«بنای یادبود یادِ چیزی را که رخ داده است گرامی نمی‌دارد یا از آن چیز تجلیل نمی‌کند، بلکه احساس‌هایِ ناشی از مجسم‌کردن آن رویداد را درِ گوشی با آیندگان در میان می‌گذارد: رنج مداوماً تازه‌شونده‌ی انسان‌ها، اعتراضِ بازایجادشده‌شان، مبارزه‌ی دائماً از سر گرفته‌شان. این همه آیا بیهوده است چراکه رنج ابدی‌ست و انقلاب‌ها با پیروزی خاموش می‌شوند؟ موفقیت یک انقلاب فقط در خودش جا دارد؛ دقیقاً در ارتعاش‌ها، تحت فشار گذاشتن‌ها و گشودن‌هایی که انقلاب در لحظه‌ی روی‌دادنش ارزانی داشته است. انقلاب فی‌نفسه تشکیل‌دهنده‌ی یادبودی‌ست همواره در حالِ شدن، مانند آن گورپُشته‌‌ای که هر مسافر تازه‌ای سنگی به آن‌ می‌افزاید».

ژیل دلوز و فیلیکس گاتاری در فلسفه چیست

@outsideitself

**گایست و گشتل:
درآمدی بر پساانسان

[خواندن مقاله‌ای از هیلان بنسوسان]**
بخشی از دوره‌ی《اخلاق علیه اخلاقیات، زمین‌شناسی اخلاقیات: علم کوچگر و سرعت‌های اندیشه》، موسسه بیدار، پاییز ۱۴۰۳

سروش سیدی

@chaosmotics
@bidarschool
@bidarcourses

واقعا ایمان آوردم به آغاز فصل سرد.