‏چیه این روابط انسانی، همش پشیمونی.

‏کاری از ما نمیاد، سیگار بکش.

شاید بزرگسالی ینی کنار بیای با اینکه هیچ چیز فوق‌العاده‌ای وجود نداره.

دنیا جای قشنگتری میشد اگه صبحی وجود نداشت.

میدونی،
زندگیو همونایی میکنن ک ما مسخره‌شون میکنیم

اگر دوستت داشت، رنج تو را تماشا نمی‌کرد.

چرا هرکاری که باعث میشه بهم خوش بگذره،
یا اشتباهه یا گناه؟

باور کنید جذاب‌تر از آدمایی که موقع بحث و دعوا حرمت نگه میدارن وجود نداره.

پاییز یه جمعه‌ی سه ماهست.

ازم متنفره ولی الگوشم!