یک ماه پیش که اطلاعات اهواز جلوی ورودم به جاده‌ی #ایذه رو گرفت متوجه شدم شهری که تا حالا افتخارِ حضور داخلش رو نداشتم تا چه حد روشنه.

ایذه رو تنها گذاشتیم
هربار تنها می‌مونیم و تنهایی مفتمون رو می‌برن

بحث درد و زخم نیست، بحث توهین به شهروندهاست، بحث کرامت انسانیه.
ما برده نیستیم که شلاق بخوریم و مطیع بشیم.
مهدی یراحی اینبار نه با موسیقی که با شلاق خوردن باعث شد عقب‌افتادگی و توحش این قوانین بیشتر دیده بشه.

بابام اومده سفر پیشم، حس می‌کنم اومده ملاقات :)

درواقع این حملات سایبری‌ای که به من میشه، من رو‌ هدف قرار نداده، پیروزیِ شما رو هدف قرار داده.
هدف اینه که به خودتون باور پیدا نکنید، مبادا روزی دوباره همونقدر که برای آزادیِ من متحد شدید، یکپارچه برای دیگر حقوقمون باایستیم.
پ‌ن: میشه از این فرصت استفاده کرد و کسایی که ضد همبستگی ایرانی‌ها فعالیت می‌کنن رو شناخت.

اگر سخن میانِ من و تو پایان یافت
و راه‌های وصال قطع شدند
و جدا و غریبه گشتیم
از نو با من آشنا شو

(نزار قبانی)

من رو با رفتار و گفتار خودم قضاوت کنید، نه با چیزایی که درباره‌م میگن.