🔊 فایل صوتی پادکست گفت و گو با استاد ملکیان با عنوان «زندگی برای چه؟»

🆔️@RAM_HSU

شخصیت و مقایسه

جامعه کودک را درگیر موضوعی به نام «من»، «شخصیت»، «من» و جامعه کودک «هویت روانی» می کند. سپس برای این که به این درگیری و اشتغال معنایی بدهد تمهید و شیوه «مقایسه» و مبارزه را ابداع و وارد صحنه می کند. درگیری به مبارزۀ «هویت»، و «مقایسه» را نیز چاشنی آن قرار دادن. برای کودک و نیز برای شخص بالغ فوق العاده هیجان انگیز و شور انگیز است؛ و به او نوعی احساس مشغولیت، بی خبری و غفلت می دهد! و این مبارزه مبتنی «مقایسه» مانع می گردد که انسان کل بازی «شخصیت» و «هویت» را زیر سؤال ببرد! به عبارت دیگر مبارزه و مقایسه کیفیتی برون ریشه به هستی انسان می دهد؛ و مانع توجه دقیق به پوچی و بی معنا بودن بازی و مشغولیت علایم و الفاظ دفاعی و نمایشی می گردد. به عبارت دیگر، «مقایسه» در شکل و معنای وسیعی شخص را از درون خویش غافل نگه می دارد!
به هر حال انسان از بازی «مقایسه» و مبارزه «شخصیت» استقبال می کند. زیرا این بازی و درگیری احساس شور و هیجان به او می دهد ـــ شــور و هیجانی که مردگی و بی شور و شوقی ناشی از مشغولیت به الفاظ، تصاویر و علایم خشک و بی روح را جبران می کند.
ولی در پشت این بازی شور انگیز، جریانات دیگری هم در کار است. در جریان مبارزه و مقایسه و در جریان «تو حقیری، اما باید متشخص بشوی»، بچه اسیر شدید ترین دلهره، تزلزل و بلاتکلیفی می شود. از این جا است که انتزاعی اندیشی نیز که از موانع مهم شناخت و آگاهی است ـ از ابعاد جدیدی تشدید می گردد. بچه نه می داند «حقیر» ـ که هستی فعلی او را تشکیل می دهد - چیست؛ و نه مید اند متشخصی که باید بعداً بشود چیست! آیا به راستی من انسان هفتاد ساله مشخصاً می دانم صفت حقارت چیست و صفت تشخص چیست؟ نه من همۀ عمر جان کنده ام فقط برای تأیید قضاوت تو برای من قضاوت تو مهم است؛ نه حقیر و متشخص که اصلاً نمی دانم چیست یا این طور بگوییم: انگار من همیشه به تو بدهکارم. و مدام در تلاش تأدیه بدهکاری خود هستم و این را هم تجربه کرده ام که ماهیت بدهی من روشن نیست. من تجربه کرده ام که گاهی تو بابت یک عمل معین شخصیت من را تأیید می کنی؛ و گاهی به خاطر دقیقاً همان عمل قبلی، شخصیت مرا رد می کنی محکوم و نکوهش می کنی! و این به خاطر آن است که شخصیت خودت پر از تضاد است همان گونه که شخصیت من پر از تضاد است و این است علت بلاتکلیفی و سرگردانی من. این موضوع را به تفصیل توضیح داده ام که افراد محیط هرگز بچه را در وضع موجودش قبول ندارند و او را تأیید نمی کنند و نمی پذیرند. همیشه از او می خواهند که چیز دیگری جز آن چه هست بشود (و مقایسه یکی از ابزار های چنین جریانی است. از طریق مقایسه به بچه می گویند این چیزی که هستی بی ارزش و نا مطبوع است. باید چیز دیگری بشوی. و «مقایسه» محرک و پشتوانه «چیز دیگری شدن» است!) و آن «چیز دیگر» که از بچه می خواهند تا در آینده بشود، یک ایده آل و یک وهم و خیال است.
مجموعه این ایده آل ها ،تضاد ها، بلاتکلیفی ها، پذیرفتن ها و نپذیرفتن های بچه در رابطه با یک رفتار واحد، سبب می شود که بچه احساس کند انگار روی یک مرداب لرزان، پوک و نا مطمئن، حرکت می کند - و حرکت او ماهیت شدید ترین درگیری و مبارزه را دارد - مبارزه با شمشیری چوبی (به قول مولوی)؛ یعنی مبارزه با سلاح وهم و خیال؛ مبارزه با «هیچ» و لا شيء!

