هزینه‌های اقتصادی، بهداشتی، قضایی و ... انعکاس پیدا می کند.
▪️با توجه به اینكه در دنیای معاصر، سیستم آموزشی ابزار و تكیه‌گاه تمامی ‌دولت‌های مدرن برای نیل به توسعه پایدار و همه جانبه می‌باشد، از این‌رو، به نظر می‌رسد سیاست گذاران و مسئولین عالی نظام با تجدید نظر در نگرش و روش‌های پیشین خود، حساب جدید و بیشتری بر روی نقش و سهم نظام آموزشی و فراتر از یك میلیون معلم باز كنند تا آنها نیز بنوبه خود نقشی شایسته‌تر در اداره كشور و پیشبرد امور و نیل به جامعه مطلوب ایفا كنند.
*▪️متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید*.

گاهنامه فرهنگی-آموزشی_فرهیزش_شماره پانزدهم#ویژه_روز_جهانی_معلم صدای معلم؛ صدای صلح و سلامتی
✍حمزه علی نصیری

▪️شعار روز جهانی معلم در سال ۲۰۲۴ ، بر نقش محوری معلمان در ساختن آینده جهان متمرکز است؛ «بها دادن به صدای معلمان: به سوی قرارداد اجتماعی تازه برای آموزش».بر این اساس، امسال، روز جهانی آموزگار -پنجم اکتبر (چهارده مهر)- با این شعار، در سراسر جهان گرامی داشته می‌شود. این رویداد فرهنگی با این گستره جهانی و با این رویکرد متعالی، فرصت مناسبی‌ست برای پرداختن به نقش، جایگاه و چالش‌های پیش روی آموزگاران و ضرورت شنیده شدن صدای آنان.

▪️حقیقت این است که؛ آموزگاران در همه جای جهان، در ایجاد و برقراری وضعیت مطلوب و رو به بهبود در ساحت زیست اجتماعی انسان نقش مهمی ایفا می‌کنند. نقش کلیدی معلمان در آموزش مهارتهای پایه و بنیادینی مثل خواندن، نوشتن، محاسبه کردن، رعایت بهداشت، تعامل با محیط، پژوهش در ماهیت و کارکرد پدیده‌های محیطی و ... بر کسی پوشیده نیست. اما تأثیر آنها بر سبک زندگی فردی و اجتماعی دانش‌آموزان و بالندگی فکری و علمی و مهارتی و اخلاقی و وجدانی آنان خیلی بیشتر است. آنها می‌توانند مجموعه‌ای از خصایص انسانی از قبیل مهربانی، انصاف، حق‌شناسی، پای‌بندی‌ به ارزش‌ها و قراردادهای اجتماعی، سجایای اخلاقی، روحیه همکاری، انضباط اجتماعی، نوع‌دوستی، صلح‌طلبی،خودکنترلی و تعادل روانی و رفتاری را در شخصیت رو به رشد کوکان و‌ نوجوانان پر رنگ‌تر و برجسته‌تر سازند. می‌توانند دانش‌آموزان خود را در انتخاب سبک زندگی بهتر و سالم‌تر ومسالمت‌آمیزتر یاری نمایند. کشف علایق و شکوفایی استعدادهای دانش‌آموزان و توانمندسازی آنان برای مواجهه با موقعیت‌های واقعی زندگی نیز از جمله مسئولیت‌های بزرگ دیگری هست که نظام آموزشی بر عهده آموزگاران گذاشته است.
آنچه امروز شاهدش هستیم، تلاش و تقلای جامعه معلمان ایران برای حفظ شأن آموزگاری و انجام این مأموریت‌های ارزشمند است. اما معلمان در اغلب کشورهای جهان بالاخص در ایران با چالش‌های بزرگ و فراوانی روبرو هستند.

