بار دومه دارم تکرارش میکنم.
لذت داره.

وقتی اعتماد بنفس کافی پیدا کردم، استیج از بین رفته بود.
وقتی مطمئن بودم میبازم، برنده شدم.
وقتی بیشتر از همیشه به آدما نیاز داشتم، تنهام گذاشتن.
وقتی یاد گرفتم خودم اشکامو پاک کنم، شونه ای پیدا کردم که روش گریه کنم.
و وقتی مهارت نفرت رو یاد گرفتم، یه نفر شروع کرد به دوست داشتن من...

_ویلیام شکسپیر.

من که گریه نمیکنم، مادر زادی چشام خیسه.

نیازمند بارون شدید+ اهنگ باتو² و درواقع.

Love me again.

اون پر از مردم شهر و شهر پر از رد کفشاش.

اگه گفتم مردی بدون تو توی یادم نمیمیری.
تو هم میری، منو نمیبینی.
میشی یکی از اون آدمای کیری!

https://telegram.me/TeleCommentsBot?start=sc-447938-9NUDwgA