★

✉️ برای من به عنوان هدیه‌ی آخر سال، نامه بنویسید. 🦋

من رد پاهای زیادی رو این‌جا می‌بینم؛ همه‌جا لگدمال شده و اون‌هایی که دردناک‌ترن، همیشه موندگارتر بودن. قبل‌ها تلاش کردم تا یاد خیلی‌ از ردپاها رو با خراشیدن از بین ببرم، ولی فقط ردشون رو عمیق‌تر و بزرگ‌تر کردم و با تمرکز روی اون‌ها، به باقی ردپاها که لیاقت زندگی طولانی‌تر رو داشتن کم‌توجهی کردم تا این‌که گذاشتن و رفتن. و اون‌قدر گذشت تا گرد و غبارها، آثار اون‌ها رو حتی از ذهنم هم پاک‌ کردن.

𔓕 She makes me feel like I could be a tower A big strong tower
The power to be, the power to give
The power to see, yeah

فکر می‌کردم از بابت کپی‌شدن متن‌هام ناراحت بشم یا به قول خودم: «حس کنم خونه‌ی ذهنم رو دزد زده» ولی این‌بار این‌طور نبود؛ تا حد زیادی به خودم افتخار کردم و می‌خوام محتواهای بیش‌تری برای کپی‌شدن بنویسم، چرا که هنوز هم رد من باقی می‌مونه و بیش‌تر می‌درخشم.

نمی‌دونم، شاید سلول‌های مغزم دارن با میخ و چکش رو جمجمه‌ام حکاکی می‌کنن، وگرنه این همه درد عادی نیست.

" پیرمرد آن‌قدر به انتظار امیدِ نجات‌دهنده نشست که سرانجام امید، مرگ را فرستاد تا او را سوار ارابه‌اش کند و با خود ببرد. "

چه اتفاقی می‌افته که فردای روزی که احساس زنده بودن کردی، متوجه می‌شی در قعر قبری بودی و در قبر، زندگی معنا نداره؟!

کاش اثر کافئین نره... بیش‌تر از این حد بخورم تپش قلب می‌گیرم? و فقط سه ساعت خوابیدم از دیروز.