? همچنان منبعی در قرآن و روایت‌ها برای همزاد پیدا نشد. ?

1. در قرآن می‌خوانیم: "وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمَانِ، نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَاناً فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ (۱): و هر کس خود را از یاد [خدای] رحمان به کوردلی و حجاب باطن بزند، شیطانی بر او می‌گماریم که آن شیطان ملازم و دم‌سازش باشد."

این آیه‌ دلالتی بر این ندارد که همزمان با ولادت انسان، جنی نیز زاده می‌شود؛ پس وجود همزاد به معنای رایج را اثبات نمی‌کند.

1. از پیامبر روایت شده: "ما مِنکُم مِن اَحَد اِلّا وَ قَد وُکِّلَ بِهِ قَرِینُهُ مِن الجِنِّ (۲): هیچ‌یک از شما نیست مگر این‌که هم‌نشینش از جن، به او پیوند شده است."

از این روایت می‌توان فهمید که به هر انسانی - حتی از زمان ولادت - جنی سنجاق شده است اما این را نمی‌رساند که آن جن، هم‌زمان با آن انسان به دنیا آمده باشد.

1. عائشه گفته است: "از پیامبر پرسیدم: آیا شیطانی همراه من است؟ پیامبر فرمود: "بله."
   باز پرسیدم: آیا با هر انسانی هست؟ فرمود: "بله." (۳)

از این روایت نیز بیش از این برداشت نمی‌شود که به هر انسانی، شیطانی از جن چسبیده است اما از آن برنمی‌آید که آن جن، هم‌زمان با آن انسان زائیده شده باشد.

?در هر صورت، تا کنون روایتی که وجودِ همزاد - به معنای رایج - را بفرماید، دیده نشده و البته این، بدین معنا نیست که وجود آن ردّ می‌شود.

?درباره‌ی همزاد، گفتنی زیاد است؛ از جمله این که گفته می‌شود:

اگر کسی همراهِ کیسه‌ی آب، زاده شود ( یعنی کیسه‌ی آب او پیش از آمدنش پاره نشود که البته بسیارکم روی می‌دهد)، و پس از به‌دنیاآمدنش، قابله یا دیگری، آن کیسه را با ابزاری آهنی ( به‌ویژه قیچی ) پاره کند، همزادش از همان دَم تا پایان عمر آن انسان، او را رها کرده و می‌رود و آن انسان از عالِمان و بزرگان می‌شود.

?این‌ها سخنانی‌ست که میان برخی مسلّم دانسته می‌شود و اگر اهلِ فن باشند، مشکلی در پذیرشش نیست.

? خودتان این‌ها را در حاشیه‌ی "بهشتِ معرفت" بیفزائید.

- - - - - - - -
۱. زخرف: ۳۶.
۲. صحیح مسلم، ص۱۰۸۳.
۳. همان، ص۱۰۸۳.

? نکته‌ای در تکمیل سخن از همزاد، در 'بهشتِ معرفت': ?

?در بحارالانوار، ج۱۴/۲، ص۵۳۲ آمده است: "روایت شده که ... پس همزاد وجود دارد"

اما با پی‌گیری، معلوم شد اصل آن سخن، از ابن‌زید است ( الکشف و البیان، ج۶، ص۱۷۷ ) که کم‌کم به پیامبر نسبت داده شده!

و با فرض این‌که پیامبر فرموده باشند: 'در برابر هر انسانی، شیطانی آفریده می‌شود'، به معنای این نیست که آن شیطان، قرین و همزادِ وی، "به همین معنائی که امروزه از همزاد می‌فهمیم،" است.

?بند بالا به فایل 'بهشتِ معرفت' افزوده و فایل نو، جایگزین شد.

شما هم فایل پیش را حذف کرده و تازه را جایگزین کنید.

☝️ سه کتاب دیگر نگارنده ( 'قصه‌ی آفتاب' و 'در پی بی‌نشان‌ها' و 'اللطیف' ) نیز همین جامه‌ی زیبا را با سرعت و دقت و شکیبائی و با این نیت و تصوّر که این کار، ترویج آموزه‌های اسلام و شیعه است، پوشاند؛ به گونه‌ای که با دست و زبان از عهده‌ی سپاسگزاریِ او برنمی‌آیم.

? چه شکَرفروش دارم که به من شکَر فروشد
که نگفت هیچ روزی که « برو! شکَر ندارم. »

بل‌که شکَر بخشید؛ به‌رایگان و بی‌مِنّت؛ « بر جانِ شریفش اسمِ اعظم. »

?مانند طراح جلد کتاب‌ها که حتی از نام‌بُردن از خود، نهی کرد. او هم مشمول همه‌ی دعاهای خیر باد!

☘ وَ آخِرُ دَعوانا اَنِ الحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمِینَ

? راهِ رفتن تا خدا: راهِ نجف تا کربلا
چند سالی می‌شود دیوانه‌ی این جاده‌ام

☘ بدرقه با خودِ حیدر
پیشِ رو، حضرت زهرا

☘ من ایرانم و تو عراقی ...
چه فراقی! چه فراقی! ☘

☝️? در قم هم می‌توانید از بوستان کتاب ( واقع در چهارراه بیمارستان )، قفسه‌ی ۷۵، کتاب بالا را تهیه کنید.

?? افزوده‌هائی بر کتابِ "قصه‌ی آفتاب" ?

? سبحانَ‌الله!
هر چه انسان می‌نویسد، نیازمند ویرایش و افزایش است.