▪️جوّ سیاست‌زده آموزش‌و‌پرورش، محتوای ایدئولوژیک و محدود کننده آموزشی، دستمزدهای به شدت ناکافی، فضاهای آموزشی فقر زده و فاقد امکانات، کلاس‌های درسی شلوغ و پرهمهمه، سیمای بی‌جاذبه و دفع کننده و ملال‌آور مدارس، افول اشتیاق دانش‌آموزان به دروس مدرسه و انواع کاستی‌ها و ناراستی‌های دیگر، موانع بزرگی در مسیر انجام رسالت آموزگاری‌اند.
جذب رانتی و بی‌ضابطه افراد ناآشنا با مدرسه و روح آموزش، و پوشاندن ردای معلمی بر تن نامعلمان و نشاندن آنها بر صندلی صدارت -از مدرسه تا وزارت- و سپرده شدن ساحت تربیت به فرقه‌ای که درک درستی از مفهوم تربیت ندارند، نیز مسئله بزرگ دیگری‌ست که اختیار و سیطره آموزگاران راستین بر ساحت آموزش و پرورش را با چالش جدی روبرو کرده است.
چندین دهه است که آموزش و پرورش ما دچار ناترازی‌ها و دست‌اندازی‌های متعدد و مخربی شده است که آثار ویرانگر این ناترازی‌‌ها و دست‌اندازی‌ها را پیش و بیش از هر کسی معلمان متوجه شده و زنگ خطر را به صدا درآورده‌اند و برای حفظ حرمت و اعتبار این دستگاه از جان و دل مایه گذاشته و جهت بازگشت تعادل به آن، به هر نحو ممکن کوشیده‌اند. اما به قول معروف "آنچه البته به جایی نرسد فریاد است! "

▪️اکنون پس از تجربه ناکامی‌های مکرر در پی تجمیع دانش‌آموزان و ایجاد کلاس‌های شلوغِ پر آشوب و باب کردن زیرکانه و ناعادلانه مدارس دو نوبته و قطع سرانه‌های دانش‌آموزی و دست‌درازی به جیب اولیاء و تفکیک فرزندان خانواده‌های فقیر و غنی به واسطه تجاری‌سازی آموزش و جعل و تحریف زیرکانه یا جاهلانه مفهوم تربیت و فروکاستن آن به مرید پروری و تشکیل ستادها و کمیته‌‌‌های عقیمِ پند و اندرز و موعظه و نصیحت و مدح و مراسم و‌ مناسک در دل دستگاه تعلیم و تربیت و دل بستن بی حاصل به تشکیلات مدرسه‌خوار امور تربیتی و...، امید است در دولت وفاق ملی صدای معلمان -که جز خیرخواهی برای این ملک و ملت نیست- به نیکی شنیده شود. دستور تشکیل کلاس‌های درسی با تراکم نامتعارفِ تنش‌زا -که در آنها صدای تدریس معلم نیز به سختی شنیده می‌شود- پس گرفته شود. بساط مدارس دو نوبته برچیده شود و هر فضای فیزیکی در اختیار یک واحد آموزشی قرار گیرد. به باز تعریف و بازسازی مفهوم و ساختار تربیت در کلاسهای علمی و عملی پرداخته شود. مدارس تأمین مالی شوند و زندگی مدرسه‌ای به مفهوم واقعی شکل بگیرد. معلمان باید به واسطه همین شغل تأمین مالی شوند و هیچ معلمی به خاطر مشکلات معیشتی به کارهای خارج از شأن آموزگاری وادار نشود. نمایندگان راستین معلمان در تدوین محتوای آموزشی مشارکت داده شوند؛ همان خواسته‌ای که در شعار یونسکو با عبارت "بها دادن به صدای معلمان: به سوی قرارداد اجتماعی تازه برای آموزش" مشخص شده است.

https://t.me/farhizesh_mag

💢چرا معلمان اعتصاب می کنند؟
✍برگردان: زهرا علی اکبری_گاهنامه فرهنگی-آموزشی_فرهیزش_شماره ۱۵ ویژه نامه روز جهانی معلم

🔹توضیح مترجم: متن زیر برگرفته از سایت گروه دیجیتال DMS است که بیش از 15 سال تجربه بی نظیر در ارائه راه حل های پیشرفته ed-tech برای مدارس ابتدایی و متوسطه در سراسر انگلستان را دارد. این گروه اعتراضات معلمان را پیگیری و به چرایی آن می پردازد.

