#حضرت_محسن

پای تو اهل بکا کم میارن
صائبا محتشما کم میارن
واسه تو شعر و قصیده کم میگن
واسه مدحت شعرا کم میارن

طبع شعر تازشو باید بده
فیض بی اندازشو باید بده
هرکسی مدح تورو میخواد بگه
فاطمه اجازشو باید بده

مردمو همش مردد میکنن
بخدا به خودشون بد میکنن
دکترای قلابی میشینن و..
با دروغ مقامتو رد میکنن

در شلوغی سپر فاطمه ای
خنکای جگر فاطمه ای
هم حسینی واسه ما هم حسنی
سومین گل پسر فاطمه ای

بذر روسیاهی کاشتی واسشون
ضربه های سختی داشتی واسشون
تورو با لگد گذاشتن بین در
تو هم آبرو نذاشتی واسشون

بغض تو صدای اهل بیت شدی
غم آشنای اهل بیت شدی
جون دادی تا که ولایت بمونه
یک تنه فدای اهل بیت شدی

کار ما تو این شبا با محسنه
سیر عرفانی ما تا محسنه
تپش قلب تموم شیعه ها
" یاحسین" و "یا حسن" "یا محسنه"

کاش همه واسه تو زحمت بکشیم
طعنه بشنویم ریاضت بکشیم
نکنه روز قیامت که میاد
از بابات علی خجالت بکشیم..

خون به قلب هرچی دشمن میکنیم
چراغ روضتو روشن میکنیم
ما برای محسنیه پا میشیم
مشکی فاطمیه تن میکنیم

حجت الله و سر گذر زدن
پیش چشمای علی به در زدن
اول ربیع که #تبریک_نداره
مادر مارو چهل نفر زدن

سید پوریا هاشمی

@marsiyeeh

#حضرت_محسن
#حضرت_زهرا

اول ماه ربیع است ولی غم دارد
غم و اندوه فراوان غم اعظم دارد

بوی دود از در یک خانه بلند است ای وای
مادری پشت در خانه قد خم دارد

لشکر کفر به نیّات بدی آمده اند
در این خانه که در خود دم ماتم دارد

مجتبیایی نشدی تا که بدانی چه شده
جگری پاره از آن سیلی محکم دارد

دو سه روزیست پیمبر شده مهمان خدا
فاطمه با در و مسمار مُحرم دارد

گل یاسی که به ضرب لگدی پرپر شد
محسن گشته شهیدش به لبش دم دارد

در بشکسته ی خانه سپر فاطمه شد
نذر قربانی حیدر پسر فاطمه شد

محمد حبیب زاده

@marsiyeeh

#حضرت_محسن

شش ماهه ای که دل ما در عزای اوست
خون خدا بود که خدا خون بهای اوست

شش ماهه ای که چون گل نشکفته پرپر است
گل های باغ دل همه پرپر به پای اوست

شش ماهه ای که ضربه ی در قاتلش شده
مسمار در به گریه ی خونین برای اوست

شش ماهه ای که نور خدایی به چهره داشت
حور و ملک به ضجه و اشک و نوای اوست

شش ماهه ای که گشته فدایی مادرش
نامش چه بود ، محسن و مادر فدای اوست

شش ماهه ای که قبله ی اهل سما شده
بال و پر ملک همگی در هوای اوست

شش ماهه ای که بوده شهید ره علی
گلواژه ی ولایت هر دل ولای اوست

شش ماهه ای که گریه بر او گریه بر علی است
گریه برای فاطمه و بر عزای اوست

شش ماهه ای که رنگ خدایی زده به دل
پور علی و معدن عشق و صفای اوست

شش ماهه ای که داغ غمش بی نهایت است
تا روز محشر این دل ما مبتلای اوست

شش ماهه ای که شعله به دل می زند غمش
ایام فاطمیه پر از روضه های اوست

محمد مبشری

@marsiyeeh

#عرفه
#امام_حسین
#خروج_کاروان_سیدالشهدا
#از_مکه_به_سوی_کربلا

رو به درگاهت زدم، با حال خوش عازم شدم
دور تو میگردم و امسال هم مُحرم شدم

یا إلهي آمدم در را به رویم باز کن
آمدم با دست خالی، باز هم اعجاز کن

عاصی ام! گفتم نیایم باز اما آمدم
شرم دارم از گناهانم، خطاکارم، بدم

هر کسی غیر از تو باشد زود طردم میکند
بعدِ عمری نیستم راهِ گدایی را بلد

خوبی ات را دیدم و هر آن بد و بدتر شدم
چشم پوشیدی، گذشتی، باز طغیانگر شدم

باز هم بنده نوازی کن، به خود کردم ستم
یاغیاث المستغیثین از دلم بردار غم

عاشقم کن! سایه اش را از سر من کم نکن
توبه کردم، با حسینت(ع) آمدم ردم نکن

آن حسینی که گره خورده ست با عشقت مدام
قصد جان کرده، رها کرده ست حج را ناتمام

جلوه ها داده مناسک را؛ نمانده زیرِ دیْن
سر تراشیدن که نه! «سر» داده در راهت حسین(ع)

