• می‌خواهم توی یک فانوس دریایی باشم. نور فانوس از روی صورتم بگذرد. برود یک چرخ بزند و باز از رویم رد شود. یک اتاق کوچک. یک تخت وسط اقیانوس. کجایی تو؟

برف و سمفونی ابری
پیمان اسماعیلی
نشرچشمه

@edmaanart

• درهم‌تنیده!
سرگذشت عجیب مو!

مو قضیه‌ای شخصی است! موی آدم‌های دیگر کاملاً فرق دارد! ما موی سگ‌ها و گربه‌ها را با محبت نوازش می‌کنیم، لباس‌های ساخته‌شده از پشم گوسفند یا خز خرگوش را تنمان می‌کنیم، از قلموهای ساخته شده از موی حیوانات استفاده می‌کنیم، اما دیدن موی آدمِ دیگری روی لباسمان، توی حمام یا خدای نکرده در غذا حالمان را به هم می‌زند!

مو احساسات پیچیده‌ای برمی‌انگیزد. موی سالم نماد قدرت، جوانی و نیرومندی است. به‌زور کوتاه‌کردن یا تراشیدن موی کسی را می‌توان نوعی تجاوز به او دانست. #مو موضوع #فولکلور، #فانتزی و #فتیش است، مثلاً در داستان آلمانی راپانزل (Rapunzel)، او موهایش را به پایین پرت می‌کند تا از زندان فرار کند؛ در قصه‌های تورات نیز دلیله (Delilah) موهای سامسون (Samson) را کوتاه می‌کند تا قدرتش را از بین ببرد.

اما امروزه #صنعت مو، صنعتی چندین‌میلیارد دلاری در سرتاسر دنیا است، صنعتی که هم کلاه‌گیس و اکستنشن مو تولید می‌کند و هم کود، مواد آرایشی، غذای حیوانات خانگی و حتی آثار و لوازم هنری.

بازار موی انسان پیشینۀ بلندی دارد، در قرن نوزدهم، روستاییانِ سرتاسر اروپا موهای خود و کودکانشان را در بازار می‌فروختند تا کمک‌خرجشان باشد. در مزایده‌های فرانسه، دختران را بر سکوهایی می‌گذاشتند و وقتی بهترین قیمت برای خریداری موهای بلندشان ارائه می‌شد، موها را درجا می‌تراشیدند.
در بریتانیا، دوره‌گردها دختران جوان را مجاب می‌کردند در ازای بدلیجات، گیسوان خود را بفروشند. سپس این موها را به‌شکل کلاه‌گیس درمی‌آوردند و در فروشگاه‌های پاریس، لندن و نیویورک به ثروتمندان می‌فروختند.

امروزه هنوز هم مو را عمدتاً از فقرا می‌گیرند و به‌عنوان تزئینات به ثروتمندان می‌فروشند. اما تفاوت اینجاست که مرکز #تجارت از غرب به شرق انتقال یافته است. امروزه ارزشمندترین موها اکثراً از معابد هندو در جنوب هند به دست می‌آید، جایی که مردان، زنان و کودکان گرد هم می‌آیند تا سر خود را به نشانۀ ایمان بتراشند. این «موهای معبدی» را با دست مرتب می‌کنند و برای جمع‌آوری بودجه می‌فروشند. درآمد سالانۀ یک مرکز جمع‌آوری موهای معبدی بالغ بر ۲۰ میلیون پوند است.

بیشتر موهای به دست آمده از هند و نیز از میانمار و بنگلادش را به کارخانه‌های بزرگی در چین می‌فرستند. این کارخانه‌ها موها را بی‌رنگ یا به انواع مختلف رنگ‌ها از بلوند تا قهوه‌ای درمی‌آورند، آن‌ها را فر می‌کنند، تاب می‌دهند یا صاف می‌کنند و سپس با تنوعی سرسام‌آور به شکل کلاه‌گیس درمی‌آورند یا به‌عنوان اکستنشن مو بسته‌بندی می‌کنند. چین بزرگ‌ترین صادرکنندۀ کلاه‌گیس و اکستنشن موست، چه موی انسانی و چه شیمیایی. یکی از شهرهای چین به نام شوچانگ آن‌قدر کارخانۀ فرآوری مو دارد که به «شهر مو» شهرت یافته است.

اکثر کلاه‌گیس‌ها و کالاهای مویی را به آمریکا، اروپا و آفریقا صادر می‌کنند. یک کلاه‌گیس بلوند فرفری که در لندن یا نیویورک به فروش می‌رسد، احتمالاً در ابتدا مویی سیاه و صاف بوده که در هند آن را بریده‌اند؛ یا مویی که تحت عنوان «بلوند روس» می‌فروشند، ممکن است موی بی‌رنگ‌شدۀ هندی باشد که در چین بسته‌بندی شده است.

