-برای تو؛ برای لبخندت

اگه تو موندی و برگای زرد
نبودیم تو فردای هم
منتظر موندیم این فصلا که رفت
زندگی همینه
اگه دوستت نداشت اندازه من
رفته اما با پرواز بعد
تو موندی و شبای سرد
زندگی همینه.

اگر سخن میان من و تو پایان یافت و راه‌های وصال قطع شدند و جدا و غریبه گشتیم، از نو با من آشنا شو.

این زندگی من است که اندازه‌ام نیست. روزهایم بیش از حد کوتاه و وظایفم بیش از حد زیادند. مردم سر جای خودشان نیستند. همه‌چیز بدون اجازه‌ی من در حال تغییر است. بچه‌ها خانه را ترک می‌کنند، دوستان سرگرم زندگی خودشان می‌شوند، عزیزانمان می‌میرند و عضلات و پوستم حتی قبل از اینکه با من خداحافظی کنند ترکم می‌کنند؛ آن هم بعد از آن همه زحمتی که برایشان کشیدم. دقیقاً در همان لحظه‌ای که فکر می‌کنم حتی قادر به انجام یک خداحافظی دیگر نیستم کسی یا چیزی که فکر می‌کردم همیشه کنارم می‌ماند ترکم می‌کند.

Луна выглядит одинокой, словно льет слезы в ночном небе.