تنها امیدم برای طرح، دوره نسخه نویسی بهنازه.

نقطه‌ی قوت من تو اینترنی بخش اطفال بود اما اوایل طرحم بزرگترین چالشم بیماران اطفال بودن چون بیماران مراکز سرپایی بهداشت شباهت چندانی به بیماران کلینیک و اورژانسمون نداشتن. از طرفی من هم منبع جامعی رو که جوابگوی ذهن کمال‌طلبم باشه؛ بین منابع موجود پیدا نمیکردم. همین شد که این چند ماه تصمیم گرفتم منیج تمام کیس‌های شایع رو برحسب آخرین منابع و تجربیات خودم و اساتید کاربلد تهیه کنم که نتیجه‌ش شد "دوره نسخه‌نویسی درمانگاه سرپایی اطفال" و به جرئت میتونم بگم جوری مباحث پوشش داده شدن که تقریبا بعیده بیماری بیاد و ندونید باید چیکارش کنید!?
خوشحال میشم پوستر رو مطالعه کنید و اگر دوست داشتید به دوره‌ی نسخه‌نویسی ما بپیوندید بهمون پیام بدید.❤️

وای خیلی خوشحالم ?❤️

در کشیک بیستم این ماهم هستم و به معنی واقعی دارم تموم میشم.

امروز دو تا مریض کودک کار داشتیم و همه‌ش با خودم می‌گفتم ببین خدا به کیا بچه میده.

نمی‌دونم.

هر وقت دلتون برای "مردم" سوخت و خواستید از خودتون بزنید که به اونا برسه برید کامنتای یکی از پستای مربوط به خبر خودکشی و مرگ یکی از کادر درمان رو بخونید تا بفهمید کجاییم و با کیا اینجاییم.

راند آخر داخلیم نفرو بودم و نفرو منفورترین درسه برام، اما تمام تیممون خانم بودیم، از اتند تا فلو و رزیدنت‌ها و راند به قدری آرامش داشت و کم اضطراب بود که به نفرو هم علاقه مند شدم و برای اولین بار رفتم ckdخوندم. واقعا اینقدر هم که استادمون مورد احترام بود ما…

دیگه زیاد حرف زدم؛ برم دست بشورم یه جراحی مغز و اعصاب و یه پیوند ستون فقرات انجام بدم بکنم بعدم برم چند تا آنژیوی عروق چشم هم انجام بدم و برم چهارمین مقاله ی امروزمو سابمیت کنم و یه قهوه با درک شپرد بخورم و برم مریضای دکتر سمیعیو یه ویزیت مشاوره بکنم.

دلم می‌خواد تو یه چیزی واقعا خوب باشم؛ تلاش کنم و بلد بشم و نتیجه بده.