همچنین با وجود درهم‌تنیدگی رابطه‌های تجاری، گاهی تفاوت‌های فرهنگی رخ می‌نماید. مثلاً وقتی آمریکا در سال ۱۹۶۶ واردات «موی کمونیستی» را از چین ممنوع کرد، تولیدات به‌طور گسترده به هنگ کنگ انتقال یافت. در سال ۲۰۰۴ هم یکی از خاخام‌های برجستۀ اورشلیم «موی معبدی» هندی را حرام اعلام کرد، و این حکم باعث ورشکستگی بسیاری از عرضه‌کنندگان کلاه‌گیس در نیویورک شد.

📚 برگرفته از کتاب «درهم تنیده: سرگذشت مخفی موها»
نوشتۀ اما تارلو (Emma Tarlo)
منبع وب‌سایت ترجمان

در کتاب عهد عتیق، سامسون قهرمان یهودی جنگاوری با فلسطینیان است و راز قدرت خود را به معشوقه‌اش می‌گوید: "موهای بریده نشده‌اش."
معشوقه‌اش دلیله توسط فلسطینیان تطمیع می‌شود و آن‌ها در موقعیتی موهای سامسون را می‌برند و اسیرش می‌سازند.

@edmaanart
@mahshidt69

ویدیویی از بررسی آثار #دیوید_لینچ که عشق او به هنر و تابلو های نقاشی را نشان می‌دهد. نقاشی‌هایی که الهام‌بخش سبک و فلسفه سینمایی او در تمام آثارش بوده‌اند.

RIP 🖤
David Lynch (1946–2025)

@artforartt
@edmaanart

"هُرَست"

ویدا احمدی
کاوه شجاعی‌فر
سعید جهانی
علی مبشری

پنجشنبه
۴بهمن
دو سانس
ساعت
۱۸ و ۲۰

رویدادهای خلوت

پنج‌شنبه
۴ بهمن
دو سانس:
ساعت ۱۸ و ۲۰

تهیه بلیط تلگرام:
۰۹۱۳۴۲۶۹۹۷۶
http://T.me/khalvatevent

@edmaanart

• نقاشی تاریخی ایران در نسبت با غرب بخش نخست ▫️آیا در ایران مقوله‌ای به نام نقاشی تاریخی وجود دارد و اگر هست از چه زمانی می‌توان آن را ردیابی کرد؟ واژهٔ لاتین «هیستوریا»، در اصل، به معنای داستان و روایت است و تا قرن هفدهم، نقاشی تاریخی در اروپا به هر تصویری…

• شاهزاده عبدالصمد میرزا(عزالدوله) برادر ناصرالدین شاه و عملهٔ خلوت در چمن سلطانیه|۱۲۷۶ه.ش|اثر صنیع‌الملک

@edmaanart

• نقاشی تاریخی ایران در نسبت با غرب
بخش نخست

▫️آیا در ایران مقوله‌ای به نام نقاشی تاریخی وجود دارد و اگر هست از چه زمانی می‌توان آن را ردیابی کرد؟ واژهٔ لاتین «هیستوریا»، در اصل، به معنای داستان و روایت است و تا قرن هفدهم، نقاشی تاریخی در اروپا به هر تصویری اطلاق می‌شد که داستان یا پیام اخلاقی یا اعمال قهرمانانهٔ شخصیت‌های برجسته را نمایش دهد؛ بنابراین، «روایت» طیف وسیعی از موضوعات مذهبی، اساطیری، ادبی، تمثیلی و تاریخی را در بر می‌گرفت. با تاسیس آکادمی سلطنتی نقاشی و مجسمه سازی فرانسه در سدهٔ هفدهم، نقاشی تاریخی به مهم‌ترین نوع یا ژانر نقاشی در سنت نقاشی آکادمیک اروپایی تبدیل شد و تا قرن نوزدهم بالاترین مقام را در سلسله مراتب سیستم آموزشی آکادمیک داشت. ژانرهای هنری از سیر تاریخی شروع می‌شد و به ترتیب، با چهره‌نگاری، نقاشی از زندگی روزمره، منظره‌های طبیعی و شهری، نقاشی از حیوانات و طبیعت بیجان
رو به پایین می‌رفت.

