از لمس آخرین باره دستات هنوز بدنم بی‌حسه.

من وقتِ زندگی کردن بدون تو رو ندارم.

#اچكان

First it hurts
Then it changes you.

I was broken before
But you broke me more...

از ما یه ستاره موند

بیا بسازیم یه خونه رو ماه..

تو منو فراموش کردی میون زندگی روزمره‌ات. تو منو گم کردی میون روز و شبت. مطمئنم کل این مدتی که من از ذهنت رفتم بیر‌ون؛ یادت بوده که دندوناتو مسواک بزنی، گل‌های اتاقتو آب بدی؛ جوراباتو با تیشرتت ست کنی، اطلاعات اضافه‌ی گوشیتو بریزی دور و ابروهاتو برداری. تو سرت شلوغ نیست فقط منو خاطره‌هامو توی همون گذشته و زمانی که وجود داشتم خاک کردی. و هرباری که اسم درگیر بودن رو جلوم آوردی؛ یه مشت خاک روشون ریختی. شاید الان دیگه یه کوه درست شده باشه از همون بهونه‌ها و مشت‌های خاکی که روی من میریختی. حتی وقتی که خواستی دوباره منو جا بدی بین ساعت‌های زندگیت نتونستی از دل اون کوهی که ساخته بودی بینمون پیدام کنی چون تو واقعا و کاملا منو گم کردی. الان هم نمیتونیم کاریش کنیم. چون نه من زورشو دارم که از بین اون همه بهونه و خاک و خل؛ خودمو بیرون بکشم و نه تو اونقدر وقتت آزاده که منو ازون زیر دربیاری. فقط میتونی وقتایی که دلت تنگ و چشمات بارونی شد؛ با عطر خاکای خیس خورده‌ای که روی من ساختی، یکم بهم فکر کنی و حس کنی کنارتم...
#اچکان

میخوام بگم اول بگذر و سپس از بقیه توقعِ گذشتن داشته باش. تهمت نزن و بعد توقع تهمت نشنیدن داشته باش. ببخش و بعد توقع بخشیدن داشته باش، مهربونی کن بعدش توقع مهربونی دیدن رو داشته باش، عشق بورز و بعد توقع عشق دریافت کردن رو داشته، خلاصه‌شو بگم، اول انسان باش و آخر از دیگرون توقع رفتار انسانی داشته باش. قبول دارم که یه سری چیزا توی این سطح از آگاهی مردم طبیعیه. اما پیروی از خط دیگر انسان‌هایی که فقط دهنشون پر از حرفه، فایده‌ای نداره. الکی به ‌یه سری موضوعات نگیم غیرمنطقی وقتی منطق رو دستکاری کردن! باید بفهمیم منطق واقعی چیه، باید برای اثباتش بجنگیم و بقیه رو آگاه کنیم. واسه همین نیازه که آدما کم کم بیدار شن! کم کم باید خودشون و هدف‌هاشون رو پیدا کنن. منظورم این نیست که مکان درآمد آینده‌شون رو توی این مملکت مشخص کنن. منظور از «خود»، روح درون هر آدمه. اینکه آدم تا قبل مرگش چقدر بتونه به خود برترش نزدیک بشه. چقدر از منفعت‌های‌ خودش بگذره تا به انسانیت برسه. چقدر از ظاهر و ظاهربینی پرهیز کنه و به باطن اهمیت بده. چقدر از ‌کینه و تلافی رد شه تا عشق رو درون خودش پرورش بده. یا چقدر به جای بازی‌های کامپیوتری و کارهای بیهوده، دنبال انرژی جسمی ‌و روحی باشه و واسه رسیدن به رویاهاش سختی بکشه. چقدر دنبال خوندن کتاب باشه چون یه آدم باید تعداد کتاباش از لوازم تجملاتی و زیبایی و آرایشیش‌ بیشتر باشه! آدمیزاد باید بتونه خودشو از این دنیا نجات بده و انسان بمونه. اونم با بالا بردن سطح آگاهیش، با بخشیدن، با مهربونی کردن و یکسان کردن ظاهر و باطن و خیلی چیزای دیگه. الان جوری شده که اگه کسی به یه نفر مهربونی یا توجهی بکنه، میگن عجب لطف بزرگی کرده درحالیکه این وظیفه‌ی ما انسان‌هاست ‌که متاسفانه آدما وظیفه‌شون رو فراموش کردن. برای همین اطلاعات آدما نسل به نسل داره بیشتر میشه اما سطح درک و شعورشون رو به کاهشه. واسه اینکه خودشون رو توی چشم مردم با قدرت نشون بدن، یا دنبال حساب‌های پر پول‌اند یا دنبال جایگاه شغلی بین مردم. جوری که توی این دوره زمونه یه آدم با پولش یا با شغلش میتونه توو زندگی شخصی خیلی از آدما فضولی و اظهار نظر کنه، حتی گاهی برای آینده‌ی اون انسان تصمیم هم میگیره. یعنی اون آدم بخاطر مشتی کاغذ، خودشو برتر از دیگرون میبینه و اجازه‌ی انجام هرکاری رو به خودش میده. درحالیکه انسانی برتر از دیگرونه، که سطح آگاهی به خودش و روحش بالا باشه، درک و شعور انسان بودن رو داشته باشه و روز به روز به خود برترش نزدیک‌تر بشه. روح نابودناپذیره و همیشه بالاتر از جسمه برای همین نظرم اینه که اگه با هرجای‌ جسمتون مشکلی دارین، اهمیتی ندین، سعی کنین قوی‌ش کنین اما عوض نه! فیزیکه ما یه وسیله‌س که بتونیم باهاش توو این بُعد از دنیا زندگی کنیم و قرار نیست باهامون به دنیاهای بعد بیاد. زیبایی بی‌اهمیت نیست ولی اول روحتون رو پربار کنین و بعد برید سراغ جسم. واسه همینم میگم که اگه دنبال تغییر و برتر بودن هستین، روحتونو بتراشین و ببرین زیر تیغ جراحی نه هیکلتون رو.

#اچكان

@Achcaan ???

? @melobit