پله‌ها در پیش رویم، یک به یک دیوار شد
زیر هر سقفی که رفتم، بر سرم آوار شد

خرق عادت کردم اما بر علیه خویشتن
تا به گرد گردنم پیچد، عصایم مار شد

اژدهای خفته ای بود آن زمین استوار
زیر پایم، ناگه از خواب قرون بیدار شد

مرغ دست آموز خوش خوان، کرکسی شد لاشه خوار
و آن غزال خانگی برگشت و گرگی هار شد

گل فراموشی و هر گلبانگ خاموشی گرفت
بس که در گلشن شبیخونِ خزان تکرار شد

تا بیاویزند از اینان آرزوهای مرا
جا به جا در باغ ویران هر درختی، دار شد

زندگی با تو چه کرد ای عاشق شاعر مگر؟
کان دل پر آرزو، از آرزو بیزار شد

بسته خواهد ماند این در همچنان تا جاودان
گرچه بر وی کوبه های مشتمان، رگبار شد

زَهره‌ی سقراط با ما نیست رویاروی مرگ
ورنه جام روزگار از شوکران، سرشار شد

#حسین_منزوی

t.me/eshragh_shiraz 🌄

دکلمه منظومه کبیر "آبی، خاکستری، سیاه" با صدای شاعر، شادروان دکتر حمید مصدق 👆

t.me/eshragh_shiraz 🌄

♻️هنری کیسینجر:

وقتی مقاماتِ آمریکا از من مشاوره می‌گیرند که در قبالِ ایران چه کنیم، پاسخِ من همیشه ثابت است : "هیچ‌کار"

چون ج.ا مجهز به سیستم "‌Self destructive" "خودتخریبی"است

نیازی نیست کاری کنید، خودشان همه کارها را می‌کنند.
خود تخریبی ،خود تخریبگر
= self destruction ،Self destructive

t.me/eshragh_shiraz ?

این‌بار به او گفتم، ندانستن رنج است. یعنی شبی که تو بدانی، روشن است و روزی که ندانی تاریک. یعنی رنج بسیار باید کشید تا همه‌چیزدان شوی، و آشنای هیچ اگر نشوی، بیگانه‌ای!
گفتم و در آب فرو رفتم تا مرمت شود لطافت انسانم، و عبور سخنی بیهوده نباشد.

#یاسمن_رحمانی
#شب_های_روشن

t.me/eshragh_shiraz ?

وقتی از دیگران انتظار احترام و محبت داری، بدان که همه ی این ها را ابتدا بدهکار خودت هستی! کسی که خودش را دوست ندارد، محال است توسط دیگران دوست داشته شود.

اگر روزی در حالی که ‌خودت را دوست داری، دنیا برایت خار فرستاد، خوشحال باش! چون این بدان معنی ست که به زودی سبدی پر از گل به تو هدیه خواهد کرد!

? ملت عشق
✍? #الیف_شافاک

t.me/eshragh_shiraz ?

✍يكي از مهم‌ترين عوامل موفقيت انسان‌های پيشرو، اتصال دائمی زبان به مغز است..!
خصوصاً قبل از شروع كلام...

t.me/eshragh_shiraz ?

? اصلا
? فریدون آسرایی

t.me/eshragh_shiraz ?

‍ ?️

**چه بی‌تابانه می‌خواهم‌ات
ای دوری‌ات آزمونِ تلخِ زنده‌به‌گوری!
چه بی‌تابانه تو را طلب می‌کنم!
بر پُشتِ سمندی
گویی
نو‌زین
که قرارش نیست.
و فاصله
تجربه‌یی بی‌هوده است.

بویِ پیرهن‌ات،
این‌جا
و اکنون.

کوه‌ها در فاصله
سردند.

دست
در کوچه و بستر
حضورِ مأنوسِ دستِ تو را می‌جوید،
و به راه اندیشیدن
یأس را
رج می‌زند.

بی‌نجوایِ انگشتان‌ات
فقط.
و جهان از هر سلامی خالی‌ست!

شانه‌ات مُجاب‌ام می‌کند
در بستری که عشق
تشنگی‌ست
زلالِ شانه‌هایت
هم‌چنان‌ام عطش می‌دهد
در بستری که عشق مُجاب‌اش کرده است.

●شعر و دکلمه:** #احمد_شاملو

t.me/eshragh_shiraz

-به دیدنم بیا که خیلی تنهام.

?سنتوری
?محسن چاوشی

t.me/eshragh_shiraz ?