احتمالا اینجا رو یک مدت دیگه پاک کنم. اگر دوست داشتید توی چنل جدید که قراره از اینجا خیلی کوچیک تر باشه بهم بپیوندید و اگر دوست داشتید هم می‌تونید اینجا رو ترک کنید.
t.me/Novlanguaise

و الان دیگه به شاد بودن کنار آدم‌ها حس خوبی ندارم.

و الان دیگه به شاد بودن کنار آدم‌ها حس خوبی ندارم.

تا یک زمانی دلم برای هیچکس و هیچی تنگ نمی‌شد بعد متوجه شدم برای این بوده که توی اون زمان و با اون آدم‌ها که باید دلتنگشون می‌بودم عمیقا بهم خوش نمی‌گذشته چون حالا کسانی رو دارم که زمانی واقعا باهاشون خوش گذروندم و در نبودشون دلتنگشونم.

زمانی از رکود خسته بودم و حالا دویدن نفسم را گرفته. چشمانم را می‌بندم، فکر می‌کنم مرده‌ام و دیگر دلهره‌ای ندارم که فکری دیگر می‌هراساندم؛ به قول هدایت: "آیا کسی از احساسات بعد از مرگ خبر دارد؟"

Forgetting who my friends are
Falling into Mozart
What do I believe in now?
Diving into darker sea
Maybe it's my destiny
Losing my ambitions
Loving how the pain feels
Maybe I am meant to bleed
Am I dying in reality? Who can tell?

مرگ اشک‌های زندگی رو از روی گونه‌ش پاک می‌کنه: "اوه عزیزِ من. دیگه نمی‌ذارم کسی حتی لحظه‌ای فراموش کنه تو چقدر با‌ارزشی."

still hungry for I don't know what