#محمدجعفرمصفا
#نامه_ای_به_ندیده_ام
#انجمن_علمی_ادیان_و_عرفان

🆔@RAM_HSU

? موسیقی بیکلام Nirvana اثری از Music From The World Of Osho ?

می دانید مذهبی بودن یعنی چه؟ مذهبی بودن هیچ گونه  ارتباطی با ناقوس معبد ندارد اگرچه صدای آن از دور خوش آیند است همچنین هیچ ارتباطی با تشریفات کشیش ها و سایر اعمال مربوط به عبادت ندارد. مذهبی بودن یعنی حساس بودن نسبت به واقعیت. زمانی که تمام وجود شما - نسبت به زیبایی و زشتی ها نسبت به یک حیوان، نسبت به فقر و کثافت این شهر، نسبت به خنده ها و اشک ها و هر چیزی که در اطرافتان وجود دارد حساس باشد، این حساسیت به تمام موجودات، مهربانی و عشق را پدید می آورد. حتی اگر شما فردی با استعداد بوده و خوب لباس بپوشید، اتومبیل گران قیمت سوار شوید و بسیار تمیز باشید بدون داشتن آن حساسیت در شما زیبایی وجود نخواهد داشت.
عشق چیز خارق العاده ای است. شما اگر به خودتان فکر نمی کنید نمی توانید دوست بدارید ذهنی که دوست می دارد و عشق می ورزد در واقع یک ذهن مذهبی است زیرا در حرکت به سوی واقعیت، حقیقت و خدا است و فقط چنین ذهنی می تواند زیبایی را درک کند.
ذهن که دنباله روی جاه طلبی های فردی نباشد حساس، آگاه و متوجه می شود. چنین ذهنی دارای زیبایی است.

