برای مایی که روزی آغوشمان افسار سخنمان را به دست می‌گرفت، و از واژه‌های لب‌ریز در چشم دیگری مست میشدیم، حالا پشت میز چوبی نشستن، حکم روی چهارپایه اعدام ایستادن را دارد و قلم به دست گرفتن، حکم به دار آویخته شدن را.
حالا که بالاجبار برایت از دور نامه می‌نویسم، و به مقصدی نا آشنا میفرستم، در مقابل چشم تمامی واژگانم خودم را به دار آویخته‌ام.
کلمات همچون شورشیان از بند رها شده پرحرفی می‌کنند و با صدای گوش خراششان به صورتم سیلی میزنند.
کاش مقابلم بودی، بودن تو طلسم دل‌پسند سکوت واژگان بود.
از حرف‌های جغاته‌ی درون نامه‌‌ای که برایِ «تویِ متعلق به دور دست‌ها» نوشته می‌شود متنفرم.
¬چشمِ‌غریبه‌ی‌تو
• #ابهام

این پیام رو فور کن فولدر ممبر گیر بسازم
همگی جذب بگیریم طوفانی?****

قدرت تویِ رها کردنه، نه ادامه دادن.

قدرت تویِ رها کردنه، نه ادامه دادن.

یک صبر برایمان مانده
و همه‌ی دنیا میخواهد آن را امتحان کند...

اینا همه عادته عشق نیست...
@Greenaspeace

این جان و دل و دیده پیِ دیدن اوست
جان و دل و دیده را به دیدار دهیم...
•هوشنگ ابتهاج•

احساس میکنم بارون اردیبهشت اینجوریه که: غصه نخور جانم ببین هیچی پایدار نیست ببین چطور تا یک ساعت پیش هوا آفتابی بودو الان هوا بارونه:))

واژ هایی که فرق داشت✨️
•پارت اول•
•پارت دوم•