حرف است فراوان ولی دگر حوصله‌‌ی بیان نیست.

در سرم جنگ‌های بسیاری‌ست و تنها کشته‌اش منم.

حتی اگر تمام روز در قوی‌ترین حالات ممکن یک انسان زیسته باشیم؛ شب دوباره همانیم، آزرده و غمگین.

دوستان فهم و شعور یه چیز کاملا ذاتیه و مستقیم به خانوادتون برمیگرده.

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقب سر نگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران، وای به حال دگران

غم که از بین نمیره،
فقط زندگی شلوغ میشه و مجبور به ادامه دادن میشی.

روزی میرسه که یاد می‌گیری به جای حرف زدن، بیشتر سکوت کنی؛ به جای نزدیک شدن، فاصله بگیری؛ و به جای منتظر موندن، فراموش کنی. اینطوری کمتر ناراحت می‌شی.

بزرگترین سیاست، سکوت و لبخنده.

کدام بوسه، کدام تن مرا از ذهن تو خط زد؟

به نظرم ‏تلخ ترین قسمت هر آهنگ اونجاست که متوجه صدای خواننده نیستی و تمام توجهت فقط و فقط نسبت به یک تصویر از گذشته هست.