کعبه دورش گشته و بیتابِ این غربت شده
جامۂ إحرام او پیراهن غارت شده

گفت روی خاک، زیر نیزه های گاهگاه
آخرین ذکرِ «لکَ لبیکْ» را در قتلگاه

شد نماز عید قربان و گرفت از خون وضو
خواند با لب نه! که با رگ های خونبارِ گلو

حج به جا آورده بود و بی کفن جان داده بود
جان به لب شد خواهرش، روی زمین افتاده بود

دستی از غیب آمد و از جا بلندش کرد زود
«کربلا در کربلا می ماند اگر زینب(س) نبود»

داغ را در دل نهان کرد و قیامش شد عیان
شد علمدارِ برادر، مکتبش شد جاودان

گوش عالم پُر شد از صوت مناجات الحسین(ع)
یار میخواهد خدایا...یا لثارات الحسین(ع)

راهی ام کن! درد هجران بدترین نوعِ بلاست
سخت دلتنگ طوافم! کعبۂ من کربلاست

وعده با شش گوشه دارم یا إله العالمین
تشنۂ آب فراتم؛ زائرم کن اربعین!

مرضیه عاطفی

@marsiyeeh

#عید_قربان

عید قربان است ای یاران گل افشانی کنید
در منای دل وقوف از حج روحانی کنید
تا نیفتاده است جان در پنجۀ گرگ هوا
گوسفند نفس را گیرید و قربانی کنید
سنگ ها از مشعر وصل الهی کرده جمع
جنگ با شیطان و ترک فعل شیطانی کنید
بانگ لبیک از درون آرید بیرون تا به تن
حلۀ احرام از انوار ربانی کنید
در مسیر وجه ربّک پای جان بگذاشته
گام اول در هوالهو خویش را فانی کنید
پای تا سر ذکر حق گردیده در عین سکوت
گفتگو با ذات پاک حی سبحانی کنید
از سر من، موی بتراشید و محو هو شوید
تا همه لبریز از نور جمال او شوید

شستشو کن روح را در چشمه عین الیقین
حلۀ احرام پوش از شهپر روح الامین
پاک کن آیینه را از زنگ تزویر و ریا
تا شوی سر تا قدم آیینة حق الیقین
گردن تسلیم اسماعیل را در زیر تیغ
تیغ ابراهیم را بر حلق اسماعیل بین
تیغ از الماس در دست پدر برنده تر
ای عجب نازک تر از گل آن گلوی نازنین
نه گلو بشکافت نه آن کارد حنجر را برید
هم پسر گردید محزون هم پدر شد خشمگین
پای تا سر شعله شد فریاد زد کای تیغ تیز
از چه کندی می کنی در امر رب العالمین
تیغ گفتا کای سراپا گشته از محبوب پر
تو به من گویی ببر اما خدا گوید نبر

ناگهان آمد ندا از جانب رب جلیل
مرحبا ای عزم تو اخلاص و صدقت را دلیل
تا بماند نور ختم المرسلین در صلب تو
فدیه آورده است بر فرزند پاکت جبرییل
ما پذیرفتیم از تو ذبح فرزند تو را
تو خلیلی تو خلیلی تو خلیلی تو خلیل
ما تو را در بوته اخلاص کردیم امتحان
ما تو را دادیم تا صبح جزا اجر جزیل
هم تو بیرون آمدی از آزمایش رو سفید
هم جلال و عزت تو کرد شیطان را ذلیل
کشتن فرزند با دست پدر سخت است سخت
چون جمال دوست دیدی این بلا آمد جمیل
تا ز چشم ابر آید بارش رحمت فرود
بر تو و بر هاجر و فرزند دلبندت درود
ای خلیل الله اسماعیل تو از آن ماست
تا قیامت زنده این سنت به صحرای مناست
غم مخور گر زنده برگردید اسماعیل تو
مقتل ذبح عظیم ما منای کربلاست
فرق ها دارند با هم این ذبیح و آن ذبیح
این سرش بر سینه تو، او سرش بر نیزه هاست
حلق اسماعیل تو دارد خراش از خنجری
حنجر او پاره پاره از دم تیغ جفاست
جسم اسماعیل تو چون روح در آغوش تو
پیکر مجروح او از سم اسبان توتیاست
ذبح تو سیراب بود و مثل گل شاداب بود
ذبح زهراعلیها سلام با لب عطشان سرش از تن جداست
ای خلیل ما بود تا سیل اشکت در دو عین
آب شو چون شمع سوزان گریه کن بهر حسین

