دیروز خواب ماندم و دیر رفتم سرکار چون ساعت رو بجای am روی pm تنظیم کرده بودم. پس راسته وقتی می‌گن عقل که نباشد جان در عذاب است.

وقت‌هایی که شروع می‌کنم به سریال دیدن انگار مُردم ، جوری که از همه جا آفلاین می‌شم و هیچکس خبر ازم نداره و هیچ کاری غیر از سریال دیدن پیش نمی‌برم ، جای تحسین داره.

رابطه‌‌ی من با کمال‌گرایی مثل رابطه‌ی گربه‌ها با دمشونه. باهاش خصومت دارم اما بدون اون دوام نمیارم.

شاید باید استعفاء بدم ، از شغلم از دانشگاهم از زندگی‌ام و هرچیزی که من رو بهش وابسته کرده.

فکر کنم دستم در رفت، شکلات داغی که خوردیم شیرین‌تر از همیشه بود، برق‌های کافه رفت، زمان کند تر از حالت همیشگی گذشت و خاطراتی ثبت کردم که می‌دونم همیشه با یادآوری‌اشون لبخند خواهم زد.

شما هم از درس خواندن توی آشپزخانه لذت می‌برید یا من عجیبه‌الخلقه‌ هستم؟

هوا منفی سه درجه‌ست؛ داره برف میاد و من آمدم بدوم.

بیست و چهار ساعت خیلی کمه ، کاش می‌شد روز چهل و هشت ساعت بشه.

وعده ها ارزش خود را از دست می دهند، مانند عتیقه های غبارآلود و فراموش شده‌، وقتی که شکسته یا خرد می شوند. مثل حقیقت غم انگیزِ حال که همیشه از خاطرات خوشِ گذشته‌مان نشأت می‌گیرد.

سنگ کاغذ قیچی، آلیس فینی