❌شورای شهر تهران نمی تواند برقصد، می گوید زمین کج است!!
#حامد_رشنو_زاده
🔺دوست سابقا نقشه برداری دارم که برای کاری یکی دو روزه به تهران رفته بود.
از بخت بد یا عادت کردن به مسیر یابی و پیمایش با دوربین های نقشه برداری ، یا لوکیشن ضعیف مغزی اش، محل پارک ماشینش را گم کرده بود.
چند روز ایل و تبارش را از شهرش به تهران برده بود تا ماشینش را پیدا کنند و در نهایت عملیات به سختی، اما با موفقیت پیش رفته بود.
📍شورای شهر انقلابی تهران طرحی تصویب کرده اند که خودروهای پلاک شهرستان بیشتر از یک هفته نتوانند در تهران بمانند.
اینها تصور کرده اند شهرستانی ها برای خوشگذرانی به تهران می روند.
آیا یک آدم دانا در جلسات آنها حضور ندارد بهشان بگوید اینها که بیش از یک هفته، در تهران می مانند، ممکن است راننده تاکسی هایی باشند که برای سیر کردن شکم زن و‌ بچه شان می آیند و با وجود شب خوابی در همان ماشین ها ،آواره تهران ویران شده امروز، می شوند که نه آب و هوای درست حسابی دارد نه جایگاه انسانیت و درست کاری در آن مثل سابق است.
بهشان عرض کند که طول حضور این پلاک های شهرستان، همراهان بیمارانی هستند که از نبود بیمارستان و امکانات پزشکی درست حسابی در شهرهایشان، آمده اند تا مریض سرطانیشان را دوا درمان کنند، سرطانی که خود شما با بی درایتی و بیسوادی در تولید محصولات کشاورزی و غذایی و سبک زندگی و پارازیت و ویران کردن محیط زیست و هزار کوفت و زهر مار دیگر به جان همین مردم انداخته اید.
مگر اینها نمیدانند با این کارشان بازار دلالی تغییر پلاک و‌ قولنامه های صوری داغ میشود و فقط باعث می شود چند صد نفر برای فروختن مدارک سکونت در تهران خراب شده، فربه تر از قبل شوند!!!
وقتی انجمن یک شهر جای نادانان و بیسوادان و هیات های خاص می شود، چه انتظاری برای تغییر وضعیت آن شهر می توان داشت؟
آقایان پادشاه ایالت های شمال شرقی، چندین میلیون نفر اتباع خارجی را به صورت غیر قانونی به تهران و بقیه شهرهای مهم میهن، راه داده اند، آنوقت، هم میهن ایرانی حق ندارد برای گذران کار و گرفتاری اش در تهران بماند! چرا؟ -چون حکومت نظامی علیه شهرستانی هایی برقرار است که دلیل تیرباران جوانی و تباهی عمرشان در انواع و اقسام فقر، همین چند ساختمان مهم تصمیم گیری در تهران است.
عروس نمی توانست برقصد میگفت زمین کج است!!
با این تصمیمات پت و متی مشکلات تهران حل نمی شود بلکه عِرض نداشته ی خود میبرید و زحمت شهرستانی ها می دارید.
همین زمین را دست چند آدم متخصص درست حسابی بدهید تا مشکل آلودگی و ترافیک را برایتان حل کنند، درست که شد ، دوباره زمین را از آنها پس بگیرید و تا میتوانید نادانی و بی درایتی در آن بکارید و بی عِرضی و ثروت برای خودتان و چیز زاده هایتان بیندوزید.
کاری هم به آنها که ماشین و زندگی و ‌‌بختشان را در خیابان های اتفاقی تهران، گم کرده اند نداشته باشید.
شماها اگر تهران را به حال خودش رها می کردید، تهران، همان سرزمین آباد و خوش آب و هوا و ییلاقی کم مانندی که بود، باقی می ماند، با همان چشمه ها و پرندگان و زیبایی هایی که به زشتی مطلق، تبدیل کردید.

به امرداد بپیوندید:

https://t.me/amordad_hamed_rashnozade

🔺لرستان، قتل معلم رومشکانی در پایتخت، مرگ شوتی ها در جاده ها، چه ربطی به تهران دارد؟
🔸#حامد_رشنو_زاده