کیستی تو مروه و سعی و صفایی یا حسین
بیت و رکن و مشعر و خیف و منایی یا حسین
تو طوافی تو مطافی تو نمازی تو دعا
تو ذبیحی تو ذبیحاً بالقفایی یا حسین
آب زمزم تشنه لعل لب خشکیده ات
تو هزاران خضر را آب بقایی یا حسین
خون تو جاری است در رگ های احکام خدا
بلکه خود خون خدا، خون خدایی یا حسین
تو حسینی تو حسین کل خلق عالمی
تو شهیدی تو شهید کربلایی یا حسین
تو تمام مصحفی، آیات زخم پیکرت
تو کتاب انبیا و اولیایی یا حسین
آفتابا بر سر خلق دو عالم سایه ای
نخل "میثم" از کتاب زخم هایت آیه ای

استاد حاج غلامرضا سازگار

@marsiyeeh

#عید_قربان

عید سعید قربان، ز اعیاد مسلمین است
دلهای ما در این روز ،شاد از سرور دین است

خیل خلیلیان را، این موهبت مبارک
محبوس گشته ابلیس، مأیوس در کمین است

از بارگاه ایزد ،قوچ بهشتی آمد
گُل بر منا بپاشید، جبریل در زمین است

والعادیاتِ ضبحاً، فالموریات قَدحا
آن یار بت شکن را ،الطاف حق معین است

پیغام عید اَضحا ،بر پیروان طاها
با جان و دل اطاعت، از ربّ العالمین است

تصویر آن منا را ،بر کربلا کشیدند
چون وعده با خلیل و ،قربانی از حسین است

آداب حجّ اکبر ،با کربلا قبول است
آن کعبه قدس دوّم ،این کعبه بی قرین است

ولی الله کلامی زنجانی

@marsiyeeh

#امام_باقر

نگاه چشم ترم کل صحنه ها را دید
در این میان فقط از دست زجر می ترسید

اگرچه سینه ام از هُرم زهر می سوزد
ولی وجود من از داغ کربلا خشکید

چه گویمت که کجا رفتم و چه ها دیدم
در اوج کودکیم قامتم ز غصه خمید

چه گویمت که در آنجا چه ظلم ها کردند
چه لاله ها چه قدر غنچه ها که دشمن چید

چه گویمت من از آن لحظه که عمو می رفت
کنار آب رسید و نمی از آن نچشید

چه گویمت من از آن لحظه که علم افتاد
حرم نه کل جهان بود که ز هم پاشید

چه گویمت که امامی ز صدر زین افتاد
و نیزه ها که تن پادشاه را بوسید

مقابل من و عمه... رقیه سیلی خورد
هزار مرتبه ازدرد هی به خود پیچید

میان قافله او را نشانه می کردند
چه لحظه ها که مغیلان به پای او نرسید

چه بوسه ها که نزد عمه جان به صورتمان
به جای زخم کبودی به جای دست پلید

در آن دقیقه که از تل نگاه می کردم
تمام موی سرم شد شبیه عمه سفید

اگر چه زهر جفا قاتلی به قلبم شد
ولی قدم فقط از داغ کربلا خم شد

مهدی نظری

@marsiyeeh

#امام_باقر

پا به پای پدر سفر کردم
در میان خرابه سر کردم

پدرم بینِ ریسمان بود و..
با رقیه پدر پدر کردم

عمه ام تا به رویِ خاک افتاد
دیده ام را ز اشک، تر کردم

از همان روزِ تلخ، تا امروز
گریه هر روز تا سحر کردم

دست در دست عمه ام آن روز
از دلِ نیزه ها گذر کردم

سُمِ مرکب بوی گلاب گرفت
از تنی که به آن نظر کردم

تا سه ساله میان راه افتاد
پدرم را خودم خبر کردم

آنقدَر داغ دارم از آن دم
که از این زهر،خون، جگر کردم

رضا باقریان

@marsiyeeh

#امام_باقر

باقر علم حق تعالایم
پنجمین حجت خدا هستم
یادگار امام سجادم
لاله ی باغ کربلا هستم

بس که قدرم رفیع می باشد
آمده از نبی سلام به من
حرمتم را کسی نمی داند
کینه توزی کند به من دشمن

زهر دادند اگر به من غم نیست
قاتلم خاطرات عاشوراست
آنچه دیدم ز زهر بدتر بود
وه چه غم ها که در دلم برپاست

