یه سریا میگن سن اصلاً مهم نیست و فقط عقل مهمه!
اما این حرف کاملاً اشتباهه.
من الان با خودِ چهار سال پیشم قابل مقایسه نیستم و قطعاً منه چهار سال آینده هم با منه الان فرق داره.
ما هر چی بزرگتر می‌شیم، پخته‌تر و با تجربه‌تر می‌شیم، ارتباط با دیگران و یادگرفتن از اونا هم نقش خیلی مهمی تو رشد عقلانی و احساسی ما داره. آدمایی که تو زندگیمون ملاقات می‌کنیم، دیدگاه‌های جدیدی به ما معرفی میکنن و به ما یاد میدن چجوری با چالش‌ها بهتر کنار بیایم.
سن به ما زمان میده تا تجربیات بیشتری کسب کنیم و عقل هم به ما کمک میکنه تا از این تجربیات درس بگیریم‌.
و در نهایت؛ کاملا واضحه که عقل مهمه ولی درکنار سن!

Divar

ببین رفیق، باید یاد بگیری که دیگه نقاب نزنی و خودت باشی. اما این دلیل بر این نیست که بخوای غمت رو به کسی نشون بدی. نه عزیز من، کسی اینجا برای غم و اشک‌های تو وقت نداره. اینجا همه مشکلات خودشون رو دارن.

باید یاد بگیری که خودخواه باشی. باید بفهمی که خودخواهی خوبه، نه اینکه خودخواهی از بیشعوری باشه. نه، اصلاً! باید یاد بگیری خودت رو در اولویت قرار بدی.

باید یاد بگیری همیشه یه "نه" تو جیبت داشته باشی برای وقت‌هایی که نیاز داری. باید یاد بگیری نذاری هر کسی ازت تایم، وقت، انرژیت و سلامت روانت رو بگیره.

باید یاد بگیری به رفتار آدم‌ها واکنش نشونی ندی و فقط بگذری و رد بشی. باید بفهمی که تنهایی هم می‌تونه چیز خوبی باشه. حتی اگه انتخابت نباشه، می‌تونه پله‌ای باشه برای بالا رفتن.

باید بفهمی که آدما می‌تونن عوض بشن، پس قرار نیست ازشون انتظار رفتار روز اول رو داشته باشی.

حرف است فراوان ولی دگر حوصله‌‌ی بیان نیست.

در سرم جنگ‌های بسیاری‌ست و تنها کشته‌اش منم.

حتی اگر تمام روز در قوی‌ترین حالات ممکن یک انسان زیسته باشیم؛ شب دوباره همانیم، آزرده و غمگین.

دوستان فهم و شعور یه چیز کاملا ذاتیه و مستقیم به خانوادتون برمیگرده.

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقب سر نگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران، وای به حال دگران

غم که از بین نمیره،
فقط زندگی شلوغ میشه و مجبور به ادامه دادن میشی.

روزی میرسه که یاد می‌گیری به جای حرف زدن، بیشتر سکوت کنی؛ به جای نزدیک شدن، فاصله بگیری؛ و به جای منتظر موندن، فراموش کنی. اینطوری کمتر ناراحت می‌شی.