#کریشنامورتی
#فرهنگ_آموختن_و_عشق_ورزیدن
#انجمن_علمی_ادیان_و_عرفان

?@RAM_HSU

این نقاشی به سفارش "نیکلاس رولین"
(Nicolas_Rolin)
که یکی از چهره‌های برجسته در تاریخ "بورگوندی" و فرانسه بود که صدراعظمِ فیلیپ سوم، دوکِ بورگوندی شد. (پادشاهی بورگوندی "Kingdom of Burgundy" نامی‌ است که به بعضی از کشورهای واقع در غرب اروپا در طی قرون وسطی داده می‌شد) او در خانواده‌ای بورژوا در "آتون" (Aten) متولد شد. این صحنه که در داخل یک ایوانِ بزرگ با تزئینات  قابل توجه قرار دارد، "مریم باکره" را به تصویر می‌کشد که توسط یک فرشته، تاج‌گذاری می‌شود و "عیسی مسیح" نوزاد را به "صدراعظم رولین" تقدیم می‌کند. در پَس‌ زمینه منظره‌ای با شهری به همراه رودخانه قرار دارد که احتمالاً در "بورگوندی" یعنی زادگاه "صدراعظم رولین" باشد. طیف گسترده‌ای از کاخ‌ها، کلیساها، یک جزیره و یک پُلِ برجسته، تپه‌ها و مزارع به تصویر کشیده شده است که در معرض نوری یکنواخت قرار دارند. شاید برخی از زمین‌های صدراعظم در اطرافِ "آتون" هم در آن گنجانده شده باشد. یک مِه، در فاصله‌ی بسیار دور از کوه را پوشش می‌دهد. همان‌طور که در بسیاری از نقاشی‌های اولیه در هلند، شیب تپه‌ها و کوه‌ها بیشتر از حد نشان داده می‌شود. نمادگرایی در این نقاشی به وفور دیده می‌شود، همان طور که در نقاشی می‌بینیم، باغ کوچکی با تعداد زیادی گُل از جمله گُل‌های زنبق و رُز، درست در خارج از فضای ستون‌ها قابل مشاهده است که می‌توان گفت نمادی از فضایلِ مریم، هستند. کمی دورتر از آن، دو مرد در حال نگاه کردن به پُلِ مستحکم روی رودخانه هستند. نظراتی وجود دارد که آن‌ها ممکن است، خود نقاش یعنی "یان_وان_آیک" و دستیارش براساسِ الگوی نقاشیِ "پرتره‌ی آرنولفینی" این هنرمند باشند. مرد سمت راست با پارچه‌ای قرمزرنگ بر سَر، شبیه به خودنگاره‌ی خودِ "یان_وان_آیک" در گالری ملی لندن می‌باشد. در نزدیکی آن‌ها دو زاغ و طاووس را می‌بینیم که شاید بتوان گفت زاغ نمادِ بداخلاقی و غرور است و شاید منظورِ هنرمند از آن خود صدراعظم رولین بوده، "مارتی_دومینگوئز" بیان می‌کند که "طاووس" نمادِ عیسی‌مسیح و "زاغ‌ها" به عنوان شیطان در نظر گرفته می‌شوند. هنرمندان دوست دارند با پرندگانِ نمادین، دوگانگی بینِ خیر و شر را نشان بدهند و "یان_وان_آیک" هم در پانلِ "صدراعظم رولین" از طاووس و زاغ استفاده کرده است. فضای داخلی دارای منابع نور پیچیده‌ای است و نور هم از ایوانِ مرکزی و هم از پنجره‌های جانبی به داخل می‌آید. صدراعظم رولین که شخصیت قوی او توسط هنرمند به خوبی ارائه شده است، لباسی با خطوطی دارای نقش و نگار پوشیده است و مریم باکره در عوض با یک شنلِ بلند قرمز پوشانده شده است که این در مقایسه با سنت نقاشی گوتیک یک تازگی است، عیسی مسیح شیرخوار، صلیبِ گلوبوس (گوی متقاطع) را در دست چپ خود نگه داشته و دست راستش را به نشانه‌ی سلام و برکت بالا آورده است. ارائه‌ی کامل‌ترِ جزئیات و بافت‌ها، مانند سرستون‌ها، سنگ‌فرش شطرنجیِ ایوان، تاجِ طلاکاری‌ در دست فرشته یا فُرمِ لباس‌ها از ویژگی‌های مخصوصِ آثارِ "یان_وان_آیک" است که این نقاشی یکی از بهترین نمونه‌های آن است و مانند دیگر آثارش، تصویرسازی فضا به همان سادگی که در ابتدا به نظر می‌رسد نیست. مقایسه‌ی کاشی‌های کف ایوان با سایر عناصر نشان می‌دهد که آن‌ها تنها در حدود شش فوت از صفحه‌ی ایوان ستون‌دار فاصله دارند، بسیاری از آثار این هنرمند فضای داخلی را نشان می‌دهند که در واقع کوچک‌تر از حد معمول به نظر می‌آیند اما تصویر به طرز ماهرانه‌ای مدیریت شده تا حس و کنجکاوی مخاطب را برای تأمل و بررسی در نقاشی برانگیزد.

#نقاشی
#انجمن_علمی_ادیان_و_عرفان

?@RAM_HSU

? عید سعید قربان

? #عید_سعید_قربان که از اعیاد بزرگ اسلامی است را به پیشگاه ولی عصر (ارواحنا فداه) تهنیت و به عموم مسلمان‌ها و شما برادران و خواهران نمازگزار با ایمان تبریک عرض می ‌کنیم.

? این عید همانند عید سعید فطر از برجسته ‌ترین روزهای پربرکت اسلامی است. مستحضرید که عید رسمی اسلام #بدرقه_یک_عبادت است. عید تشریفاتی به آن معنا نیست.

?جریان عید فطر، بدرقه ماه مبارک رمضان است و عید سعید قربان، بدرقه احرام و حج تمتّع و عمره تمتّع و اینهاست؛ یعنی وقتی بنده عبادتش را انجام داد، به پیشگاه مولایش نزدیک شد #جشن می ‌گیرد و این جشن برای همین دو #عبادت بزرگ اسلامی است.

?اعیاد دیگر که مربوط به #ولایت است آن هم از همین سنخ است. اگر روز جمعه را عید گفتند برای آن نماز جمعه است و اگر عید غدیر عید هست برای آن #ولایت است.
در اسلام عید بدرقه عبادت یا در صحابت عبادت است و این عید برای جوامع اسلامی است تنها برای شیعه نیست، «لِلْمُسْلِمِینَ عِیداً» که همه مسلمان ‌ها این روز را باید به برکت خطبه ‌های امام جشن بگیرند.

