*?| حتما #بخونید
می‌دونید حضرت زهرا، چطوری بود که متولد شدن و زمینِ خاکیِ بی‌ارزش، منور شد به انوارِ ملکوتیِ حضرت صدیقه؟! :)*

از زبان امام صادق علیه‌السلام این ماجرا نقل شده: زمانی که حضرت خدیجه با رسول خدا ازدواج می‌کنن، زنان مکه از ایشون کناره میگیرن و رفت و آمد خودشون رو با حضرت خدیجه قطع میکنن، و خب حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها هم از این رفتارشون غمگین میشدن تا زمانی که خانم جان فاطمه‌ی زهرا رو باردار شدند... حضرت برای اینکه از این تنهایی دربیان و مونسی داشته باشن با جنین تویِ شکمِ خودشون حرف می‌زدن! پیامبر یک بار دیدن بانو خدیجه دارن با جنین حرف میزنن، از ایشون سوال کردن خدیجه جان؛ با کی داری حرف میزنی؟! خانم جان گفتن با فرزندی که به شکم دارم! باهام حرف می‌زنه و انیسم‌ شده :)
آقا رسول الله فرمود: جبرئیل به من خبر داد که این جنین دختره و از این دختر نسلی پاک و مطهّر به دنیا میاد و خدا نسلِ من رو از ذریّه‌اش قرار می‌ده و از نسلش ائمه و جانشینایِ بعد از من، به وجود میاره...

زمان وضعِ حملِ خانم جان خدیجه فرا رسید. توی این وقت حضرت شخصی رو فرستاد دنبالِ زنانِ بنی هاشم و قریش و از اون‌ها خواست تا بیان و توی وضعِ حمل بانو کمک کنند؛ ولی زن‌ها، برای حضرت خدیجه پیغام دادن که تو به حرف ما گوش نکردی و با یَتیمِ ابوطالب، محمدی که مالی نداشت ازدواج کردی! حالا ماهم به کمکِ تو نمیایم! خانم جان از این پیغام غمگین شد و خودش رو تنها دید و توی غم و ناراحتی به سر می برد که تو این وقت چهار زنِ بلند قد، واردِ اتاق شدند. خانم جان از دیدن اونا نگران شد. اما یکی از اونا گفت: ای خدیجه! نترس و ناراحت نباش که ما فرستاده ای از جانبِ خداییم و خواهرانت هستیم! من ساره (همسرِ حضرت ابراهیم خلیل) و این آسیه دختر مزاحم (همسرِ فرعون) و این هم مریم (مادر حضرتِ عیسی) و این هم کلثوم (خواهر حضرت موسی) هست. خدا ما رو فرستاده تا توی وضع حمل بهت کمک کنیم. یکی از اونها طرف راست، یکی طرف چپ، یکی هم طرفِ مقابل، و یکی هم پشت سر خانم جان قرار گرفتن و حضرت فاطمه متولد شد. وقتی که حضرت زهرا پا به عرصه‌ی زمین قرار دادن، آن‌چنان نـــورِ عظیمی از ایشون تابیده شد که به تموم خونه ها‌ی مکه رفت و توی مشرق و مغربِ زمین جایی نموند مگه این که همه رو روشن کرد و اونجا تابید!

بعد از تولدِ حضرت، بانویی که روبروی حضرت خدیجه نشسته بود نوزاد رو گرفت و با آب کوثر که قبلا به دستِ حورالعین آماده شده بود، شست و شو داد. بعد دو پارچه سفید که از شیر سفیدتر و از مشک و عنبر خوشبوتر بود رو بیرون آورد و یکی رو به بدن نوزاد و اون یکی دیگه رو به سرش بست. تو این وقت حضرت زهرا حرف زدن و گفتن: "شهادت می‌دهم به یگانگی خدا و اینکه پدرم رسول خداست و سرور تمام انبیاء. همسرم علی مرتضی (ع)،  سرور تمام جانشینان و فرزندانم حسن و حسین، سروران نوادگانِ پیامبران‌اند [و نام تک تک فرزند هایِ معصومش رو برد و بهشون سلام کرد..] بعد حضرت فاطمه به هر کدوم از اون زنها سلام کردن و نام هرکدوم از اونها رو به زبون آوردن. اون بانو ها هم با لبخند به حضرت نگاه می‌کردند! حوریان بهشتی هم به همدیگه تبریک و تهنیت می‌گفتن و میلاد حضرت صدیقه رو بشارت میدادن... توی آسمان هم نــوری تابیده شد که فرشته ها مثل‌ش رو ندیـــده بودند :)
تولدتون مبارک خانوم جان?

| امالی صدوق، ص۴۷۵

همه دنبالِ انارِ شبِ یلدا و دلم؛ مستِ انگورِ ضریحت شده ای شاهِ نجـف...

همه دنبالِ انارِ شبِ یلدا و دلم؛
مستِ انگورِ ضریحت شده ای شاهِ نجـف...

