💢 مذهب اصالت دود چراغ
✍️ مهدی خسروانی

▫️ اوایل امسال، هنگام خواندن کتاب «له و علیه ویرایش»، نوشته‌ی سایه اقتصادی‌نیا، به مطلبی برخوردم با عنوان «همه‌چیزپژوهی». خانم اقتصادی‌نیا در آن مطلب به دانش‌پژوه جوانی به این دلیل که عنوان «ویرایش‌پژوه» را برای خودش به کار برده خرده گرفته بود. با آنکه درمجموع از خواندن کتاب (عمدتاً به دلیل نثر چالاک آن) لذت بردم، اما همان زمان این خرده‌گیری به نظرم عجیب آمد؛ چون، در بهترین حالت، یک رفلکس ذوقی منفی بود که دست‌بالا باید در قالب یک توئیت یا استوری اینستاگرامی بازتاب می‌یافت.
▫️ با توجه به اینکه جوانی و «دود چراغ نخوردگی» آن دانش‌پژوه جوان، در استدلال خانم اقتصادی‌نیا نقش داشت و رد پای این «اصالت دود چراغ» (به سنتی‌ترین معنا) در بخش‌های دیگر کتاب ایشان و نوشته‌های دیگرانی همچون ایشان دیده می‌شود، همان زمان دوست داشتم در این باره مطلبی بنویسم و - البته ضمن اشاره به بهره‌ای که از کتاب بردم - منسوخ بودن این جنس استدلال را خاطرنشان کنم.
▫️ این موضوع مدتی بعد فراموشم شد تا اینکه چند روز پیش به‌طور اتفاقی با دانش‌پژوه جوان این داستان، آقای معین پایدار، آشنا شده و پاسخ او به خانم اقتصادی‌نیا را خواندم که از آنچه من قصد نوشتنش را داشتم دقیق‌تر و مستدل‌تر است.
▫️ پیشنهاد می‌کنم پاسخ آقای معین پایدار را بخوانید (اینجا). مطلب خانم اقتصادی‌نیا را هم می‌توانید در این لینک بخوانید.

🔸 کانال تلگرامی آقای معین پایدار: معین نامک

🆔 @paradoxizer

✅ #بدیهیات
انسانی که اجازه دهد دیگران از احساسات و هیجان‌هایش، از سرخوردگی‌ها، تحقیرشدگی‌ها، امیدها، نفرت‌ها، و خشم‌هایش، ابزاری برای تأمین منافع خودشان بسازند، تفاوتی با حیواناتِ نمایشی ندارد.
میمونِ سیرک نباشیم! خشم و نفرت ما سرمایه‌ی کمی نیست؛ آن را به‌آسانی برای منافع دیگران خرج نکنیم!
✍️ #مهدی_خسروانی
#جنگ #خرد #سیاست
🆔 @paradoxizer

