مردمان گمان می‌کنند آن کلمه ای که حروف بیشتری دارند لابد حرف های بیشتری برای گفتن دارد. اما امروز توجه ام به کلمه‌ی دو حرفی جلب شد. کلمه ای از حروف غین و میم. غم.
این گونه نیست که بخاطر کم حروفی، کم حرف باشد همان دو حرفش تا به دو ابد از ما درک میخواهد.
البته درک غم و غم‌زاد‌پنداری با آن به احترام متقابل با غم نیاز دارد . مثل آنکه نمی‌توان غم را دوست داشت و گاهی نه ؛ غم همیشه دوست داشتنی‌ست..
آنچه که غم نهایت برای‌مان می‌آورد،رشد است. و از همین‌جاست که گفته شده «درک هرچیزی منتهی به غم است و غمی که درک شود ، شادی‌ست.»

دیگر جز تو به هیچ «وعده‌ای» دل‌ نبسته‌ام.
#أین_صاحبنا

هیچ وقت نذار تقویم میلادی برات تصمیم بگیره عید غدیر مبارک.

هیچ وقت نزار یه قاچ انار و دوتا قاچ هندونه واست تصمیم بگیرن سال‌نو مبارک.

کاش توی این شب که طولانی ترین شبه محسن لرستانی پخش کنن سریع تموم شه.

من شب یلدای هیچکی نیستم نهایتش صبح شنبه باشم.

‌‌معتاد شده ایم به کشیدن انتظارت.
#أین_صاحبنا

یکی از باگایی که ازش میترسم اینکه هوش مصنوعیا یه گروه داشته باشن و سوالایی که ازشون میپرسمو اسکرین بگیرن بزارن توی گروه و بهم بخندن.

زندگی؟!
‏انگار تو گرمای تیر، تو تاکسی، پشت چراغ قرمز، درحالی که شیشه پایینِ، بغل اگزوز یک خاور که روغن سیاه از لولش میچکه گیر افتادم که هی پشت سر هم گاز میده نفسمو حبس کردم ومیگم الان تموم میشه...الان تموم میشه...الان تموم میشه...الان تموم میشه...