#انجمن_علمی_ادیان_و_عرفان
#عید_قربان
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی

?@RAM_HSU

#خبر

با سلام و درود خدمت دانشجویان و اساتید محترم

اسامی کانديدای مورد صلاحیت ششمین دوره انتخابات انجمن علمی ادیان و عرفان تا فرداشب اعلام خواهد گشت.

#انجمن_علمی_ادیان_و_عرفان

?@RAM_HSU

شما را سبکبار خواهم ساخت...

گاهی اتفاقی به ظاهر ساده و کوچک، برای صاحبدلان حادثه‌ای زیر و رو کننده است و آنها را به درک و دریافتِ حیرت‌آوری می‌‎‌رساند. به درکیِ روشن‌تر از آنچه خداوند با دوستان خود می‌کند. اتفاقی که رخ داده این است:

کودکی در لجن افتاده است. در آن لجنِ تیره، هم ناپاکی گرفته است و هم سنگین‌بار شده است. مردم کاری نمی‌کنند. او را در آن گرفتاری و ناپاکی و گران‌باری رها کرده‌اند. مادر کودک درمی‌رسد و با عشقی سرشار، خود را به میان لجن می‌افکند. کودک خود را برمی‌گیرد و با خود می‌بَرد. عملِ مادر، عاشقانه است، و ثمره‌‌ٔ آن سبکباری و پاکیزگی است. نجات از لجن، نجات از ناپاکی و گران‌باری است.

بایزید در آنجا حاضر است. ماجرا را می‌بیند و به شور و وجد می‌آید:

بویزید بسطامی قدّس الله روحه در راهی می‌رفت، آواز جمعی به گوش وی رسید، خواست که آن حال بازداند، فراز رسید. کودکی دید در لژن [= لجن] سیاه افتاده و خلقی به نظاره ایستاده، همی ناگاه مادر آن کودک از گوشه‌ای در دوید و خود را در میان لژن افکند و آن کودک را برگرفت و برفت. بویزید چون آن بدید وقتش خوش گشت؛ نعره‌ای بزد ایستاده و می‌گفت:
شفقت بیامد، آلایش ببرد،
محبت بیامد، معصیت ببرد،
عنایت بیامد، جنایت ببرد».
▪️(کشف‌الاسرار و عدة‌الأبرار، ابوالفضل میبدی، جلد ۸، ص۵۳۸، نشر امیرکبیر، ۱۳۹۳)

در این اتفاق آنچه به چشم بایزید می‌آید تصویری از خواست و ارادهٔ خداوند است. بایزید در این رخداد، ترجمانی از اراده‌ٔ خدا را می‌بیند. اراده‌ای که می‌خواهد «آلایش»، «معصیت» و «جنایت» را از آدمی بزداید. اراده‌ای که «شفقت»، «محبت» و «عنایت» است.

عیسی مسیح هم می‌گفت من آمده‌ام تا شما را از این مُرداب، که در آن آلوده‌اید و گرانبار، رهایی بخشم:

«نزد من آیید ای جمله‌ٔ رنجبران و گرانباران،
و من شما را سبکبار خواهم ساخت.
بر یوغ من گردن نهید و از من تعلیم گیرید.
چه نرم‌خوی و دل‌خاشعم، و جان‌های شما سبکبار خواهد گشت.
آری، یوغ من راحت است و بارم سبک.»
▪️(انجیل مَتّی، ۱۱: ۲۸ تا ۳۰)

در قرآن کریم آمده است آنچه خداوند برای بندگان خود می‌خواهد آمرزش، طهارت، و آسانی و سبکباری است. می‌گوید خواست من این است که بر شما ستمی نرود، گرفتار تنگنا و دشواری نگردید، از آمرزش و بخشایش من برخوردار شوید، پاکیزه گردید، و نعمت من بر شما کامل شود. خواست من این است که ابدیت از آنِ شما باشد.

خواست من این است که بر شما ستمی نرود:

〰️ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِلْعَالَمِينَ(آل‌عمران، ۱۰۸)؛«و خدا هیچ ستمی برای جهانیان نمی‌خواهد.»
〰️ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِلْعِبَادِ(غافر، ۳۱)؛ «و خدا هیچ ستمی برای بندگان نمی‌خواهد.»

