این اسم همیشه برای خاص بود و معنای عمیقی داشت. همیشه می‌دونستم یه ستاره‌ی سیاهم.

بچه‌ها، خیلی قشنگید، خب؟

به یکی که غصه‌ داره، نگو: شاد باش.
به یکی که بغض داره، نگو: بخند.
به یکی که ناامیده، نگو: زندگی قشنگه، پاشو برقص.
یک بار برای همیشه، اجازه بده آدما، بی هیچ دلواپسی‌ای غم، درد و ناامیدیشونو بغل بگیرن. بذار گریه کنن، بشکنن و روی زمین بیفتن. ذهنتو تصفیه کن. نه غم، نه گریه و نه پژمردگیِ روح دشمنِ آدما نیست. همه‌‌ی این احساساتِ تاریک فقط می‌خوان باهات حرف بزنن. می‌خوان اینو به گوشت برسونن که: «تو هم انسانی و هر انسانی گاهی از پا درمیاد. گاهی توی هم می‌پیچه و نمی‌دونه چی می‌خواد. دست و پا نزن. تلاش نکن به نور برگردی. ما رو درک کن‌. این حجمِ غم، ناامیدی و تنهایی رو با ذره ذره‌ی وجودت بفهم و اون وقته که ما خودمون تبدیل به نورِ تو میشیم.»
#یادداشت

Take me out for pasta and I’ll be yours.

خیلی خوبه که هم نقاشیتون خوبه، هم ماهرانه عکاسی می‌کنید، هم اتاقتون رو زیبا چیدید و هم بلدید لباس بدوزید و آشپزی کنید. من یکی زندگیمو هدر دادم.

بچه‌ها اکانت اسپاتیفای از کجا بگیرم؟

جدی خیلی خوشحالم که جان توی این سریال بازی کرده. همون قدر که کاراکتر ییلینگ لائوتزو بهش میومد، کاراکتر شنگ‌یانگ هم بهش میاد؛ پسر ۲۶ ساله‌ای که از طراحی لذت می‌بره، آشپزیش خوبه و با دل و جون مراقب آدمای اطرافشه.

چین با ساختن چنین سریالی سورپرایزم کرد. انتظار نداشتم ازیه جایی به بعد، نه به خاطر جان، که به خاطر زیبایی خودِ داستان سریالو ادامه بدم.

نگهش دارید، امشب که لوسیان گذاشتم، موقع مطالعه پلی کنید.
#music