هرگز کسی این‌گونه فجیع به کشتن، خود برنخاست که من به زندگی نشستم.

ریتا با رفتنت حس میکنم وطنم دوباره اشغال شده است؛ شاید برای تو چیز مهمی نبود ولی آن قلب من بود.

- محمود درویش.

من با ریتا؛ دو سال از عمرم را گم کردم در حالی که تمام‌ دوسال سر بر بازویم در خوابی خوش بود!

- محمود درویش.

در سینه‌ام سرمایی از زمستانی ناشناخته رخنه کرده است. من فردای روزِ رفتنت هستم.

“دوش آب سرد فقط زمانی لذتبخش است که آب گرم در دسترس باشد.”

رو به من کرد و گفت: " آخر دختر زیبا، تو هم چیزی بگو! چرا ساکت نشسته ای؟ تو خورشیدِ منی! شعله ی یک لبخندت را از پشت این ابرهای توفانی برای من بفرست و تاریکی این شب سیاه را با برق یک نگاهت برایم روشن کن. "

- بانوی میزبان/داستایوفسکی.

‌
من به دنبال تو با پای برهنه...
تو جوون و تازه ای، من پیر و کهنه

ما به هم نمی رسیم، مثل خورشیدیم و ماه، تَن تو خاک بهشت، تَن من پر از گناه.

خورشید روزی، برای همه به یک اندازه طلوع خواهد کرد.

تو اکنون ازآنِ منی، رویانیدمت تا وقتِ مردن در غربت برایم تابوتی شوی. "

- دره پروانه/ شیرکو بیکس.