آسمان را پل زدم، از تو به تو.
فصل‌ها را بُر زدم، از من به من.
باغ را پیچک زدم، از سر به پا.
در خیالت پیله بستم، سر به سر.

زمان و مکان را گم می‌کنم. روزگارم به مانند راه رفتن در خواب یا وهم می‌ماند. روز به پایان می‌رسد و من درکی از دقایق و ساعات گذشته ندارم. همه چیز دور است. خنده دور است اشک دور است آوا دور است لمس‌ها بیگانه است و من، از همیشه غریبه ترم. جنون نبودن گلویم رو می‌گیرد. تلاش دارم تمرکز کرده واقعیت را دریابم. همه چیز خالی و بی روح است. حسی نمانده. جانی وجود ندارد. زندگی کاغذی و خطی شده. جوهر است. پاک نشدنی و سیاه است. بیهوده است. مچاله شده آثار جنون است. پوچ است. خیال است و درد است.

You would use your songs to say the words you couldn't say
And every word you sang was about you and me
I loved everything you wrote
And when you would sing I felt that my heart was falling
You're all I want
We fucked so hot it left me faded
For all you are
There is no other love, it's only yours
You're all I want, all I love

بی‌شک عشق به دوست چنین است چون منی که تو را دوست می‌دارم.
زندگی معماگونه است و من نمی‌دانم که در وجود تو غریو شادی سر می‌دهم و می‌گریم،
یا تو نیک‌بختی و رنجی را برایم به ارمغان آورده‌ای.
تو را با تمامی اندوه نهفته در وجودت
دوست دارم. اگر چاره‌ای جز نابودی من نداشته باشی، خود را از دستان تو نخواهم راند.
چون دوستی که از آغوش دیگری جدا نمی‌شود. با تمام توان تو را در آغوش خواهم فشرد.
بگذار تا شعله‌هایت مرا بسوزاند، بگذار تا در آتش این نبرد معمای وجود تو را ژرف‌تر دریابم.
هزاران‌سال چنین خواهم بود. چنین خواهم اندیشید. مرا در آغوش خود گیر. آیا از هدیه دادن به من نیک‌بخت نمی‌شوی؟
به راستی که هنوز دردی نهفته در وجود توست.

un jour je mourrai en écoutant ta voix.

وای پسر جدی جدی لکه‌ی ننگ زندگیمه. توروخدا پاک کنی بهم بدید که بتونم پاکش کنم.

قسمتی از من، هنوز به این خاک اهمیت می‌ده. اینجا وطن منه. من در شهرها و خیابان‌ها خاطرات زیادی دارم و دو دهه از زندگیم رو سپری کردم. زیبایی ایران خانوم هیچوقت برام تکراری نشد. هیچوقت نتونستم لبخندم موقعی که به خود "ایران" فکر می‌کنم رو از بین ببرم.
هرچقدر هم منزجر باشم و بخوام برم تا دیگه این دردها رو نبینم، باز هم پاهام زنجیر شده به این خاک. باز هم می‌خوام ایران خانوم رو بغل کنم.

سال‌ها پیش، تفکری داشتم مبنای اینکه باید آب بود و شکل ظرف طرف مقابل رو گرفت. باید با آدم‌ها درست مثل خودشون رفتار کرد. من شروع کردم به انجام این کار. هرجا که می‌رفتم، در مواجهه با هر شخصی، این رویکرد رو پیش می‌بردم. و بعد عواقب این کار شروع به نمود کردن. آدم‌ها…