بــــــیا بــــــاهم یک‌بار دیگر بخوانیم...

ازدواج‌های پیامبر محبوب‌‌ماندر بحث ازدواج، الگوی مهم و کاملی که می‌توانیم از آن استفاده کنیم، ازدواج‌های پیامبر اسلام است. هر فردی که قصد ازدواج دارد، می‌تواند این ازدواج‌ها را به عنوان بهترین و مناسب‌ترین نمونه‌ها مدنظر قرار دهد.

از نظر عقل و دین، ازدواج‌های پیامبر نه تنها نامعقول و نامناسب نبوده‌اند، بلکه صحیح و قابل قبول هستند و باید این اعتقاد هر مؤمن و مسلمانی باشد.

چگونه می‌توانیم ازدواج‌های پیامبر را به‌عنوان الگو در زندگی خود به کار بگیریم؟ این سوال بسیار مهمی است. در جامعه ما، معمولاً بیشتر بر اساس عرف و عادات عمل می‌شود تا اینکه از رفتارهای پیامبر الهام بگیریم. این موضوع می‌تواند یکی از دلایل افزایش مشکلات و اختلافات خانوادگی و همچنین آمار بالای جدایی و طلاق عاطفی میان زوجین باشد.

اگر به ازدواج‌های پیامبر نگاه کنیم، الگوهای جالب و مفیدی را مشاهده می‌کنیم. به‌عنوان مثال، در ازدواج اول ایشان می‌توانیم بیاموزیم که مردی می‌تواند با زنی که حدود ۱۵ سال بزرگ‌تر از خود است، ازدواج کرده و صاحب فرزند شود و زندگی را به خوبی سپری کند. این ازدواج همچنین نشان می‌دهد که یک زن با چند فرزند و وضعیت مالی خوب می‌تواند با مردی که از نظر مالی در سطح پایین‌تری قرار دارد، ازدواج کند و زندگی موفقی را تجربه کند.

ازدواج‌های پیامبر همچنین به ما می‌آموزند که امکان ازدواج یک مرد با زنی که از او کوچک‌تر است (مانند مادرمان عایشه) وجود دارد. علاوه بر این، پیامبر نشان داده‌اند که می‌توان با زنی از خارج از فامیل نزدیک (مانند مادرمان ماریه) ازدواج کرد و خوشبخت شد.

به‌طور خلاصه، هر نوع الگویی که در ازدواج‌های پیامبر وجود دارد، می‌تواند برای ما آموزنده باشد؛ مشروط بر اینکه ما مسلمانانی واقعی باشیم و درک صحیح و دقیقی از دین داشته باشیم. همچنین، لازم است در برابر نظرات و قضاوت‌های دیگران، از خود استقامت و مقاومت نشان دهیم.

راستی!
بیا باهم به خاطر داشتن چنین الگویی، خداوند را شکر کنیم.
خدایا شکرت

وحید کاظمی@Ba_ManBekhan

بیا باهم بخوانیم...
امید، به معنی در خانه‌نشستن و لم‌دادن و شاکی‌بودن از همه‌چیز و همه‌کس نیست بلکه امید یعنی پذیرفتن احتمال هر خطر.

امید یعنی برای خوبی‌کردن در حق دیگران، انجام هر کاری که از دستت برمی‌آید.

من نی هستم
نویسنده: هاکان منگوچ

@Ba_ManBekhan

در نیابد حال پخته هیچ خام
مولانا

درد و رنج انسان را دیگران به‌طور کامل درک نمی‌کنند.
حتی گاهی دلداری‌های نسنجیده می‌تواند به شدت درد درون فرد بیفزاید.
به نظر می‌رسد که هر انسان باید به تنهایی بار دردهایی را که از جانب دیگران به او وارد می‌شود، تحمل کند.
توان ما تنها به اندازه‌ای است که بتوانیم درد خود را مدیریت کنیم.

اگر قرار بود ما درد دیگران را به‌طور واقعی احساس کنیم، ادامه زندگی برایمان دشوار می‌شد.
بنابراین، نباید از دیگران، حتی نزدیک‌ترین افراد به خود، انتظار داشته باشیم که درد ما را تسکین دهند یا آن را درک کنند.
با تأمل در این موضوع، درمی‌یابیم که این یک نعمت از جانب خداوند است؛ زیرا اگر ما همان درد را که دیگران تحمل می‌کنند، به‌طور واقعی احساس می‌کردیم، آرامش برای ما باقی نمی‌ماند.