❇️ ۱- برای مصاحبه پذیرش تحصیلی، جایی در تهران، در اتاق داوران حاضر شده بودم. یکی از داوران دم پنجره با موبایلش مشغول گفتگو با آنور خط بود، چهار نفر کت شلوار پوشیده که تناسبی بین رنگ ها و شکل لباس و کفش هایشان نبود، روی صندلی هایشان لم داده بودند.
لیست نفرات دست داور کناری از سمت چپ بود.
اسم من را زیر لبی زمزمه کرد، لبخندی زد و به آن سه نفر دیگر گفت: به به، از لرستان!!!
هر چهارنفر با هم زدند زیر خنده و تذکر دادند که خدا به دادت برسد!! از دست آقای رییس جلسه!!!
اشاره ی آنها به نفر پنجم بود،
که کم کم تلفنش را قطع کرد و آمد ، سر جایش نشست.
-آقای دکتر ایشان از لرستان تشریف آورده اند!
-که لرستان!! من مانده ام چگونه در فاصله ی ۱۲ دقیقه دو گاوصندوق به آن بزرگی را از دو طبقه ، یعنی خانه من و پدرم در طبقه بالاتر برده بودند!!!!
همه با هم زدند زیر خنده!!
عرض کردم، با مهارت و تمرین و هوش در کنار سرعت بالا!!!
پرسید چرا؟
پرسیدم: چی چرا؟
-چرا می آیند و اینگونه دست به سرقت می زنند؟
گفتم : به دلیل توزیع نامتوازن ثروت و عدالت و تمرکز سرمایه و تصمیم گیر ی های بد در تهران.
همه ساکت شدند
دیگر نخندیدند،
یکیشان گفت این نظر هم درسته، یکی زیر لب زمزمه ای کرد و بحث بطور غیر قابل انتظاری مختومه شد.
✳️ ۲- خبر قتل فجیع آموزگار رومشکانی در حاشیه ی تهران دل هر انسانی رو به درد آورد.
پیکر معین کرم پور، آموزگار فیزیک جوان لرستانی که از پاییز همین سال در رباط کریم به تدریس مشغول شده بود پس از ۲۵ روز در چاهی در اطراف رباط کریم پیدا شد.
به دلیل برقرار نشدن حقوق این فرهنگی تازه کار، خودروی برادرش در شهرستان رو امانت میگیره تا با مسافر کشی خرج زندگیش رو تا برقراری حقوق معلمیش در بیاره که توسط سه مسافر نوجوان ، ابتدا زخمی میشه، بعد با دستان بسته در چاه انداخته میشه تا ۲۵ روز بعد جنازه ش پیدا بشه.
پدر معین، مرحوم حسن رضا کرم پور خودش از گروه‌های پیشروی قبل انقلاب بود که در براندازی رژیم گذشته در ایران نقش بسیار مهمی ایفا کرده اند تا
عدالت واقعی را میان امت برقرار کنند.
معین در تهران کشته شد، شوتی های جوان ما هم در جاده های منتهی به تهران!!
اصلا معنی تهران همین است، انتهای راه!!
ما همه قربانی تهران هستیم، معلم و شوتی از بیکاری جانشان را میدهند،
و بقیه از تصمیمات شرافتیِ گرفته شده در تهران،
عمر و جوانیشان به راه مسدود تباهی منتهی می شود.
✅۳-از استاد دانشگاه گرفته تا دزد و معلم و قاتلمان، راه گم کرده و پریشانیم.
کسی درگیر علت یابی نیست.
همه ی نسخه های حاکمیتی در حذف صورت مساله هاست.
هیچ برنامه تخصصی برای اداره مملکت، رشد و توسعه و مدیریت و عدالت نداریم.
یک آدم متخصص هم در جای خودش مشغول به کار می شود، با بهانه ای مثلا از اتاق بازرگانی، دانشگاه تهران، وزارت فلان، سازمان بهمان برکنارش می کنیم و آدم حرف گوش کن بیسواد خودمان را جایش نصب کنیم.
دزدهایمان، نمیدانند چه چیزی را می دزدند! مال که میبرند، دزدیدن جان برایشان آسان می شود.
آنها نمی دانند که جان آدم چه بهای غیر قابل محاسبه ای دارد، چند جان، وابسته به آن جان هستند، چند چشم، براه آمدنش دوخته شده است، چند عمر با دزدین این جان به فنا می رود.
جویندگان سرگردان از بیکاری و فقر و بی سرانجامی در شهرستان ها، برای نه میلیون تومن حقوق دولتی، مجبور می شوند پیِ هر کاری را به تنشان بمالند، خود را سرگردان حاشیه تهران می کنند، تا در خرده فرهنگ های ناهمگون، غرور و هویتشان را مخدوش کنند و آخر سر، سر از بی سرانجامی و تکرار درآورند و برای آنکه دست از پا درازتر بازنگردند، عمر به تباهی و فقر میگذرانند.
در حکومتی که برای هیچ دانایی فرش قرمزی پهن نکرده اند،
همانطور که بد بدرقه هستند و جوانی همه ی ما را با کژ سلیقگی و بیسوادی و سو مدیریت به دَرَک بدرقه کرده اند، تا ما باشیم و زندگی زیر سایه ی تسلسل خطاهایشان، سرنوشت مردم این کشور را به نیستی و نابودی بکشاند، که اینجا آزمایشگاه بزرگ سعی و خطاهاست، همانگونه که دیگران سعی کردند و ما در خطایشان تباه شدیم، نخبگان و کاردانان و دانایان، به گوشه ی تباهی و کوچ فنا شدند.
❎ریشه مشکل ما از دزد گاو صندوق و قاتل معلم و مخالفین و موافقین نیست.
مشکل ما از دزدان بزرگ است نه آن دزدانی که فقط منابع ثروت را میدزدند! نه!
همان ها که شرافت را از ما دزدیده اند!
درد امروز ما
کمی شرافت است!
همین!
شرافت ریاست نپذیری!
شرافت کاندیدا نشدن !
شرافت درست کاری!
شرافت رسیدگی به مردم!
شرافت دانستن سفره ها!
شرافت درست فروشی!
شرافت امانت داری!
شرافت انسان دوستی!
شرافت عدالت!
شرافت ندزدین!
شرافت میهن پرستی!
شرافت…..
شرافت….
و شرافت باید از تهران آغاز و در شهرستان تکثیر شود.