خواست من راه‌نمودن، روشنی‌بخشیدن، آمرزش آوردن و سبک کردنِ بارِ شماست:

〰️ يُرِيدُ اللَّهُ لِيُبَيِّنَ لَكُمْ وَيَهْدِيَكُمْ سُنَنَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَيَتُوبَ عَلَيْكُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ. وَاللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْكُمْ وَيُرِيدُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الشَّهَوَاتِ أَنْ تَمِيلُوا مَيْلًا عَظِيمًا. يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ وَخُلِقَ الْإِنْسَانُ ضَعِيفًا(نساء، ۲۶ تا ۲۸)؛
«خدا می‌خواهد برای شما توضیح دهد، و راه (و رسم) کسانی را که پیش از شما بوده‌اند به شما بنمایاند، و بر شما ببخشاید، و خدا دانای حکیم است. خدا می‌خواهد تا بر شما ببخشايد؛ و كسانى كه از خواسته‌‏ها(ى نفسانى) پيروى می‌كنند می‌خواهند شما دستخوش انحرافى بزرگ شويد. و خدا می‌خواهد تا بارتان را سبک گرداند؛ و (می‌داند که) انسان، ناتوان آفریده شده است.»

خواست من در تنگنا نهادن شما نیست، به دشواری افکندن شما نیست؛ پاک گردانیدن شماست:

〰️ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ(بقره، ۱۸۵)؛
«خدا برای شما آسانی می‌خواهد و برایتان دشواری نمی‌خواهد.»
〰️ مَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ حَرَجٍ وَلَكِنْ يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ(مائده، ۶)؛
«خدا نمی‌خواهد هیچ‌گونه بر شما سخت و تنگ گیرد، بلکه می‌خواهد پاکیزه‌تان سازد و نعمتش را بر شما تمام گردانَد.»
〰️ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا(أحزاب، ۳۳)؛
«خدا می‌خواهد هرگونه پلیدی را از شما اهلِ‌بیت بزداید و شما را چنان که باید پاک و پاکیزه سازد.»

خواست من ناکامی شما نیست، کامیابی جاوید شماست:

〰️ تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَاللَّهُ يُرِيدُ الْآخِرَةَ(أنفال، ۶۷)؛
«شما کالای ناپایدار دنیا را می‌خواهید ولی خدا آخرت را [برای شما] می‌خواهد.»

خواست خدا چیست؟ سنگین کردن بارِ ما؟ گرانبار ساختنِ ما از احساس گناه و ترس؟ تلخ‌کام کردن‌ِ ما با تحریم‌ها و تکلیف‌های بسیار؟
یا آنچنان که مادری عاشق با کودکی که در لجن افتاده می‌کند؟

? نفی اغیار

? این كلمه «الاّ» در «لا إله الاّ الله» به معنای «غیر» است؛ یعنی «لا إله» غیر از این الله‌ كه
ـ دل ‌پذیر است و
ـ برهان ‌پذیر است و
ـ حق است و
ـ ثابت است.

? این «لا إله الاّ الله» دو جمله نیست یكی موجبه یكی سالبه، این در حقیقت یك جمله سالبه است؛ غیر از آن الله كه مقبول است و دل ‌پذیر است و ثابت است و قطعی است، غیر از او نه!
نه اینكه صحنه نفس, لوح دل، خالی باشد و شك داشته باشد كه آیا خدا هست یا نه، تا ما با «لا إله الاّ الله» بخواهیم بر اساس دو قضیه، دو مطلب را ثابت كنیم یعنی یكی اینکه اصل وجود خدا را ثابت كنیم بعد ثانیاً شرك را نفی كنیم بگوییم او شریك ندارد! این طور نیست؛
اصل وجود خدا ثابت است و قطعی است و دل ‌پذیر است.

? این «لا إله الاّ الله» می ‌آید بگوید كه غیر از این یكی كه هست دیگران نه؛ «لا إله» غیر از همین یكی كه بین‌الرشد است. چون «لا إله الاّ الله» به این معناست یعنی در حقیقت یك جمله است یك قضیه است و «إلاّ» به معنی غیر است، به دو قضیه مستثنی و مستثنی منه تحلیل نمی‌ شود.

#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
#جام_معرفت
#انجمن_علمی_ادیان_و_عرفان

?@RAM_HSU