‏**معمای امنیتی تراکتورسازی؛ بازی مافیا و مردم

✍یادداشتی از حساب فلات ایران X**
بسیاری می‌پرسند که تراکتورسازی چگونه از هیچ سربرآورد و به هیولایی تبدیل شد که امروز می‌بینیم؟ این موضوع پیچیدگی‌های فراوانی دارد، اما می‌توان آن را به زبان ساده توضیح داد.

تبریز، شهری صنعتی و ثروتمند است. از دوران احمدی‌نژاد، زمانی که فساد در اقتصاد و بوروکراسی ایران به شکلی ساختاری نهادینه شد، یک شبکه مافیایی تصمیم گرفت این ثروت را به چنگ آورد. این دوره، همزمان با موج خصوصی‌سازی مطابق با اصل ۴۴ قانون اساسی بود.

احتمالاً بسیاری از شما تصویر معروف محمدرضا زنوزی، ابربدهکار بانکی (ساکن ترکیه)، در کنار محمود احمدی‌نژاد و علیرضا بیگی (استاندار وقت آذربایجان شرقی و شریک تجاری زنوزی) را به یاد دارید. شاید هم شنیده باشید که احمدی‌نژاد هر سال یک‌بار به ترکیه سفر می‌کند. آیا دلیلش را می‌دانید؟

زنوزی، در روند خصوصی‌سازی، بسیاری از کارخانه‌ها را با قیمتی ناچیز تصاحب کرد. کارگران را اخراج کرد، تجهیزات را فروخت، یا در بهترین حالت، کارخانه‌ها را با حداقل فعالیت نگه داشت و حقوق کارگران را پرداخت نکرد. در همین حین، با دریافت وام‌های کلان به نام این واحدهای صنعتی، سرمایه هنگفتی را به ترکیه و تاتارستان منتقل کرد.

اما تراکتورسازی چطور وارد این معادله شد؟ در سال ۱۳۸۸، همزمان با استانداری علیرضا بیگی، تیم تراکتورسازی به لیگ برتر راه یافت. بسیاری معتقدند این سازماندهی سیاسی، بی‌ارتباط با رخدادهای جنبش سبز نبود. حتی محسن رضایی نیز در نقل قولی، این نظریه را تأیید کرده است. جالب آنکه، زمانی که بحث انتقال مالکیت این باشگاه از بنیاد تعاون سپاه به بخش خصوصی مطرح شد، تراکتورسازی بدون هیچ شفافیتی به زنوزی، شریک سردار بیگی، واگذار شد. یعنی از یک جیب به جیب دیگر رفت!

اما این انتقال، تنها یک معامله تجاری نبود؛ بلکه جنبه‌ای دیگر نیز داشت: ایجاد یک سرگرمی مستمر برای مردم تبریز. چرا؟

در تمام دزدی‌های بزرگ مافیایی، یک اصل همواره رعایت می‌شود: مردم باید سرگرم درگیری‌های خود باشند تا غارتگران بتوانند منابع را چپاول کنند. تبریز، که روزگاری قطب صنعتی کشور بود، زیر چرخ‌های فساد بیگی-زنوزی و همدستانشان در نهادهای نظارتی، به ورطه نابودی کشیده شد. اما نتیجه چه شد؟

مردم، به جای پیگیری نابودی اقتصاد شهرشان، سرگرم حواشی تراکتورسازی شدند! آنها بیشتر نگران توهین‌ها، درگیری‌های فوتبالی و مسائل قومی بودند تا سرنوشت کارخانه‌ها و سرمایه‌های غارت‌شده‌شان.

این همان منطق گله‌داری است. وقتی چند عضو گله به یک سو نگاه کنند، بقیه نیز به دنبال آنها خواهند رفت. دیگر کسی دزدی‌های پشت پرده را نمی‌بیند. نهادهای امنیتی، قضایی و انتظامی، تمام توجه خود را به تنش‌های ناشی از فوتبال معطوف می‌کنند، در حالی که دزدان اصلی، بانک‌ها و سرمایه‌های شهر را خالی می‌کنند!

