https://t.me/Pvfootnotes

این چنلمو دارم، یکم رندومه و موضوع خاصی نداره.

تو فردای روشن، ای هم‌غصه‌ی من! با هم به هفت می‌خندیم.

یک گل زرد گذاشتم لای کتابم. این کار رو از سپیده یاد گرفتم.

یک گل زرد گذاشتم لای کتابم.
این کار رو از سپیده یاد گرفتم.

خاطرات کُشنده‌است. پس به بعضی چیزها نباید فکرکرد، همان‌ها که برای انسان ارزشمند است، یا باید به آن‌ها فکر کرد، چون در غیر این صورت بیم آن است که پیدای‌شان شود، در حافظه، کم‌کم. به عبارت دیگر، باید به‌شان فکر کرد مدتی، مدتی مدید، هر روز روزی چندبار، تا آن‌که به کلی در گل‌ولای فروبغلتند، حکم این است.

چند روز پیش کافه این آهنگو گذاشتن و من پرت شدم تو تونل خاطرات.

این آهنگ هیچ ربطی به روز ولنتاین و عاشقانه‌هاش نداره، برمی‌گرده به یک قتل عام که بین دعوای دو گروه گنگستر اتفاق میوفته.
در واقع دیوید بویی اشاره میکنه چطور یک قلب پاک میتونه انقدر سیاه بشه و این اتفاقاتی که وحشتناک هست رو ایجاد کنه.

این آهنگ در آلبوم The next day در سال 2013 منتشر شد، سبک آهنگ الترناتیو راکه.