کسی که از نظر ذهنی پُر مایه است
به دنبال زندگی آرام، با قناعت
و درحد امکان بدون درگیری است.

از این رو، پس از اندک آشنایی با کسانی که به اصطلاح همنوع او هستند،
به انزوا کشیده می‌شود
و اگر شعوری در حدّ کمال داشته باشد،
تنهایی را برمی‌گزیند.

زیرا آدمی هرچه در درونِ خود بیشتر مایه داشته باشد،
از بیرون کمتر طلب می‌کند
و دیگران هم کمتر می‌توانند
چیزی به او عرضه کنند.

انسانِ کم مایه از هیچ چیز به اندازه‌ی خود نمی‌گریزد.
زیرا در تنهایی، هنگامی که هرکس به خویشتنِ خود باز می‌گردد،
معلوم می‌شود که در خود چه دارد...

در باب حکمت زندگی
آرتور شوپنهاور

می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب
چون نیک بنگری همه تزویر می‌کنند...

حافظ

حافظ در میخانه؛ 1852
آنسلم #فوئرباخ
گالری هنر مانهایم، آلمان

@artistic_school

I wanna to be alone
Alone with you
does that make sense?
I wanna steal your soul
And hide you in my treasure chest

گاهی می‌اندیشم درختی که تنها بالای کوه زندگی می‌کند، چرا از جنگل فرار کرده...

?

دلیل وجودی هنر

کارکرد دیگر هنر این است که تعادل را به‌ دنیای ما بازگرداند. همهٔ ما به‌گونه‌ای از تعادل خارجیم. یا خیلی زنانه رفتار می‌کنیم یا خیلی مردانه. بیش از حد عملگراییم یا بیش حد احساساتی. زیاده اهل هنریم یا زیاده اهل علم. عاشق بچه‌هاییم یا از بچه‌ها بیزاریم. هرکس یک جور! من بر این باورم که

آن نوع هنری که ما را مجذوب می‌کند یا بر ما مؤثر می‌افتد، همان نوعی است که ناخودآگاه‌مان فقدانش را احساس می‌کند.

_آلن دوباتن عشق ،کار و منزلت در عصر مدرن

همیشه درختی سبز در دلت نگهدار، روزی پرنده نغمه خوانش خواهد آمد.