و این، تمام ماجرای تراکتورسازی است. پانترکها ابزار فساد هستند، هرجا فساد مالی باشد، پانترکیسم هم هست. گله ای که میتواند حواس‌ها را پرت کند، تا دزدها، راحت غارت کنند.

@baadafrah

صالح نیک بخت بازی ناشیانه ای را شروع کرد

ع. ششگلانی

صالح نیک بخت وکیل دادگستری معروفی است که وکالت تعدادی از پرونده های جنجالی اقتصادی و سیاسی را بر عهده گرفته است.صالح نیک بخت روابط گرمی با مسیولین دادگاه ها و قضات داشته و از طریق روابط غیر رسمی و دوستانه کار پرونده های خود را پیش می برد. ارتباط نزدیک صالح نیک بخت با قاضی مرتضوی نمونه ای از این روابط بود.
در بین وکلای تهران معروف است زمانی که خبر فوت مادر قاضی مرتضوی مطرح شد صالح نیک بخت نخستین وکیلی بود که درگذشت مادر مرتضوی را ارسال فاکس تسلیت گفت و نیک بخت از این نوع روابط برای پیشبرد پرونده های خود استفاده می کنند.حتی وکلای مرتبط با نیک بخت از روابط وی با اشخاص ذی نفوذ امنیتی و سیاسی و اقتصادی هم خبر می دهند.اما اینها یک روی قصه مراودات نیک بخت است.

روی دیگر روابط نیک بخت به سوابق مارکسیستی وی باز می گردد.نیک بخت به عنوان یکی از اعضای چریک های فدایی در سال های ابتدایی انقلاب چهره ای شناخته شده بود. مدتی هم زندان را به اتهامات ارتباط با چریک ها و دیگر مارکسیست ها تجربه کرد و پس از توبه‌و پیوستن به صف توابین فعالیت خود را در قالب وکالت ادامه داد.در این روزها گویا نیک بخت به تنظیمات کارخانه ای خود یعنی مارکسیسم دوباره نزدیک شده و به دفاع از حزب دمکرات کردستان و تأسیس آن و قاضی محمد می پردازد.

در این شرایط که امثال نیک بخت با بهره گیری از روابط گسترده با محافل سیاسی و مافیای اقتصادی کشور مال و اموالی و نفوذی برای خود مهیا کرده است بر همه عاشقان ایران فرض است که مراقب بازی های نیک بخت باشند. البته هنوز مشخص نیست نیک بخت با تصمیم خود اقدام به دفاع ناشیانه از حزب دمکرات و قاضی محمد کرده یا اینکه بازی کثیفی است که توسط دیگران در درون دولت طراحی و نقش اجرایی آن به نیک بخت سپرده شده است؟
@baadafrah

‍ ‌
رحمت‌الله بیگدلی، ملغمۀ بی‌سوادی و بی‌شعوری

اگر از این نکته بگذریم که این دلقک، نقش وکیل مدافعِ کشورها و نیروهایی را دارد که همواره به نوعی در تقابل با ایران هستند (از عرصۀ ورزش تا نظامی)، ولی بی‌سوادی و بلاهتِ رحمت‌الله بیگدلی در کنار وقاحت و گستاخی‌اش، ملغمه‌ای عجیب، پدید آورده است!

طبق قانون اساسی جمهوری ترکیه (اصلِ ۶۶ *) همه شهروندان این کشور، «تُرک» نام دارند! اینکه مصطفی کمال آتاتُرک، کشوری بر مبنای قومیت و نه سرزمین ساخته است که دیگر تقصیر کانال‌های تلگرامی ایرانی نیست!

اما حماقت بزرگ رحمت‌الله بیگدلی‌نامی که این روزها هار شده و دنبال سمت و مقام است و برای آن هم، به مرز جنون رسیده، این است که نمی‌داند اصطلاح «تُرکیه‌ای» در کشور ترکیه، عنوانی توهین‌آمیز و عموماً اصطلاح مورد علاقۀ گروه‌های جدایی‌طلب آن کشور است! این طبیعی است که رحمت‌الله بیگدلی نمی‌داند در مورد چه چیزی و کجا حرف می‌زند، چون اگر می‌دانست که اصولاً شخصیت دیگری می‌بود.