▪️چرا معلمان اعتصاب می کنند؟ از آنجایی که سیستم آموزشی در بریتانیا با چالش‌هایی مواجه است، معلمان در سراسر کشور در حال بررسی اعتصابات بیشتر هستند. در ماه‌های اخیر، تعدادی از معلمان در اعتراض به وضع موجود از وظایف خود کناره‌گیری کرده‌اند.
این امر پس از سال‌ها کاهش بودجه آموزش و پرورش و کمبود معلم صورت می‌گیرد که منجر به افزایش حجم کار برای معلمان و کاهش کیفیت آموزش شده است.
▪️دلیل اعتصاب معلمان؟چشم انداز اعتصابات بیشتر معلمان با واکنش های متفاوتی مواجه شده است. در حالی که برخی بر این باورند که این اقدامی ضروری برای جلب توجه به مشکلات درون سیستم آموزشی است، برخی دیگر معتقدند که این امر تنها باعث ایجاد اختلال در امر آموزش دانش آموزان و نگرانی خانواده های آنها می شود. با این حال، مهم است که دلایل اعتصابات در نظر گرفته شود. معلمان تقاضای غیرمنطقی نمی کنند. آنها فقط خواهان این هستند که بتوانند بهترین آموزش ممکن را برای دانش آموزان خود ارائه دهند که شامل داشتن منابع کافی، حجم کاری قابل مدیریت و دستمزد منصفانه است.ممکن است اعلامیه اخیر دولت مبنی بر افزایش دستمزد معلمان گامی موثر به نظر برسد، اما برای رسیدگی به مسائل بزرگتر کافی نیست.این افزایش قادر به مدیریت هزینه‌های زندگی معلمان نیست و سال‌ها توقف در افزایش دستمزد آنان را در نظر نمی‌گیرد.
▪️ علاوه بر این، افزایش دستمزد به موضوع مهم تر کمبود بودجه در آموزش و پرورش رسیدگی نمی کند. بسیاری از مدارس برای تامین مخارج خود با مشکل مواجه هستند که در نتیجه کمبود منابع و معلمان را به همراه دارد. این نه تنها بر معلمان فشار وارد می کند، بلکه بر کیفیت آموزشی که دانش آموزان دریافت می کنند نیز تأثیر می گذارد.
حجم کار معلمان نیز یکی از نگرانی های اصلی است. معلمان با ساعات طولانی‌تر، تعداد دانش آموزان بیشتر و وظایف اداری بیشتر از همیشه روبرو هستند. این امر نه تنها بر سلامت روان معلمان تأثیر می گذارد، بلکه بر توانایی آنها در ارائه آموزش با کیفیت به دانش آموزان تأثیر می گذارد.
▪️ چرا رسیدگی به اعتصاب ها مهم است؟این مهم است که دولت به دغدغه های معلمان گوش دهد و برای رفع این مسائل اقدام کند. یک سیستم آموزشی قوی برای آینده کشور بسیار مهم است و این وظیفه دولت است که اطمینان حاصل کند که معلمان در حرفه مهم خود حمایت می شوند.اگر دولت نتواند اقدامی انجام دهد، اعتصاب معلمان ممکن است تنها گزینه باقی مانده باشد تا به مسائل درون سیستم آموزشی توجه کنند. در حالی که اعتصابات ممکن است باعث ایجاد برخی اختلالات کوتاه مدت شود، اما مزایای بلندمدت یک سیستم آموزشی قوی و با حمایت خوب ارزش آن را دارد که برای مدتی کشور با اعتراض معلمات مواجه شود.
علاوه بر حمایت از معلمان، درک دلایل اعتصابات احتمالی برای والدین و دانش آموزان نیز مهم است. در حالی که ممکن است لغو یا مختل شدن کلاس ها برای آنان ناامید کننده باشد، مهم است که این را به یاد داشته باشند که معلمان برای سیستم آموزشی بهتر برای همه، می جنگند.
▪️در نتیجه، پتانسیل اعتصاب معلمان در بریتانیا بازتابی از چالش‌های جاری است که سیستم آموزشی با آن مواجه است. برای دولت مهم است که برای رسیدگی به نگرانی‌های معلمان از جمله تأمین بودجه کافی، حجم کاری قابل مدیریت و دستمزد منصفانه اقدام کند.در حالی که اعتصابات ممکن است در کوتاه مدت باعث اختلال شود، ممکن است برای جلب توجه به مسائل موجود و در نهایت ایجاد یک سیستم آموزشی قوی تر برای همه ضروری باشد.
بن گرفت: https://thedmsgroup.co.uk/blog/why-are-teachers-striking