✅ پدیده‌ی خرید اکانتهای پرطرفدار در فضای مجازی توسط گروه‌های سیاسی

✍️ مهدی خسروانی

لابد می‌دانید که میزان تأثیرگذاری شبکه‌های اجتماعی در مسائل سیاسی، اگر از شبکه‌های تلویزیونی بیشتر نباشد کمتر نیست. و این چیزی نیست که از چشم فعالان سیاسی پنهان باشد. به همین دلیل، کسانی که برای تأمین منافع سیاسی خودشان اقدام به راه‌اندازی شبکه‌های تلویزیونی می‌کنند طبیعتاً از سرمایه‌گذاری در شبکه‌های اجتماعی نیز غافل نیستند.
.
ابتدایی‌ترین شکل این سرمایه‌گذاری این است که از طریق راه‌اندازی صفحه‌هایی با اسم و رسم خودشان ایده‌های خودشان را تبلیغ می‌کنند (روشی که البته هیچ ایرادی ندارد). روش دیگرش این است که صفحه‌هایی با محتویاتِ ظاهراً بی‌ربط به سیاست (مثلاً شعر، و ...) ایجاد می‌کنند، اما در مقاطع حساس سیاسی، آشکار یا نهان، به سمت تبلیغ ایده‌ی خودشان تغییر جهت می‌دهند.
.
اما روش دیگرش که از ابتدا گمانه‌زنی‌هایی درباره‌اش وجود داشت و اخیراً اطلاعات بیشتر درباره‌اش کسب کرده‌ام این است که برخی گروه‌های سیاسی به سراغ صفحه‌های مختلف (از پرطرفدار تا حتی صفحه‌های نسبتاً کوچک) می‌روند و از مدیران صفحه‌ها می‌خواهند در ازای دریافت پول از جهت‌گیری‌های آنها حمایت کنند. البته برای این کار ترفندهای متفاوتی دارند: برای مثال، صرفاً با پیشنهاد پول پا پیش نمی‌گذارند، بلکه در کنار آن می‌کوشند صاحب صفحه را متقاعد کنند که این معامله در راستای آرمان‌های صفحه‌ی او نیز هست!
.
جدا از شنیده‌ها و گمانه‌زنی‌ها، واضح است که استفاده از این ترفند به‌هیچ‌وجه دور از ذهن نیست؛ بنابراین، برای جلوگیری از بازی مالی گروه‌های سیاسی با افکار عمومی، باید درباره‌ی این موضوع به یکدیگر هشدار دهیم. به‌طور خاص، باید حواسمان به صفحه‌هایی باشد که بعضی‌شان اصلاً رنگ‌وبوی سیاسی نداشته‌اند اما به‌یکباره به طرفداری از یک گروه خاص روی می‌آورند. برای مثال، صفحه‌ای که تا مدتی قبل بر خوانش شعرهای عامه‌پسند تمرکز داشته و الان لابه‌لای سطرهایش، ظاهراً فقط برای روشن شدن مفهوم شعر، به ذکر مناقب این یا آن چهره‌ی سیاسی می‌پردازد.
🆔 @paradoxizer

?فایل پی‌دی‌اف متن اصلی (انگلیسی) کتاب «فلسفه‌ورزی درباره‌ی دین»، نوشته‌ی ادوین تیت و دیگران، ترجمه‌ی مهدی خسروانی، در کانال پشتیبانِ کانال پارادوکس بارگذاری شد. علاقه‌مندان به بررسی ترجمه یا تطبیق متن فارسی و انگلیسی می‌توانند فایل را از اینجا دانلود کنند.
توضیح: دلیل بارگذاری فایل در «کانال پشتیبان» جلوگیری از بسته‌شدن کانال اصلی پارادوکس به دلیل کپی‌رایت است.

