شب‌ها ز تو در سرم چه سوداست که نیست
وز هجر تو بر من چه ستم‌هاست که نیست

سوگند همی خوری که دل بستهٔ توست
سوگند چه حاجت است؟ پیداست که نیست
#سید_حسن_غزنوی

قوم و خویش من همه از قبلیهٔ غمند
عشق خواهر من است، درد هم برادرم
#قیصر_امین‌پور | دستور زبان عشق

تو کمان‌کشیده و در کمین که زنی به تیرم و من غمین
همهٔ غمم بود از همین که خدا‌نکرده خطا کنی
#هاتف_اصفهانی

سست‌بنیادم ز سیل اشک، تا جایی که نیست
سایه را هم اعتمادِ تکیه بر دیوارِ من
#طالب_آملی

ما چون دو دریچه روبه‌روی هم
آگاه ز هر بگومگوی هم

هر روز سلام و پرسش و خنده
هر روز قرار روز آینده

عمر آینهٔ بهشت اما آه
بیش از شب و روز تیر و دی کوتاه

اکنون دل من شکسته و خسته‌ست
زیرا یکی از دریچه‌ها بسته‌ست

نه مهر فسون نه ماه جادو کرد
نفرین به سفر که هرچه کرد او کرد
#مهدی_اخوان‌ثالث

بی‌قراری‌ها تماشا کن که مانند سپند
گرم تا در بزم او کردیم جا برخاستیم
#غنی_کشمیری

رشک پری

ثبات دهر با آشفتن مویت ضرر کرده
که زلفانت فقیهان را هم از خود بی‌خبر کرده

نه‌تنها مردمان صیدی به دام عطر گیسویت،
که رشک یاسمن‌بوییت، چشم حور تر کرده

اگر غمزت به تیری حافظ شیراز را می‌زد،
نمک‌گیر تو می‌شد؛ بی‌خیال «آن سفرکرده»

یکی از خنده‌هایت را اگر شیخ اجل می‌دید،
یقین می‌کرد شیرین را غلط وصف شکر کرده

مرا گر نشتر داغت به کشتن داد باکی نیست
به داد آن جهانی رس که عشقت پرشرر کرده

نمی‌دانی که عشاقت چه شب‌هایی سحر کردند
نمی‌دانی که این درویش شب با گریه سر کرده
#تخلص

‏به چه کار آیدت آن دل که به جانان نسپاری؟
#سعدی

روز وصلش باید از شرم آب ‌گردیدن ‌که ما
‏در فراقش زندگی ‌کردیم و جانی داشتیم
‏‌ #بیدل

چنان خواهم به مستی کام از لعل لبت گیرم
که گردی از نمک باقی نماند در نمکدانت
#کلیم_کاشانی