عیبی نداشت اگر دوستم هم نمی داشتی، مگر چه می شد؟ همه چیز همان طور می ماند، میگذاشتیم همان طور بماند. فقط مثل یک دوست با من حرف می زدی، کنار هم خوش بودیم و می خندیدیدم و شادمانه به چشم هم نگاه می کردیم و زندگی به همین منوال خوش خوشک میگذشت. حتی اگر عاشق آدم دیگری هم می شدی عیبی نداشت. تو با او خوش و خندان می رفتی و من از آن طرف خیابان نگاه تان میکردم.

این رو عکس گرفتم که یه خط به خصوصش رو به اشتراک بذارم، ولی انقدر قلم داستایوفسکی قشنگه و دردناک و زیباست که وقتی اومدم دوباره بخونمش دیدم از خط اول تا آخرش رو دوست دارم:((((

استیو اکس همه ماست

واقعا حالم بده.

باز دوست دختر میخوام.

به پروا گفتم خجالت کشیدم برم جلو بهش سلام کنم و نظرم رو برگردوند و مخمو زد. ?

فردا ۳/۲/۱ یه تاریخ عالی برای مرگ