https://t.me/farhizesh_mag

#ویژه_روزـجهانی‌ـآموزگار

بیانیه مفهومی یونسکو

💢**بها دادن به صدای آموزگاران
به سوی قرارداد اجتماعی تازه برای آموزش

✍ محمدرضا نیک‌نژاد _فرهیزش شماره ۱۵_ویژه نامه روز جهانی معلم**

▪️در چهارم اکتبر/ سیزده مهر امسال، یونسکو روز جهانی آموزگار را برگزار می‌کند تا پذیرش سفارش‌نامه یونسکو-سازمان جهانی کار در سال 1966 درباره وضعیت آموزگاران و همچنین سفارش‌نامه یونسکو در سال 1997 درباره شرایط کارکنان آموزش عالی را گرامی بدارد. این سندها، حقوق و مسئولیت‌های آموزگاران و همچنین معیارهای جهانی را در راستای مهمترین دلنگرانی‌های حرفه‌ای، اجتماعی، اخلاقی، مادی آموزگاران ارائه می‌کنند.

▪️امسال، "گروه عالی رتبه دبیر کل سازمان ملل درباره حرفه معلمی" گردآیه‌ای از سفارش‌نامه‌هایی را منتشر کرد که در پی افزایش نقش آموزگاران در دگرگونی‌های آموزش و پیشبرد هدف‌های توسعه پایدار است. سفارش‌ها نیاز به بررسی و تواناسازیِ چنین ابزارهای هنجار-بنیاد و دگرگون کننده آموزش، در مسیر گفت‌و‌گوی اجتماعی، در راستای یک قرارداد اجتماعی تازه برای آموزش را نمایان می‌کند. به این ترتیب جشن امسال نیازهایی مانند بها دادن به دانش، صدا و همکاری آموزگاران در فرآیندهای تصمیم‌گیری در آموزش را برجسته می‌کند.

