«اما قـلب
حـافظه‌ی خودش را دارد
و من هیـچ چیز را
فرامـوش نکرده‌ام.»

‹مهـم نـیست بتوانی
به دوردسـت‌ها سفر کنـی،
تو هیچ‌گـاه نمیتوانی از خـودت فـرار کنـی.›

«?? ????? ??? ?? ???????
????? ? ?? ???? ??? ?????»

«داشـت از درون تـکه تـکه می‌شد؛ مطـمئن بود.»

مثـل نقـاشی.“

خاک میشم تو جنگل‌های شمال
به جاش، درخت شو برام
بذار نور برای رسیدن به من، اول
به تن تو بوسه بزنه.

"مـن فردای روز رفـتن تـوام"

تصویرهـای تو مثل شعله های آتش نامکرر است
سبزِ آبیِ کـبود من!
نارنـجی!
آدم که از تماشای آتش سیر نمیشود، میشود؟
خیال کن من آتش‌پرستم!