? کانال پارادوکس:
? @paradoxizer

? نقدی به اینستاگرام

✍️ مهدی خسروانی

♻️ این پست حاوی مطلب تازه‌ای نیست و احتمالاً همه‌ی کسانی که هدفشان از حضور در اینستاگرام چیز غیر از «جذب مخاطب به هر قیمت» است به آن واقف‌اند؛ اما به سهم خودم لازم می‌دانم دست‌کم اشاره‌ای به آن داشته باشم. مستقیم می‌روم سر اصل مطلب:
.
♻️ شکل کنونی گزارش تخلف (ریپورت) در اینستاگرام، به‌شدت با عقلانیت در تعارض است، زیرا صفحه‌های اینستاگرامی و پست‌های آنها، صرفاً به دلیل گزارش چند نفر، بدون بررسی کافی محتوا و دلیل، محدود یا حذف می‌شوند.
.
♻️ شکل کنونی گزارش تخلف، مشوق جهالت و کینه‌ورزی کور است: افرادی که از مخالفت مستدل با محتویات صفحه‌ها ناتوان‌اند، به‌راحتی می‌توانند انگیزه‌ی خودشان را با گزارش تخلف فروبنشانند و درنتیجه روزبه‌روز به سمت کینه‌ورزی کور به‌جای اندیشیدن سوق داده می‌شوند.
.
♻️ بدتر از همه، این شکل از گزارش تخلف غیرمنصفانه نیز هست؛ چراکه هر کسی به‌صرفِ در اختیار داشتن پول، می‌تواند افرادی را برای ریپورت‌کردن محتویاتی که دلخواه او نیستند اجیر کند و این چیزی جز نقض شدید آزادی بیان نیست. این بی‌انصافی آنجا تشدید می‌شود که اینستاگرام خودش را از وظیفه‌ی پاسخگویی در قبال اعتراض (خصوصاً در مورد محدودسازی پست‌ها) معاف می‌داند و نه درباره‌ی دلیل محدودیت پست‌ها و نه درباره‌ی کسانی که ریپورت کرده‌اند توضیحی ارائه نمی‌کند و حتی فاقد سازوکاری برای مشخص‌شدنِ این موضوع است که کدام محتویات محدود شده‌اند.
.
♻️ شیوه‌ای که اینستاگرام در پیش گرفته، همانند شیوه‌های سانسور در حکومت‌های غیردموکراتیک و مخالف آزادی بیان، افراد عضو این شبکه‌ی اجتماعی را به سمت خودسانسوری سوق می‌دهد که مطمئناً مصداق نقض کرامت انسانی است.
.
♻️ آنچه من گفتم فقط نشان‌دهنده‌ی بخشی از کاستی‌ها و پیامدهای نامطلوب سیستم گزارش تخلف اینستاگرام بود. گرفتار این توهم نیستم که نوشته‌ی من تأثیر خاصی داشته باشد اما اگر شما هم عضو اینستاگرام هستید و، مثل من، نفس «سکوت نکردن» را ارزشمند می‌دانید دعوت می‌کنم دلایل خودتان را در کامنت آخرین پست اینستاگرام من (اینجا) بنویسید و اکانت خود اینستاگرام را در کامنت تگ کنید. از کجا معلوم، شاید دست‌کم ریپورت‌های صفحه‌ی من را بررسی کرد

? کانال پارادوکس:
? @paradoxizer

? شادی از مرگ دیگری؛ درباره‌ی یکی از مصداق‌های اخلاق‌زدگی
✍️ مهدی خسروانی

❇️ با توجه به شدت (یا بهتر بگویم: وخامت) گرایش به کاربرد مقولات اخلاقی در فرهنگ غالب روشنفکری، از همان دقایق نخستین ماجرای سقوط بالگرد رئیسی می‌شد حدس زد که شوخی و شادی مخالفانش، به موضوع بحث‌های اخلاقی تبدیل خواهد شد.

❇️ من قطعاً در جایگاه داوری اخلاقی در این باره نیستم و اساساً میانه‌ی خوبی با بحث‌ درباره‌ی این‌گونه داوری‌ها ندارم. اما به همان اندازه که از بحث‌های اخلاقی گریزان ام، به مرز اخلاق و اخلاق‌زدگی علاقه‌مند ام.

❇️ به گمان من، داوری درباره‌ی شادی از مرگ رئیسی تا حد زیادی به میزان نزدیکی یا دوری شادی‌کنندگان به جبهه‌ی سیاسی او بستگی دارد. تکلیف نزدیکان به جبهه‌ی سیاسی او که معلوم است. بحث درباره‌ی شادی/شوخی کسانی که رئیسی برایشان صرفاً سیاستمداری در جبهه‌ی رقیب و «موضوع انتقاد» بود شاید صرفاً پیچیده باشد. اما به‌کارگیری مقولات اخلاقی درباره‌ی شادی آن دسته از افراد که نسبت خودشان با کسی مثل رئیسی را در ردیف «دشمنی» می‌دانند به احتمال فراوان نوعی اخلاق‌زدگی است.

❇️ یکی از مصداق‌های اخلاق‌زدگی «پرتوقعیِ اخلاقی» است؛ یعنی اینکه از انسان‌ها، بدون توجه به موقعیتی که در آن قرار گرفته‌اند، انتظار داشته باشیم طبق قواعد اخلاقی عمل کنند.
مثالی می‌زنم. فرض کنیم فردی مبلغ چهار میلیارد تومان از شما کلاهبرداری کرده و از من نیز به همان میزان کلاهبرداری کرده. این مبلغ، یک دهمِ دارایی شماست، اما برای من، معادل کل دارایی‌ام است که در طول بیست سال با مشقت فراهم آورده‌ام تا خانه‌ای بخرم و خانواده‌ام را از اجاره‌نشینی نجات دهم. اکنون، اگر شما آن فرد را ببخشید و با اشاره به قاعده‌ی «خوب بودن بخشودن دیگران» از من نیز توقع داشته باشید که او را ببخشم به ورطه‌ی اخلاق‌زدگی افتاده‌اید؛ زیرا این توقع که من هم او را ببخشم مصداق پرتوقعی است (چراکه تأثیر عمل او روی زندگی من و اطرافیانم بسیار بیشتر است).