میم مثلِ مادر
مادر یعنی ام‌البنیـن :))
.
پس ببین دوباره خوردم زمین
تو رو صدا میزنم آی ننه ام‌البنیـن
باز بیا تو پایِ حرفام بشین
تو رو صدا میزنم آی ننه ام‌البنیـن...

.

استاد‌عالی، تعریف می‌کنن: یه بنده خدایی، به مادرش بی‌ادبی کرده بود. اومده بود پیشِ امام صادق علیه‌السلام پرسید آقاجان! راهی هست که مادرم منو ببخشه؟! امام صادق فرمود صبر کن! راه داره... گفت آقا چه راهی؟ امام فرمود بر جدِ غریبِ ما حسیـن‌ع گریه کن! گفت آقا مگه…

از مرامِ حضرتِ عباس همین بس که نقل شده مردادِ سالِ نود و یک؛ وقتی‌که حرمِ حضرتِ زینب سلام‌الله‌علیها توی دمشق به محاصره‌ی داعش در اومد و کم کم زینبیه داشت سقوط می‌کرد، بلافاصله به آیت الله سیستانی خبر دادن که هیچ جوره نمی‌تونیم جلویِ تکفیری ها رو بگیریم، چکار…

از مرامِ حضرتِ عباس همین بس که نقل شده مردادِ سالِ نود و یک؛ وقتی‌که حرمِ حضرتِ زینب سلام‌الله‌علیها توی دمشق به محاصره‌ی داعش در اومد و کم کم زینبیه داشت سقوط می‌کرد، بلافاصله به آیت الله سیستانی خبر دادن که هیچ جوره نمی‌تونیم جلویِ تکفیری ها رو بگیریم، چکار کنیم؟! آیت الله سیستانی گفتن: دیگه کار از دست ما خارجه! از حضرت عباس علیه‌السلام کمک بگیرید. برید پرچم از گنبد حضرت عباس بردارید و به حرم حضرت زینب سلام‌الله‌علیها برسونید.. شاید خیلی ها فکر کنند اینا خیالاته، اثری نداره؛ اما پرچم که رسید به حرمِ خانوم عقیله بنی هاشم، پشت بومِ حرم، تویِ تیررسِ تکفیری ها بود. پنج نفر داوطلب شدن تا پرچمِ حضرت ابوالفضل رو، رویِ گنبدِ خانوم جان نصب کنند. چهار نفر توی این راه شهـید شدن... نهایت رزمنده ای به نامِ ابوتـراب به همراهِ یک نفرِ دیگه، موفق شدن پرچمو به بالایِ گنبد برسونن و رجز خونی کنند... مدافع هایِ حرم وقتی می‌خوان از اون روز یاد کنن میگن: وقتی پرچم بالا رفت، تیرهایِ ما دیگه خود به خود هدایت می‌شد به سمت دشمن.. تیری هدر نمی‌رفت انگار! تند تند دشمن عقب نشینی میکرد :)

- به مناسبت سالروز رحلت حضرت سکینه سلام الله علیها، دختر سیدالشهداء و بانو رباب. کسی که به خاطرِ وقار و متانت و سکونی که داشت، اسمش رو سُکَینه گذاشتن.
این شعر از اشعار منسوب به حضرت سکینه‌ست که بعد از شهادت امام حسین علیه سلام خطاب به شیعیان ایشون سروده شده:

شیعتی مَهْما شَرِبْتُم ماءِ عَذْبٍ فاذکرونی
شیعیان من! هنگامی که آب گوارا نوشیدید، مرا یاد کنید
اَوْ سَمِعْتُم بِغَـــــریبٍ اَوْ شَهیدٍ فَانْدُبُونی
و یا هنگامی که ازغریبی یا شهیدی خبری شنیدید، برمن ندبه کنید
فـَاَنا السِّبْطُ الَّذی مِنْ غَیْرِ جُــرْمٍ قَتِلُونی
من، نواده [پیامبر] هستم که مرا بی گناه کشتند
وَ بِجَرد الخَیْـلِ بَعْد القَتْلِ عَمْداً سَحِقُونی
و پس از آن از روی عمد، مرا پایمال سم اسبان کردند
لَیْتَکُم فی یَوْمِ عاشــورا جمیـعاَ تَنْظُرونی
ای کاش، همگی در روز عاشورا بودید و می‌دیدید
کَیْفَ اِسْتَسْقی لِطِفْـلی فَاَبوا اَن یّرْحَمُونی
که چگونه برای کودک خردسالم،آب خواستم و آنان رحم نکردند
وسقوه سهم بغــــی عوض الماء المعین
و به جای آب، با تیر جفا او را سیراب کردند
یا لرزئ مصاب هدّ ارکان الحجون
وه! چه فاجعه غم انگیز و دردناک که براثر آن کوه‌های بلند مکه به لرزه درآمد
ویلهم قد جرحوا قلب، لرسول الثقلین
وای بر آنها که با این کار خود، قلب مبارک رسول را جریحه دار کردند
فالعنواهم ماستطعتم شیعتی فی­کل حین
ای شیعیان من هرچه توان دارید درهر زمان آنها را لعنت کنید
.