در نهایت، باید بیاموزیم که دردهای خود را تحمل کنیم و از دیگران انتظار درک کامل آن‌ها را نداشته باشیم.

راستی!
انسانی که هرگز درد و رنج را تجربه نکرده باشد، شاید اصلاً وجود نداشته باشد.

وحید کاظمی@Ba_ManBekhan

بیا باهم بخوانیم...غالباً گمان می‌کنیم سبب غیبت شمس، تنها آزارهای اطرافیان مولانا بود.
اما شمس می‌گوید اگر رفتم، برای خاطر تو رفتم.
برای اینکه دوستت داشتم.
برای من قونیه و مکه و شام که فرقی ندارند.
من در قونیه همان‌قدر غریبم که در شام یا هر جای دیگر.
اما اقتضای دوست داشتن، همیشه ماندن نیست.
تو را ترک می‌کنم تا در عشق، پخته‌تر باشی.
بی‌غبارتر، مهذب‌تر، خالص‌تر.

آنچه مولانا را مولانا کرد، تنها دیدار شمس نبود.
رفتن شمس هم بود: تو را ترک می‌کنم و این آخرین کاری است که برای دوست داشتن‌ات انجام می‌دهم.

صدیق قطبی

@Ba_ManBekhan

چه ناگهان همه‌چیز تغییر کرد

تازه چراغ خانه‌مان روشن شده بود،

تازه چشمان‌مان در روشنای دل‌انگیز ماه غرق شده بود.

تازه صدای زندگی در گوش‌مان نغمه‌سرایی می‌کرد.

تازه مسافرمان از سفر برگشته بود،

تازه لبخند او، خستگی را از تن‌مان زدوده بود.

تازه چشمانت به تماشای او دل بسته بود.

ولی
چه ناگهان همه‌چیز تغییر کرد

راستی!
یادم باشد وقتی برگشتی، با هم در سکوت شب، ماه را به تماشا بنشینیم.

وحید کاظمی

@Ba_ManBekhan

شهد شیرین شعر

مسلمانان مسلمانان، مسلمانی ز سر گیرید
که کفر از شرم یار من، مسلمان‌وار می‌آیدمولانا

@Ba_ManBekhan

به کجا چنین شتابان؟
محمدرضا شفیعی کدکنی

مگر چند سال دیگر ما زنده و سلامت خواهیم بود؟
مگر به کجا قرار است ما برسیم؟
مگر عمرمان با سرعت در حال سپری‌شدن نیست؟

مگر پدر و مادرمان را نمی‌بینیم که هر روز پیر و پیرتر می‌شوند؟
مگر چیزهایی که داشتن‌شان روزی برای‌مان خیلی مهم بود امروز در اختیار ما نیست؟
مگر کسی در این دنیا تا ابد ماندنی است؟

راستی!
من که راضی به رضای خداوند هستم.
تو هم غصه نخور خدا با ماست.

وحید کاظمی@Ba_ManBekhan

بیاییم باهم بخوانیم...
برون شو ای غم از سینه، که لطف یار می‌آید
مولانا
چرا غمگین باشم؟!
در حالی‌که هر دقیقه و هر لحظه از سوی پروردگار آسمان گشایش نازل می‌شود.

چرا غمگین باشم؟!
در حالیکه رزق و روزی من نوشته شده،
عمرم حساب شده
و نمی‌دانم چه وقت چشم از دنیا می‌بندم!

چرا غمگین باشم؟!
در حالی‌که پروردگارم نسبت به من مهربان‌تر از مادر نسبت به نوزادش می‌باشد.
چرا غمگین باشم؟!
در حالی‌که اگر استغفار کنم، پروردگارم مرا می آمرزد و در زندگی‌ام برکت می‌دهد و همه‌ی نگرانی‌هایم را برطرف می کند.

چرا غمگین باشم؟!
در حالی‌که اعتماد من به خدای بی‌مثال است و او هرگز مرا تنها نمی‌گذارد.

چرا غمگین باشم؟!
در حالی‌که می‌دانم خوش‌بینی و لبخند از همه‌ی غم‌ها زیباتر و دل‌نشین‌تر است.

ترجمه: سیدمسلم لبیب

@Ba_ManBekhan