@ShereGiananIran

پاسخی برایم ننویس
بی اعتنایی کن،
سخنی نگو...
من به‌ سوی تو باز می‌گردم
همچو یتیمی که به تنها پناه‌گاهش باز می‌گردد
و مدام باز خواهم گشت

از نامه های #غسان_کنفانی به #غادة_السمان

به کانال شعر و ادبیات ایران و جهان بپیوندید

@ShereGiananIran

@ShereGiananIran

معشوقه‌ی منی تو
با انگشت‌های کشیده
دست‌های سفید

ببین چطور از بینی اسب‌ها
پیشانی قطارها
و از گور کوچک تو
که ماری سیاه بر آن خفته است
بخار بر می‌خیزد

بیا به خانه برگردیم
بگذار اسب‌ها آرام بگیرند
قطارها در ایستگاه‌ها بایستند
و مار سیاه به لانه‌ی خود برگردد

معشوقه‌ی منی تو
و استخوان‌های لاغر انگشتانت
در دست‌های من است

#حافظ_موسوی

به کانال شعر و ادبیات ایران و جهان بپیوندید

@ShereGiananIran

@ShereGiananIran

گاهی باید کاردک انداخت زیر باورها و لایه‌لایه کند و دور انداخت و فکرهای نو به جای آن کاشت و یک عالمه کود پای آن‌ها داد تا خوب رشد کند. وقت‌هایی باورم می‌شد هنوز بچه‌ام و بدون کمک مادر جان هیچ غلطی نمی‌توانم بکنم و این حس برای اولین بار تو غربتی خودخواسته، پررنگ‌تر شد. کلمات برادر جان را تو ذهنم شخم زدم: بعضی حرف ‌ها رو باید از این گوش گرفت و از اون یکی داد بیرون. این جوری راحت‌تر می‌تونی زندگی کنی. آدما رو نمیشه عوض کرد. چند سال باید می‌گذشت تا به آن روزِ او می‌رسیدم؟

#نسرین_قربانی
کتاب #بادام_های_تلخ

به کانال شعر و ادبیات ایران و جهان بپیوندید

@ShereGiananIran

سوز صداش...?

@ShereGiananIran

@ShereGiananIran

اينكه انسانی تا اين حد به انسانی ديگر وابسته و دل‌بسته شود، شرم آور است. اما وابستگی چيزي نيست كه بشود تصميم گرفت آن را كنار گذاشت. اين درست مثل اين است كه از مادری بخواهيم بچه‌اش را زنده زنده دفن كند زير خاك. اين كه مادر بچه بگويد نمی‌توانم اين كار را بكنم، خواسته زيادی است؟"

#مصطفی_مستور
از كتاب #عشق_و_چيزهای_ديگر

به کانال شعر و ادبیات ایران و جهان بپیوندید

@ShereGiananIran

لالایی کُردی?

@ShereGiananIran