بهم آغوش تعارف کن ، دلتنگی محضم .

می‌گوید : شاید ما باید تا آخرِ عمرمان همدمِ درد هم باشیم و میانِ خنده‌هامان بهم نگاه کنیم و بگوییم چقدر حِیف که مالِ هم نشدیم .

من اگه میگم حالم خوبه و همه‌چی عالیه تو باور نکن باشه ؟ همون لحظه بغلم کن .

که می‌آید به سروقت دلِ ما جز پریشانی ؟!
که می‌پرسد به غیر از سیل راه منزلِ‌ما‌را ؟

داروی دردم گرتویی ، در اوج بیماری خوشم

چه‌غریبانه تو با یاد وطن مینالی
من چه‌گویم که غریب است دلم در وطنم

خاطرم از همه جمع است ، پریشانِ تو .

اندوه ، کوتاه نمی‌آید .

- می‌سپارمت به دریا