?اگر روزی توفیق ویرایش تازه‌ای بر "قصه‌ی آفتاب" دست داد، دست‌کم سه نکته را باید به آن افزود:

?۱. برای کرامتِ "فروش خانه‌ای از بهشت" از سوی آیةالله مقیم زنجانی که سه شاهد و مانند برای آن آورده شد، (ص۴۹ تا ۵۳) داستان فروش خانه‌ای از بهشت برای خواجه‌جان، از سوی امیر سیداحمد لاله، در اِزای خانه‌ای که خواجه‌جان برای محمود مراغه‌ای خرید، (۱) افزوده شود.

?۲. ادعای پشیمانی آیةالله میرزا محمدتقی شیرازی از جهادِ مسلّحانه، زمانی‌که شنیدند مسلمانان هم کشته و شهید شدند،(۲) به ص۱۰۱ افزوده شود.

?۳. هم نظربودنِ آیةالله سیداحمد خوانساری با شیخ مقیم در نجس دانستنِ آهن - بنا بر احتیاط واجب - (۳) افزوده شود.

?۴. اصلاح‌های خردی مانندِ "حلیمه با پسر عمویش" (ص۱۴۵) که نوشته شده: "با دختر عمویش"! اِعمال شود.

? گرامیانی که کتاب را دارند، هم اکنون این سه نکته را در آن بیفزایند و واژه‌ی 'دختر' را "پسر" کنند.

- - - - - - -
۱. ر...، ج۲، ص۱۷۲و۱۷۳.
۲. افکار و آمال، ص۸۴و۸۵و۸۷.
۳.؟

? واژه‌پژوهی

? ریشه و معنای چند واژه‌ی فارسی ?

?۱. پدر: به معنای "پشتیبان".

از واژه‌ی اَوِستائی 'پیتا' بوده و سپس تبدیل به 'پی‌یَر' شده و سپس تبدیل به 'پدر'.

هنوز هم در لهجه‌ی گیلانی‌ها و مازندرانی‌ها و خراسانی‌ها، این واژه 'پی‌یَر' تلفظ می‌شود.
در زبان فرانسه نیز به پدر 'پِر' می‌گویند.

?۲. مادر: به معنای "پروش‌دهنده".

اصلش 'هاماتا' بوده و سپس تبدیل به 'ماتا' شده و سپس تبدیل به 'مادر'.

?۳. مَرد: به معنای "مُردنی".

از ریشه‌ی 'مَرتِیَه' است.

?۴. زن: به معنای "زندگی".

مخفّف 'زندگی'ست.
واژه‌ی 'ژن' و 'ژنتیک' هم از همین‌جا گرفته شده.

?۵. فرزند: به معنای "شکوهِ زندگی".

فرزند، مرکب از "فر" ( به معنای 'شکوه' ) + "زند" ( مخفّفِ 'زندگی' ) ست.

?۶. پسر: به معنای "پاس‌بان و پاس‌دار".

اصلش 'پوهَر' بوده که تبدیل به 'پوسَر' و سپس تبدیل به 'پسر' شده است.

?۷. دختر: به معنای "دوست‌داشتنی".

اصلش 'دوشتَر' بود.

?۸. بچه: به معنای "برای چه؟!".

اصلش 'وِیچَک' بود.

?۹. بیمار: به معنای "ترس‌آورنده".

این واژه تشکیل‌شده از 'بیم + ار'؛ یعنی 'حالتی که بیم مرگ می‌آوَرَد.' یا 'کسی که بیمِ مرگ خودش را می‌آورد، با حالتی که پیدا کرده.'

✍ ملاحَظه:

ریشه و جهت نام‌گذاری‌ها، بازتاب فهم و تصور انسان‌ها از چیزی‌ست که آن نام را بر او/آن می‌گذارند و "این رشته سرِ دراز دارد" ...

?سپس پرسید: "به کدام سوره در مکتب قرآن رسیده‌اید؟" گفت: "به سوره‌ی إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُبِينًا ".
نادرشاه با خود گفت: "بهتر از این نمی‌شود!"
آن‌گاه سکه‌ای به پسربچه داد و گفت: "برو!" پسر به گریه افتاد و نادرافشار از او پرسید: "چرا گریه می‌کنی؟" گفت: "نمی‌دانم اگر پدرم پرسید این پول را از کجا آورده‌ام، به او چه بگویم!"
شاه گفت: "بگو نادرشاه داد." پسر گفت: "باور نمی‌کند؛ می‌گوید: دروغ می‌گوئی! شاه اگر بدهد، یک سکه نمی‌دهد!"
نادر که این را شنید، یک مُشت سکه به دامنِ پسر ریخت و گفت: "برو؛ حالا باور می‌کند که شاه داده!"

?از زیرکی آن پسر و بل‌که تفاّل و تطیر بیرون بیائیم که آن، خود سخن دراز و جدائی دارد؛ این‌ها را می‌گفتیم که

? ۱. "احادیث" به معنای "روی‌دادها"ست. ( نه به معنای "خواب‌ها"! )

? ۲. رخ‌دادها از چیزی غیر از ظاهرشان گزارش می‌دهند.

? ۳. حضرت یوسف "تاویل روی‌دادها" را نیز می‌دانست و به آن تصریح کرد.

- - - - - - - - -
۱. یوسف: ۶.
۲. یوسف: ۲۱.
۳. یوسف: ۱۰۱.
۴. رجال‌الکشی، ج۱، ص۸۰.
۵. نگ: روح مجرد، ص۶۲۵ تا ۶۲۸.
۶. الکامل فی‌التاریخ، ج۲، ص۱۹۴ .