جدیدا همه دارن میگن
میخوایم آدم‌های سمی زندگیمون رو کنار بذاریم
ولی هیچکس نمیگه :میخوام روی خودم کار کنم تا آدم بهتری باشم
همه به شکل عجیبی تصور میکنن بهترینن و بقیه مقصر و گناهکار...
~~شاید خودتون آدم سمی زندگی دیگرانین~~

و من یک معذرت‌ خواهی به خودم بدهکارم، بخاطر تمام کارهایی که برای دیگران کردم و هیچ‌وقت برای خودم نکردم.

ولی اون همون نوره
وقتایی که شک میکنم به روشنایی حضورم بهم میگه احمق هنوز نور هست..:)

و انگار او همان وعده بعد از صبر است:)

+1

تو ذهنم سناریو میسازم و برای اون سناریو استرس میگیرم..
مغزم واقعا ایده های جالبی برای اذیت کردنم داره..

اونی که بخواد بیاد میاد
اونی که بخواد درک کنه درک می کنه
اونی که دوستت داره احساساتشو بهت نشون میده..
همه چی همینقدر واضح و مشخصه بهونه هارو قبول نکنید..

تو همون حال خوبه ای که به دنیا نمیدمش:)

خوش باش که ظالم نبرد راه به منزل...