اما مورد جالب در مورد ابن‌الوقتی این موجود آن است که در حین انتخابات از فرصت استفاده کرد و کل روندِ انتخابات را در یکی از هتل‌های باشکوه تهران اقامت داشت و هزینه آن را هم از ستاد انتخاباتی مسعود پزشکیان ستانید، اما این کار مانع از آن نشد که به دنبال مقامِ ریاست بنیاد مستضعفان نباشد. ظاهراً رابطۀ مستقیمی بین شیادی و قوم‌گرایی وجود دارد.

‌
پی‌نوشت:
* MADDE 66 - Türk Devletine vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkes Türktür.
‌

تبریز دیگر نهاد امنیتی ندارد! رویش حساب نکنید

اخیراً یک اخوند پان‌ترک در تبریز دیده شده که به‌ وضوح به‌ عنوان ستون پنجم باکو، ترکیه و گاهی اسرائیل فعالیت می‌کند و به جای ایرانشهر مکررا از عنوان «ویرانشهر» استفاده میکند.
دو روز پیش در برنامه‌ای از تلویزیون سیما، بحثی درباره ترانزیت انرژی ترکیه به اسرائیل مطرح شد؛ هفت ثانیه از این برنامه را بریده و به عنوان «توهین صداوسیما به ترک‌ها» در صفحات اینستاگرامی داخلی و خارجی پخش کردند، تا شاید دفعه بعد صداوسیما جرات نکند علیه محور باکو، ترکیه و اسرائیل موضع‌گیری کند. به این ترتیب، این جریان در نقش سپر رسانه‌ای «صهیونیست‌ها» عمل می‌کند.

تا اینجا شاید بتوان گفت که پان‌ترک‌ها به‌ عنوان ستون پنجم، وظیفه خود را انجام می‌دهند. اما مشکل اصلی از جایی آغاز می‌شود که فردی مثل «رسول برگی»، روحانی نمای وابسته به نهاد امنیتی تبریز، در شورای شهر آشوب به‌ پا می‌کند. مشکل ما نفوذ پان‌ترکیسم از خارج نیست؛ بلکه مسأله اصلی، نفوذ آن درون ساختارهای کشور است. این جریان در هر فرصتی به‌ عنوان ستون پنجم عمل می‌کند.

به نظر می‌رسد که تبریز اصلاً نهادهای انتظامی، امنیتی و قضایی ندارد که از اصول کشور و حتی از اصول خود نظام در برابر این هجمه دفاع کنند. اگر کسی در تبریز شب شعری برای حافظ برگزار کند، چندین نهاد امنیتی برای جلوگیری از آن بسیج می‌شوند، اما فردی که رسماً به‌ عنوان بلندگوی ستون پنجم در شورای شهر عمل می‌کند، نه از دادستانی و نه از دستگاه امنیتی هیچ واکنشی نمی‌بیند؛ گویی از سنگ صدا بلند می‌شود، ولی از این نهادها نه.
اینکه در آستانه یک جنگ اتمی قرار گرفته ایم و یک نفوذی پانترک آرزوی ویرانی ایران را میکند یکطرف، اما اینکه پشت این آدم به برخی افراد در نهادها گرم است، یک مسأله دیگر است. با چنین آرایشی نمیتوان وارد جنگ شد یا در هیچ جنگی پیروز شد. برای جنگیدن اول باید ستون پنجم را جمع کرد.
??
https://twitter.com/sheshgalani/status/1846118886682341663?t=CqA6M0rrjDMqgQ_e-VfluQ&s=19

@Baadafrah

یک بازی خطرناک سیاسی امنیتی در ماکو

میکروبی بنام حسن اروجزاده احتمالا با همکاری برخی امنیتیها در استان، نماینده ماکو (عمر علیزاده) را در تبریز دزدیده با زور به خانه ای برده،بیهوش کرده،لخت کرده و پس از هوشیاری فیلم گرفته و بعنوان تجاوز او به یک زن منتشر کرده. نماینده ماکو به همه جا شکایت کرده، اما کسی گوشش شنوا نیست.