▫️تاریخ نقاشیِ تاریخی در ایران در نسبت با این تعریف و سنت هنر تاریخی اروپا، نقاشی «روایی» ایران را به سبب پیوند تنگاتنگش با داستان‌های ادبی و حماسی، می‌توان تانگارگری‌های اولیه نیز به عقب برد، اما نقاشی تاریخی درباری ایرانی، با تقلید از سبک آکادمیک اروپایی و استفاده از تکنیک تازهٔ رنگ وروغن، در دورهٔ صفویه به شکل‌گیری مکتب «فرنگی سازی» انجامید و تا نیمهٔ دوم دورهٔ قاجار بیشتر با همان قراردادهای هنر آرمانی و نمادین و مثالی نقاشی ایرانی ادامه یافت. الگوی تازه‌ایکه تلفیقی از نقاشی ایرانی و اروپایی بود بدون رعایت شبیه‌سازی و ژرفانمایی و القای زمان و مکان مشخص، در تصویرسازی از پادشاهان و درباریان و سیاهی لشگرها و اشیا و منظره‌ها به کار گرفته می‌شد. چهره‌نگاری از پادشاهان و شاهزادگان و زنان نیز، همه، ساکن و یکنواخت و عاری از حالت و فردیت انجام می‌شد؛ در واقع، نقاشان درباری چگونه ممکن بود بتوانند صورت پادشاهی را شبیه‌سازی کنند اگر از الگوی زیبایی آرمانی فاصله میگرفتند، این امر، نه تنهایی اعتنایی به معیارهای هنری، نوعی بی حرمتی به شاه و بزرگان محسوب می‌شد.

▫️در همین زمان، در برابر این هنر رسمی، نقاشان خود آموخته با استناده از تکنیک رنگ وروغن داستان‌های شاهنامه و روایات مذهبی را روی پرده‌های بزرگ نقاشی می‌کردند و به این وسیله ادبیات و تاریخ هنر و فرهنگ را به میان مردم عادی کوچه و بازار می‌بردند. شکل‌گیری و رواج قهوه‌خانه‌ها در اواخر دورهٔ قاجار در تداوم و تکامل سنت پرده‌خوانی و نقالی و انسجام فرهنگی مردم نقش مهمی داشت. فصل مشترک نقاشی درباری و رسمی این دوره و نقاشی عامیانه و قهوخانه‌ای این است که در هر دو نوع، اگرچه ساخت وساز و پرداز تا حدی به حجم سازی راه می‌دهد، نور و سایه، حرکت و زمان، هنوز وجود ندارد.
در مقابل، روایت با کنار هم چیدن صحنه‌های مختلف و قاب‌بندی‌های متعدد القا می‌شود. در پرده‌های مذهبی و شاهنامه‌ای، انسان و حیوان، اشیا و فضاها، همه، تخت و از روبه رو دیده می‌شوند و تمامی پرده، از بالا به پایین، با آدم‌ها و اسب‌ها و اشیا و صحنه‌های زدوخورد پر شده است. مقایسهٔ این نوع نقاشی با نمونه‌های قرن ۱۷ و ۱۸ اروپا یکی از ویژگی‌های مهم نقاشی روایی ایرانی را نشان می‌دهد؛ چیزی که بعدها، به شکلی تازه در نقاشی‌های تاریخی روایتی دورهٔ انقلاب منوچهر صفرزاده و هانیبال الخاص و بعضی دیگر ظاهر می‌شود.

📝نقاشی تاریخی ایران در نسبت با غرب
ثمیلا امیرابراهیمی
حرفه:هنرمند|شمارهٔ ۶۵|پاییز۱۳۹۶

@edmaanart

• هرچقدر هم که با نام‌هایی چون: فرهنگ، شخصیت، روان یا چیزهای دیگر، از زن‌ها خواسته شود که این‌طور یا آن‌طور لباس بپوشند و رفتار کنند هرچقدر هم که دیگران بخواهند به کمک چندین مراقب و نگهبان نادان تمام زن‌ها را، فارغ از بعد تمام انسانی آن‌ها چون یک گله نگه دارند صرف‌نظر از این که برای سرکوب زندگی پر روح این جنس لطیف از چه فشارهایی استفاده می‌شود.
هیچ‌یک از این‌ها نمی‌تواند این حقیقت را تغییر دهد که زن همانی است که هست، لطیف ولی در عین‌حال پرقدرت!
آن‌قدر پرقدرت که هیچ اجباری را نپذیرد.!

«زنانی که با گرگ‌ها می‌دوند»
کلاریسا پینکولا استس
نقاشی اثر: روبرتو فری|بخشی از اثر

@edmaanart

باز یادت در دلم مستانه غوغا می‌کند..🤍

ژاله علو

@edmaanart