دومین جلسه از سلسله جلسات مشترک با مشارکت سروش مولانا در کرج ،پنجم مهر  ، ساعت :۱۶/۳۰ تا۱۸/۳۰   
با سخنرانی  استاد امیر مازیار ،موضوع:     
(دوستی وفلسفه)                    
حضور برای عموم آزاد ورایگان است.
نشانی: کرج عظیمیه ، میدان بعثت ،موسسه زبان نصیر،سالن اجتماعات

@sorooshemewlana

.
تجربه مخاطبان سفر تئوری انتخاب شهریور ۱۴۰۳ 🏕️

🔺@sorooshemewlana🔻
🔺@Fara.safar🔻

دوره بعدی:
سفر خوشبینی و کارآمدی ۱۵ تا ۱۸ آبان ۱۴۰۳ کویر ورزنه ⛺

فراسفر و سروش مولانا برگزار کننده دوره های خودآگاهی در طبیعت بکر.
🔺@sorooshemewlana🔻
🔺@Fara.safar🔻

#فراسفر #سروش_مولانا
#سفر #طبیعت #مازندران #خودشناسی #جنگل #خودآگاهی #معنوی

مولانا و تاریخ پرماجرای قونیه
✍ مهرداد رحمانی

اگرچه یافته‌های باستان‌شناسی در مورد شهر قونیه حاکی از آثار یکی از دیرین‌ترین تمدن‌های بشری در این منطقه (چتل هویوک)  است، اما تاریخ قونیه از دوران سلجوقیان قوام می‌یابد.

امپراطوری بزرگ سلجوقیان بعد از فتح ایران و آناتولی و شکست امپراطوری بیزانس،  قونیه را به پایتختی خویش در منطقه آناتولی برمی‌گزینند. از این پس قونیه مرکز تحرکات اقتصادی و سیاسی منطقه آناتولی می‌شود،  زیرساخت‌های شهر به سرعت توسعه می‌یابد و رفته رفته، رونق فرهنگی و علمی نیز پیدا می‌شود. 

اقتدار سلجوقیان پس از سلطان ملک‌شاه رو به افول می‌گذارد و آن‌ها قافیه قدرت را کم‌کم به حاکمان دست‌نشانده خود می‌بازند. این زوال تدریجی از آسیای مرکزی و خراسان آغاز می‌شود، یعنی نقطه تولد و رشد سلجوقیان! و طایفه خوارزمشاهیان با اتکا به ضعف قدرت مرکزی، ادعای خودمختاری می‌کند. اتابکان نیز در سوی دیگری از سرزمین، با چنین ادعایی در برابر اوامر سلطان سلجوق بی‌اعتنایی می‌کنند.

سقوط سلجوقیان و سایر مدعیان امپراطوری با حمله مغولان رقم می‌خورد. تنها عثمانی‌ها هستند که به مدد روابط پیچیده سیاسی و خردمندی توانستند امپراطوری جایگزین سلجوقیان را در منطقه آناتولی تشکیل داده و تسلیم ایلخانان مغول نیز نشوند.

قونیه درست در همین نقطه قرار دارد. آخرین سنگر سلجوقیان که در نهایت توسط حکومت عثمانی تصرف می‌شود و از بیدادگری مغولان تا حد زیادی در امان می ماند.

مولانا در همین نقطه از تاریخ قونیه وارد می‌شود. دوره‌ای پیچیده و متلاطم...  آخرین نفس‌های قونیه‌ی سلجوقی و اولین تپش‌های قونیه عثمانی؛ ولی او، مولانا، از هر دو اینها فارغ بود. 

اطلاعات ما از حیات اجتماعی مولانا و کنش سیاسی او محدود به آثارش،  مقالات شمس،  و معدود رسالاتی متعلق به همان دوره زمانی است. 

آنچه از این منابع بدست می‌آید اینکه در اندیشه مولانا، اصلاح خویشتن بر اصلاح جهان ارجحیت دارد. و اگر این فرض درست باشد، مولانا در عرصه اجتماعی و سیاسی شهر قونیه، جز اصلاح خویش و دعوت دیگران به اصلاح خود کاری نکرده است.

اما نتیجه شگفت‌آور است. قونیه پس از مولانا دیگر قونیه سابق نبود. این شهر به شهر عشق و شوریدگی و معنویت بدل شد و تا به امروز نیز بر همین سیاق باقی مانده است.

به عبارت دیگر، مولانا درِ دل خویشتن را به روی عشق گشود و سپس شراره‌های این عشق از زبان و کلامش کل شهر را در بر گرفت.  مولانا به اصلاح خویش پرداخت و کمترین اثرش اصلاح قونیه بود.

تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید
تو یکی نه‌ای هزاری، تو چراغ خود برافروز.

#سروش_مولانا
#مهردا_رحمانی
@sorooshemewlana
@mehrdad_rahmani4

??آن دلبر من نخستین آهنگ به‌یادماندنی از آلبوم #ثنای_علی است که با ساز #تنبور و صدای #سید_خلیل_عالی‌_نژاد برای همیشه در موسیقی کشور جاودانه شد. شعر این آهنگ از #دیوان_شمس است و البته سید خلیل ترجیع‌بندی با عنوان «هو حق مددی مولا» به آن افزود.