❇️ در موضوع «"ابراز" شادی از مرگ دیگران» نیز همین استدلال را می‌توان تکرار کرد. ابراز شادی از مرگ دیگران علی‌القاعده نادرست است. حتی شاید بتوان گفت ابراز شادی از مرگ کسی که به ما بدی نه چندان بزرگی کرده نیز علی‌القاعده نادرست است. اما اگر کسی معتقد باشد که شخص مرده به زندگی او و اطرافیان‌اش (یا کل هم‌وطنان‌اش) لطمه‌ی اساسی زده، این توقع که از «ابراز شادمانی از مرگ آن شخص صرفنظر کند» مصداق پرتوقعی، و درنتیجه مصداق اخلاق‌زدگی، است.

❇️ تازه، همه‌ی آنچه گفته شد درباره‌ی «ابراز» شادی بود، وگرنه نفس «شادی» همانند بسیاری عواطف دیگر از مقوله‌ی «انفعال طبیعی» است، نه فعل. به عبارت دیگر، انسان‌ها همان‌طور که درنتیجه‌ی غذانخوردن گرسنه و درنتیجه‌ی آب‌نخوردن تشنه می‌شوند، از برخی رویدادها شاد می‌شوند و نمی‌توان آنها را بابت این انفعال به میدان داوری اخلاقی کشید زیرا، دست‌کم در نگاه نخست، نقشی در این انفعال ندارند.

❇️ مخالفانِ «ابراز شادی از مرگ رئیسی» بهتر است برای اقناع شادی‌کنندگان راه دیگری در پیش بگیرند: آنها را متقاعد کنند که «رئیسی آن‌قدرها که گمان می‌کنید آدم بدی نبود» یا «فلان مصلحت ایجاب می‌کند که از مرگ او ابراز شادمانی نکنید» (که البته قبولاندن هیچ یک از این دو گزاره به شادی‌کنندگان کار آسانی نیست).

? کانال پارادوکس:
? @paradoxizer

? در نسخه‌ی صوتی کتاب «چگونه درباره‌ی سکس بیشتر بیندیشیم»، نویسنده (آلن دوباتن) درباره‌ی چند تصویر بحث می‌کند. برای آنکه شنوندگان کتاب صوتی بتوانند این بحث‌ها را بهتر دنبال کنند، این تصاویر (شامل 17 تصویر) را در پست قبلی کانال بارگذاری کردم.
✡️ برای تهیه‌ی نسخه‌ی پی‌دی‌اف یا صوتی کتاب به مترجم پیام بدهید:
@Mkhosravani
? شیوه‌نامه‌ی انتشار کتاب را می‌توانید اینجا مطالعه کنید.
✡️ بخش‌هایی از نسخه‌ی صوتی
نمونه‌ی 1: درآمد | نمونه‌ی دو: زنا
✡️ نمونه‌ی نسخه‌ی پی‌دی‌اف را می‌توانید از اینجا دانلود کنید.
? کانال پارادوکس:
? @paradoxizer

Telegram

پارادوکس

***♻️*** شیوه‌نامه‌ی انتشار کتاب «چگونه درباره‌ی سکس بیشتر بیندیشیم» ***1️⃣*** بهای نسخه‌ی پی‌دی‌اف 120 هزار تومان، نسخه‌ی صوتی 140 هزار تومان (در صورت خرید هر دونسخه، مجموعاً 190 هزار تومان) است، اما کتاب پیش از پرداخت بهای آن برای خواننده ارسال می‌شود و خواننده، در…