آنچه دیدم به چار سالگی ام
تا ابد من نمی برم از یاد
همره عمه روی تل رفتم
دیدم از اسب جد من افتاد

دیدم از تل یکی جلو آمد
گره انداخت بین گیسویش
جد ما زنده بود در گودال
با لگد زد یکی به پهلویش

چه بگویم زبان نمی چرخد
یکنفر می برید حنجر را
دیگری می دوید و می خندید
بین دستش گرفته یک سر را

مثل عمه به خاک افتادم
هر دو دیده ز خون دل تر شد
وای من ده سوار آمده بود....
به روی پیکری که بی سر شد

بین گودال صحنه ای رخ داد
که به شدت به خویش لرزیدم
روی هر نعل تازه و میخش
تکه های لباس را دیدم

آه از آن لحظه ای که وقت غروب
تا شد آزاد آب در آنروز
شیر در سینه،شیرخواره نبود
دیدم اشک رباب در آنروز

آب آزاد شد ولی صد حیف
اهل بیت نبی اسیر شدند
بعد عباس نامسلمانان
بهر اطفال خسته شیر شدند

بعد گودال،مردم شامی
تن ما را مدام لرزاندند
وای بر من که عمه هایم را
بین بازار و کوچه چرخاندند

محمود اسدی(شائق)

@marsiyeeh

#حضرت_زهرا

در میان شعر تو بانو! اگر حاضر شدم
خواندم اول کوثر و با نام تو طاهر شدم
در خیالم صحن و گنبد ساختم، زائر شدم
نام شیرین تو  بردم فاطمه! شاعر شدم

رشته‌ای بر گردن ابیات من افکنده دوست
می‌برد شعر مرا آنجا که خاطر خواه اوست

ناگهان دیدم میان خانه‌ی پیغمبرم
چون خدیجه غرق نوری از جهانی دیگرم
چرخ می‌زد یک نفس روح القدس دور و برم
تا نوشتم فاطمه، بوسید برگ دفترم

از شکوهش آسمان ساییده اینجا سر به خاک
آسمان را با خودش آورده این دختر به خاک

ای محمد! دشمنت را دوست ابتر می‌کند
خانه‌ات را بوی ریحانه‌‌ معطر می‌کند
دیدنش بار رسالت را سبکتر می‌کند
دختر است اما برایت کار مادر می‌کند

دختران آیات رحمت، مادران مهر آفرین
می‌شود ام ابیها، هر دو باهم، بعد از این

یک زره خرج جهازت، حُسن‌هایت بی‌شمار
با تو حیدر روز خیبر حرز می‌خواهد چکار؟
تا تو از تیغ دودم با عشق می‌گیری غبار
بعد از این مستانه‌تر صف می‌شکافد ذوالفقار

قوت بازوی مولایی به مولا، فاطمه!
قصه‌ی پیوند دریایی به دریا، فاطمه!

در هوای عاشقی با هم کبوتر می‌شوید
هر دو کوثر می‌شوید و هر دو حیدر می‌شوید
هست شیرین نامتان، قند مکرر می‌شوید
هر دو در کفواً احد با هم برابر می‌شود

بیت‌هایم بر درِ بیت تو زانو می‌زنند
شاعران تنها برای یک نظر، رو می‌زنند

در کسا، بی پرده با الله صحبت می‌کنی
هل اتی را سفره‌ی نور و کرامت می‌کنی
فکر خلقی، نیمه شب با حق که خلوت می‌کنی
در غم همسایه، ترک خواب راحت می‌کنی

مادری الحق چه می‌آید به نامت، فاطمه!
می‌دهد از سوی ما مهدی سلامت، فاطمه!

امتحان پس داده‌‌ای در آسمانها پیش از این
سالها بر عرش می‌تابید نورت چون نگین
حضرت حق چون دلش آمد بیایی بر زمین
واقعاً "الحمد للهِ ، رب العالمین"

جلوه‌ی نور تو را تنها خدایت دید و بس
فاطمه! قدر تو را تنها علی فهمید و بس

عالمی در حیرت از این آسیا چرخاندنت
با تبسم خستگی را از علی پوشاندنت
در عجب روح الامین از طرز قرآن خواندت
پیش نابینا میان حِصن چادر ماندنت

حجب میراثت، حیا سایه نشین چادرت
داده دل حتی یهودی هم به دین چادرت

سفره‌‌ی نان خالی اما سفره‌ی انعام پُر
خانه‌ات میخانه، ساقی با سخاوت، جام پر
از تو راضی و دلش از گردش ایام پر
کعبه از بت خالی اما کوچه از اصنام پر

ای زبانت ذوالفقارِ حیدر بی‌ذوالفقار!
بت شکن! برخیز، بسته دست او را روزگار

قاسم صرافان

@marsiyeeh