اروجزاده، دسته ای درست کرده بنام "سپاه عاشورای آذربایجان" که تحت حمایت محافل نظامی-امنیتی است و یک شرکت داره بنام ماناس با دهها تخلف اقتصادی و کلاهبرداری.
همین در انتخابات قبلی مجلس، عضو اصلی ستاد نامزدی بود که قبلا رئیس اداره اطلاعات ماکو بود.
پیدا کنید پرتقال فروش را.

‏اکنون همین فرد با ادعای تجاوز نماینده فعلی  او را تحت فشار برای پرداخت پول و استعفا قرارداده وبرای فردا در ماکو فراخوان تجمع داده! به نظر شما چرا نهاد انتظامی، قضایی و امنیتی استان جلوی چنین فردی را نمیگیرند؟غیراز اینکه ممکنه او در استخدام افراد قدرتمندی بوده باشد؟

‏عمر علیزاده نماینده کرد ماکو، پس از انکه از این دام رها شد، بلافاصله به نهاد امنیتی مراجعه و شکایتی ثبت کرده، حراست مجلس را هم در جریان گذاشته است اما دریغ از پیگیری. به نظر شما نهاد امنیتی کار دیگری جز رسیدگی به این پرونده ها دارد؟ اگر همین رفتار با نماینده قم میشد، چه میکردند؟

https://t.me/baadafrah/14904

https://twitter.com/sheshgalani/status/1844351614683082756?t=O2jKB_hR_eVy9-yoio2Kcw&s=19

مواجهه با شرایط اضطراری و انتخابات پیشرو

ع. ششگلانی

دیشب در میتینگ تبریز پزشکیان بودم. بسیاری از دوستان دیده و نادیده پرسیده‌اند که اگر رقابت میان جلیلی و پزشکیان باشد، چه باید کرد؟ در پاسخ باید خلاصه بگویم، در شرایط کنونی، هر کنش و انتخابی برای ممانعت از افزایش قدرت بنیادگرایی، موجه است. شرایط میهن خطیر دست، آینده کشور که مبادا سرعت تباهی و نابودی با تسلط بیشتر نیروهای بنیادگرای افراطی مانند جلیلی و پایداری، افزایش پیدا کند.
به نظرم هر انتخابی که جلو تسلط کامل ارتجاع بر دولت شود، ضرورت دارد. من نه قائل و مایل به جنبش خموده اصلاحات هستم، نه انتظار گشایش خاصی دارم، اما می‌بینم که امروز در شرایط اضطراری هستیم. تجددستیزی، بنیادگرایی، ضدیت با منافع ملی، حمایت از هجوم میلیون‌ها افغان و تمایل به تابعیت دادن به آنها به قصد تضعیف ملیت ایرانی و فرهنگ ایرانی، دشمنی ذاتی با توسعه و پیشرفت و زندگی نرمال، و جهل و بی‌سوادی و توهم و رویای مدیریت جهانی، بخشی از تباهی جریان جلیلی است.
بنابراین، هشدار می‌دهم که ممانعت از پیروزی جریان تباهی و بنیادگرایی در انتخابات پیش رو، ضرور است. در این بزنگاه، ما قوام‌السطنه و فروغی نداریم، حکمت و رزم‌آرا و زاهدی و تقی‌زاده نداریم که انتخاب کنیم. من با آگاهی از اینکه بسیاری از دوستان ناراحت و مکدر می‌شوند و عده‌ای هم شروع به اتهام‌زنی می‌کنند، مصلحت کشور را در این می‌بینم که در دوگانه جلیلی-پزشکیان، پزشکیان را انتخاب کنم.
۱. بسیاری از دوستان نسبت به مواضع و علایق قومی پزشکیان به حق بدبین و حساس هستند. اما آنچنانکه من دریافته‌ام، این مواضع به دلیل آگاهی ناکافی و مشاوره‌های بد بوده، و با توجه به اینکه ذهن پزشکیان به روی گفتگو باز است و خود اذعان دارد در مسائل اجتماعی و سیاسی تخصص و شناخت دقیقی ندارد، با گفتگوی منطقی نسبت به مخاطرات قومگرایان قانع و آگاه می‌شود، همچنانکه تاکنون اینطور شده و در نتیجه تلاش نیروهای میهن‌دوست، طی مبارزات انتخاباتی دو هفته اخیر نه سخنی از شعار ارتجاعی «تدریس به زبان محلی» گفته و نه به دام فدرالیسم افتاده.