▪️روز جهانی آموزگار از سوی یونسکو و با همکاری سازمان جهانی کار، یونیسف و آموزش جهانی سازماندهی می‌شود. در آیین افتتاحیه این مراسم که با حضور مقام‌های عالی رتبه‌ی دست‌اندرکاران گردهمایی برگزار می‌شود، میزگردی برپا می‌شود که در آن آموزگاران دیدگاه‌هاشان را درباره همکاری خود و آیینِ دادنِ جایزه‌ی یونسکو-حمدان در راستای توسعه آموزگاران ارائه می‌کنند.
در سراسر جهان و در کشورهای گوناگون، چه با درآمد بالا و چه پایین و به شکل یکسان، بهایی که به حرفه‌ی معلمی داده می‌شود اغلب کم بوده و حتی رو به کاهش برآورد می‌شود . گزارش جهانی یونسکو (در سال 2024) درباره آموزگاران و کارگروه جهانی آموزگار، که با تازگی منتشر شده‌است، زنگ خطر کمبود آموزگار و رشد گسترده‌ی نرخ فرسودگی آموزگاران را به صدا درآورد. این یافته‌ها با توجه به ذات و چند بعدی بودن چالش‌های پیش روی این حرفه، تا اندازه‌ای شگفت آورد نیستند. از عامل‌های دیگر، شرایط بد کاری ، دستمزد غیر‌رقابتی و فشارِ کاری و ... آموزگاران را از ورود یا ماندن در این حرفه بازمی‌دارد . گذشته از شرایط مادی این حرفه، عامل‌های نمادینی نیز وجود دارد که بر وضعیت نگران کننده‌ی آموزگاران می‌افزاید، برای نمونه نبود شناخت اجتماعی ، استقلال حرفه‌ای اندک و تاثیر کمِ آموزگاران در تصمیم‌گیری‌ها. نادیده گرفتنِ صدای آموزگاران، هم بر وضعیت و انگیزه‌ی آنان و هم بر اثر‌بخشی برنامه‌های آنان و هم برای سیاست‌های کلی آموزش‌و‌پرورش پیامدهای منفی دارد.
▪️بحران‌های تازه، از آن میان همه‌گیری کرونا، که آموزش را به هم ریخت و سبب تعطیلی مدرسه‌ها شد، تایید می‌کند که اگر فضا و استقلال مورد نیاز در نظر گرفته شود، آموزگاران براستی می‌توانند تصمیم‌های آموزشی بگیرند و حتی نوآوری‌هایی را ارائه دهند تا یادگیری و آسایش دانش‌آموزان را برآورده کند .
*📌متن کامل این ترجمه را اینجا بخوانید*

🔗 https://t.me/farhizesh_mag

*💠گاهنامه #فرهیزش *شماره پانزدهم
پاییز ۱۴۰۳
ویژه روز جهانی معلم

سخن نخست
با درود به همراهان گرامی فرهیزش و گرامیداشت یاد و خاطره زنده یاد مهدی بهلولی**

▪️خرسندیم که انتشار پانزدهمین شماره‌ی گاهنامه فرهیزش را به فراخور روز جهانی آموزگار (پنجم اکتبر) در همراهی با شادباش، پیشکش می‌کنیم به همه آموزگاران جهان به ویژه همکارانمان در ایران عزیز. رویدادهای پنجم اکتبر، بزرگداشت‌هایی هستند برای سالگرد تصویب سفارش‌نامه‌ای درباره شرایطِ آموزگاران، که بشکل مشترک بوسیله سازمان جهانی کار و یونسکو ارائه شد و در سال 1966 به تصویب رسید. این سفارش‌نامه، درباره حقوق و مسئولیت‌های آموزگاران، آمادگی‌های اولیه برای ورود به این حرفه و آموزش بیشتر آنان، استخدام، بکارگیری، و شرایط آموزش و یادگیری معیارهایی را تعیین می‌کند. روز جهانی آموزگار از 1994 در بسیاری از کشورهای جهان جشن گرفته می‌شود و روزی آشنا و پر بسامد برای بخش بزرگی از کشورهاست؛ گرچه شوربختانه همچنان در ایران و از سوی ساختار رسمی آموزش نادیده گرفته شده و به آن بها داده نمی‌شود. پنجم اکتبر روزی است برای گرامیداشت این که آموزگاران چگونه آموزش را دگرگون می‌کنند، افزون بر این، روزی است برای اندیشیدن به پشتیبانی‌هایی که آن‌ها برای به کارگیری کامل استعداد و انگیزه‌ی در حرفه‌ی خود نیاز دارند و بازنگری در مسیر آینده این حرفه در سطح جهان. روز جهانی آموزگار با همکاری سازمان جهانی کار، یونیسف و آموزش جهانی برگزار می‌شود.شعار یا تیم امسال روز جهانی آموزگار، "بها دادن به صدای آموزگاران: به سوی قرارداد اجتماعی تازه برای آموزش" است. اما چرا شنیدن صدای آموزگار؟

