خودت رو سرزنش نکن که طلا نخریدی، دلار نخریدی. خودت رو سرزنش نکن که امروز ارزش پولت کمتر از دیروزه. خودت رو برای آرزوهایی که بر باد میره سرزنش نکن. تو هیچ تقصیری نداشتی. تو هم یه بار زندگی کردی و حقت نبود جوونیت رو اینجوری با فشار روانی و استرس و ناامنی سپری کنی. خودت رو سرزنش نکن، تو مقصر نیستی. طاقت بیار، شاید یه روز درست شد🫂.

از برادرخانم پرسیدم دوست داری بزرگ شدی چیکاره بشی؟ گفت دزد.
عالیه

کاشکی اونجا بودم. کاش حروف دو و بیست‌‌ودو و بیست‌هفت و چهارم الفبا بودم، تا که آروم‌ترین آدم دنیا بودم. شبِ دریا بودم و تو ساحل بودی. کاشکی عاقل بودی، «آخرین تیکه‌ی پازل بودی».

کتابی که بیشتر از یه بار می‌خونمش: کمال‌گرای مضطرب. نشر میلکان.

عبور؟
تا تو این مسیر نامیسری چه‌جور؟
که پای ما پیاده و تو دیر و دور
ای فراری از حضور
با تو ام، خود تو بی‌شعور!
که یاد تو به هر چه هست گند می‌زند
که فحش می‌شود
به این سطور مست گند می‌زند لاجرم
گم شو از سرم
خیال ناتمام
گم شو و برو تباهی مدام
«منه خدا زیه
که ایخمت هلام».

اگه پا داری برو، اگه پر داری بپر
چی قشنگ‌تر از عبور
چی قشنگ‌تر از گذر
اگه ریشه‌ای، نمون توی خاک بی‌ثمر
بذرتو کف یه رودخونه بکار
رد شو از ترس تبر
رود بودن رو بچش
رفتن‌و تاب بیار
اگه سد بود نمون
ابر شو این بار،
ببار.