۲.بگذارید پانترکهای احمق فکر کنند که با رأی به پزشکیان، موفقیت بزرگی کسب کرده‌اند و حکومت منحوس پیشه‌وری و نوچگان استالین را زنده می‌کنند. بگذارید کسانی که با همه حمایت دولت باکو و اتاق فکرهای ترکیه و اجامر داخلی، اوج موفقیتشان ۱۰۰ تا لایک زیر توییت‌هایشان است، فکر کنند که پیروز میشوند و با این حس پای صندوق بیایند. قدرتمندتر از پزشکیان روحانی-یونسی بودند که از مواضع خطا در مورد اقوام در ۹۲، به مواضع منطقی در انتخابات ۹۶ رسیدند (یونسی: در ایران فقط یک قوم وجود دارد).

۳.آیا پزشکیان پانترک است؟ خیر، ولی درک بسیار بدی از مسائل قومی دارد. چون دولتمرد نیست و سخنوری و سیاست‌ورزی نمی‌داند، اما وقتی پشت میز ریاست برود، آداب دولتمردی هم یادش می‌دهیم.
۴.عناصری مثل اعلمی، مولوی و مانند اینها، در نهایت تأییدیه لازم برای انتصاب در مصادر اصلی را نمی گیرند. اما نیروهای وطن‌خواه که از گذشته و برای حفظ وطن، ننگ را هم به جان می‌خریم، نیروهایمان را در مراکز حساس مستقر می‌کنیم و هرچند سخت و دشوار، نهایت تلاشمان را برای دفع شر قوم‌گرایی و بنیادگرایی به کار می‌بندیم. سیاست یعنی واقعیت موجود.

1. رجال سیاسی ایدئال در دسترس ما نیستند. اما یادتان باشد، ما با همینها موج بزرگ علیه شعرخوانی اردوغان راه انداختیم و  آب به لانه مورچگان قومگرا و پانترک ریختیم، جلوی تحریف اصل ۱۵ قانون اساسی را گرفتیم، درب رسانه‌های نفرت‌پراکن را یک به یک تخته کردیم و ده‌ها کار دیگر...

۵.رئیس جمهور در خصوص سیاستهای اقوام تصمیم‌گیر اصلی نیست. سیاست زبانی در اختیار شوعام و چند شورای عالی دیگر است. شما دیدید که رئیسی در مورد مس سونگون حرف‌هایی زد اما همانطور که گفته بودیم اجازه اقدام فراقانونی به او هم ندادیم

۶.یک لحظه به بحران افغان‌ها فکر کنید. ناامنی‌ها و نابهنجاری‌های حضور میلیون‌ها افغان که در سال‌های دولت رئیسی هجومی سهمگین به ایران داشتند. آنها به استتثناء گروهی اندک، مردمانی با سطح فرهنگی پایین، زن‌ستیز، جامعه‌ستیز، ضدایرانی و مستعد برای مشارکت در انواع بزهکاری. افغانها امروز زیر علم جلیلی سینه می‌زنند. اگر جلیلی بیاید باید منتظر بود که این افغانها دیر یا زود تابعیت ایرانی کسب کنند و چند سال دیگر، فرادست ما بشوند. اما با وجود پزشکیان نهایتا چند پانترک مثل میمون، ما را عصبانی کنند و یا دو نشست اصل ۱۵ در زیر زمینی میگذارند که به جایی بر نمیخورد.

۷.نکته آخر اینکه رأی به پزشکیان، رأی به خود او نیست، رأی به یک شرایط تعلیق است. با جلیلی بلیت ورود به جهنم را خریده ایم. در شرایط تعلیق می توان برای برون رفت از مهلکه تلاش کرد.
@baadafrah