https://t.me/amordad_hamed_rashnozade

✅عمر سوخته ما و فساد مملکت داران

?️ #حامد_رشنوزاده

?کودکی را که مرور می کنم, پسرهای کلاس هفتم هشتم فامیل, که از آبادی می آمدند و در خانه ی ما درس می خواندند, در چشم من, آدم بزرگ هایی بودند که سبیلی به هم زده بودند و بعضیشان, چانه ای به ریش آلوده بودند و سرشان به چار قد در میرسید.
همان موقع من خیال می کردم خیلی خیلی خیلی طول می کشد که به سن آنها برسم.
آن زمان سرمای مدرسه رفتن, استخوان سوز بود و چکمه و کفش های فقیر آدم ها, سوراخدار و سرد.
خانه ها اما, پر بود از گرمای چراغ و بخاری های همدان کار!
لبریز بود از مهربانی و گفتگو!
همه ی آدمها, زیر سقف که می آمدند, پر بودند از شور و گفتگو و تمرکز.
همه سردی ها را پشت در می گذاشتند و گرمای وجودشان را بی هیچ خساستی به همدیگر می بخشیدند, وقتی جمع می شدند , تمام حواسشان را به هم میدادند.
سالها مثل ثانیه ها گذشت. به خودم آمدم دیدم سنم هف هشت سالی از روزی که پدرم برای هفتمین بار, پدر شده بود , گذشته است, بی آنکه خانواده ی جدیدی برای خودم اندوخته باشم.
هر چه بزرگتر شدم, دردها بیشتر شدند, شاید هم، دردها از اول بودند و فقط از یک سنی به بعد, آدمها آنها را می فهمند و ذره ذره از آنها ذوب می شوند تا روزی برسد که بی صدا تمام شوند.
همه ی آن سالها که یک نفر در دل تاریخ اسمش را گذاشته است: عمر!
برای همه به سرعت یک ثانیه می گذرد.
دقیق که میشوی پیش از دبستان و روزهای مدرسه و دانشگاه و سربازی و ازدواج و بچه دار شدنها، قدر باز و بسته شدن پلکی، زمان برده تا تو هم قاطی میانسال ها و کهنسال ها بشوی,
جوانی نکرده و سوخته!!!
اصلا درست است که برای نسل دهه شصتی ها و پنجاهی ها و قبلی ها, فرش قرمزی پهن نکرده بودند که فرزندان ناخواسته برای رنج و بی سرانجامی و درد کشیدن، سری به این دنیای گذران بزنند و بروند,
اما, خدایی که حساب میکنی, این نسل ها شایسته ی این همه بدبیاری و گسست و شکست و سر درگمی و بد فرجامی نبودند.
حالا یک نفر از بچه های بالا که اتفاقا او هم روزی پیر یا جوان مثل ما پایین می آید، به نام پالیزدار بیاید و بگوید ما تحقیق و تفحص کرده ایم که فلان آیت الله ها و فلان آقا زاده ها همه دزد از آب درآمده اند و مملکت توی فساد سیستماتیک یا فراتر از آن دست و پا می زند!!!
و هی راه حل بدهد که اگر چنان شود چنین میشود و چنین اگر بشود چنان خواهد شد!!!
چه می شود؟
جوانی تباه شده ی ما بر می گردد؟ یا آدم هایی که اشتباهی کشته شده اند, زنده میشوند؟
همیشه بازی دزد و قاضی مثل روز برای مردمی که سفره هایشان تاریک است, روشن بود, ندیدنش برای شما بود و گوش های کر پر کُرک چروکیده تان, صدایمان را نمی شنیدند.
آنچنان که عمرمان, بی هدف و مبهم, در سراشیب ترین سقوط تاریک دوران،
هرگز به منزل هیچ آرزو و سرانجامی نرسید.
تا تاریخ- نه به شما ابر بدهکارانِ پس نده!-
بلکه به تک تک ما سوختگان بیراه بیداد, یک عمر با آرامش و «یک میهن آرام, که برای زیستن در آن مجبور نباشیم که به “هم فروشی” و دردهای میهن فکر کنیم» بدهکار باشد.
نه زیر آسمان وطنی که در آن حتا مرگ را به مساوات قسمت نمی کنند.

به امرداد بیپوندید:
https://t.me/amordad_hamed_rashnozade

هفتم آبان ماه
پاسداشت کورش بزرگ
پدر ایران زمین
گرامی باد

https://t.me/amordad_hamed_rashnozade