▪️در دهه‌های گذشته سیاست‌های آموزشی رسمی، بدون توجه به نگاه آموزگاران، دیدگاه‌های نظری و عملی آنان در فرآیند یادگیری-یاددهی، تجربه‌های زیسته در این فرایند و نشست‌و‌برخاست با دانش‌آموزان، خانواده‌ها و شناخت نسبی از شاخص‌های جغرافیایی، فرهنگی، اجتماعی و امکانات نرم و سخت افزاری منطقه و مدرسه و کلاس و ده‌ها عامل دیگر، طراحی و اجرا می‌شوند. چنین سیاست‌هایی از یک سو، کارآمدی تاریخی خود در پرورش شهروند در تراز ملی-جهانی را از دست داده‌اند و از دیگر سو عدالت در آموزش را با چالش‌های بنیان کنی رو‌به‌رو کرده‌است. در این میان صدای آموزگاران، بعنوان رهبران آموزشیِ کلاس و کسانی که در خط مقدم فرآیندِ پر پیچ‌و‌خم یادگیری-یاددهی هستند، شنیده نمی‌شود. بسیاری از معلمان با اجرای چنین سیاست‌هایی مخالف بوده و یا دست کم بر آن‌ها نقدهای جدی دارند و آن‌ها را انحراف بزرگ در آموزش می‌دانند. از دیگر سو آنانند که به خاطر برخورد مستقیم با نوآموزان، بیش از هر کس نیازها و خواست‌های واقعیِ دانش‌آموزان را می‌شناسند و می‌توانند در مسیر آموزش، یاری دهنده آنان باشند. اما شوربختانه صدا و نقشی در سیاست‌های آموزشی خرد و کلان ندارند. از این روست که شعار امسال روز جهانی آموزگار برای شنیدن این صدا به همه هشدار می‌دهد. فرهیزش نیز در همراهی با این هشدار در شماره پانزدهم خود به این روز و این شعار پرداخته و با یادداشت‌ها و ترجمه‌ها و ... این روز را گرامی می‌دارد.

با سپاس دوباره از همراهی مخاطبان گرامی
تحریریه گاهنامه فرهنگی-آموزشی فرهیزش
مهر 1403

https://t.me/farhizesh_mag

منتشر شد
پانزدهمین شماره گاهنامه آموزشی-فرهنگی "فرهیزش" ویژه روز جهانی آموزگار

بها دادن به صدای آموزگاران

در این شماره می‌خوانیم:

سخن نخست

ترجمه:
بیانیه مفهومی یونسکو درباره روز جهانی آموزگار/ برگردان محمدرضا نیک نژاد

چرا معلمان اعتصاب می‌کنند؟ / برگردان زهرا علی اکبری

چرا اقدام به اعصاب می‌کنیم؟ / برگردان زهرا علی اکبری

یادداشت‌:
صدای معلم؛ صدای صلح و سلامتی / حمزه علی نصیری

توسعه پایدار، به بهانه روز جهانی معلم/ فروغ تیموریان

صدایی که هم اکنون می شنوید اعلام خطر است/ صفیه بسیم

روز جهانی آموزگار 2020 / زنده یاد مهدی بهلولی

گوناگون:
نوشتن قبل از این‌که دست‌های شما به حرکت بیفتد، شروع می‌شود/ حسین حسینی‌نژاد‌ / مدیر مسئول ماهنامۀ انشا و نویسندگی

زندگی آموختنی است/ کامران فریدونی/ نویسنده کتاب زندگی آموختنی است

ادبیات داستانی:
قضاوت/ فرزانه ناظران‌پور

گزارشی کوتاه از نخستین دورهمی نویسندگان فرهیزش

معرفی کتاب:
آموزگاران و آموزش حقوق بشر