یه شبایی تو زندگیت هست که وقتی دفتر خاطرات زندگیتُ ورق میزنی به چیزایی میرسی که نمیدونی تقدیرت بوده یا تقصیرت به آدمایی میرسی که نمیدونی دردَن یا همدرد.

شاید در گوشه کناری
شاید به دور از هیاهوی زندگی
شاید به دور از همه درد
شاید غریب و تنها تر
شاید در جهانی دیگر
تو مال من باشی :)

?

زیر هر آسمونی باشی بدون بارونش منم
این دل دیوونه رو جز تو هیچکی آرومش نکرد :)

‏از اینکه باید بپذیرم زندگی همینیه که هست، اصلا خوشم نمیاد.

تنها چیزی که نباید واسش جنگید ,خواسته شدنه

چقدر اشتباهی با آدم‌هایی حرف زدیم که هیچ تمایلی به شنیدنمون نداشتن؛
و چقدر اشتباهی خودمون رو از
آدم‌هایی دریغ کردیم که مشتاقِ
گوش دادن به حرفا و درد و دلامون بودن ...!

بدتر از بلاتکلیفی ، تکلیفیه که معلومه ولی باب میلت نیست ?

من قاصدک فوت کردم ، شمع کیک تولدم رو فوت کردم ، من وقتی ستاره‌ی دنباله دار دیدم دستامو به هم چسبوندم، من ارزوم کردم.چرا نشد؟