هو حق مددی مولا نظری، هو حق مددی مولا نظری، مولا نظری #حیدر مددی...

آن دلبر من آمد بر من
زنده شد از او بام و در من

گفتم قنقی امشب تو مرا
ای فتنه من شور و شر من

گفتا بروم کاری است مهم
در شهر مرا جان و سر من

گفتم به خدا گر تو بروی
امشب نزید این پیکر من

«هو حق مددی مولا نظری» ترجیع‌بندی بر غزل «آن دلبر من» شماره ۲۰۹۲ از دیوان شمس است.

معنی کلمه #قنق در لغتنامه دهخدا
اصل لغت ترکی و به معنی مهمان می باشد و در دیوان مولانا چندین بار استفاده شده است.

#سروش_مولانا
#عید_غدیر
@sorooshemewlana
@HamedKolajei

"نقل است که وقتی به دیهی رسید. آنجا زاهدی بود در خود مانده و دِماغی در خود پدید کرده. شیخ او را به دعوت خواند. او اجابت نکرد، گفت: "من زاهدم و سی سال است تا به روزه‌ام و خلق دانند که چنین است." شیخ گفت: برو غربالی کاه بدزد تا از خود برهی!"

▪️چشیدن طعم وقت: از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر، با مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی، نشر سخن، ص 110.

زاهدان، چنان که می‌دانیم، در تاریخ اجتماعی و فرهنگی ما، که عمدتا بر مدارِ باطلِ سفاهت و تزویر و ریا گردیده است، مغرور به زهد و طاعت خویش بوده‌اند. غرور و خودبینی، در کنار ریاکاری، ظاهرنگری، عیب‌بینی، و جزم‌اندیشی از جمله آفاتِ سهمناک و مهلکی بوده که زهد را به نمایش دروغین و دل‎آزاری مبدل ساخته است. نمایشی که نه تنها هیچ نسبتی با روح ایمان و دینداری ندارد بلکه درست در نقطۀ مقابل آن قرار می‌گیرد و درخت دین و ایمان را چون موریانه‌های سمجی ذره ذره در نهان می‌پوساند. بی‌جهت نیست که در دیوان حافظ، از زاهدان و ادا و اطوار آنان، این همه به نقد و طعن و طنز و کراهت یاد شده است. جوهر دینداری در نگاه حافظ اخلاص است. و این چیزی است که زاهدان ریایی با آن کاملا بیگانه هستند. از این حیث، حافظ را باید وامدار عارفان بزرگ خراسان، و به طور خاص ابوسعید ابوالخیر دانست، که سرحلقۀ اهل ملامت روزگار خویش بوده است.

"از همین نقطۀ اخلاص و مبارزۀ با "ریا" است که او [ابوسعید] به حل مشکلات روحی انسان می‌پردازد و معتقد است همۀ رنجها و مصائبی که انسان تحمل می‌کند نتیجۀ خودخواهی و ظاهرسازی اوست، همان چیزی که در تعبیر او "نفس" خوانده می‌شود. او بزرگترین دشمن انسان را همین حس خودخواهی و در نتیجه ظاهرسازی و یا توجه به نفس می‌داند و معتقد است "طاغوتِ" هر کس نفس اوست و "یارِ بدآموزی" که انسان را از آن بر حذر داشته‌اند همین نفس است و حتی بهشت و جهنم از دیدگاه او در همین نقطه است که آنجا که توییِ تو (= نفس و تمایلات نفس و در نتیجه ظاهرسازی و ریاکاری‌ها) با توست آنجا دوزخ است و آنجا که تو نیستی (یعنی میدانی برای خودخواهی‌ها وجود ندارد) بهشت است. "حجاب میان بنده و خدای آسمان و زمین نیست. عرش و کرسی نیست. پنداشت و منیِ تو حجاب است، از میان برگیر و به خدا رسیدی". (شفیعی کدکنی، مقدمه اسرار التوحید، ص هشتاد و هفت).

بدین ترتیب، اشارتِ شگفت و طعن‌آلود ابوسعید به آن زاهد خام و عبوسی که دعوت او را از سر عُجب و غرورِ ناشی از زهد و طاعت خویش اجابت نکرد، روشن‌تر دانسته می‌شود. "برو غربالی کاه بدزد تا از خود برهی!"، چراکه در نگاه شیخ، گناهی که در آدمی اندکی نیاز و رقّت و انکسار و شکستگی پدید آورد هزار بار شریف‌تر و بهتر است از عبادت و طاعتی که او را دچار خودبینی و عُجب و  کِبر و غرور، و شیفتگی نسبت به خود سازد.

#سروش_مولانا
#ایرج_رضایی
#از_زبان_ذره
@sorooshemewlana
@irajrezaie

? لینک ورود به کلاس زاد اندیشی در اندیشه‌ی عرفان عاشقانه

?مدرس: دکتر علیرضا قیامتی

?شنبه ها: ساعت  20 تا 21:30
?ترم اول- جلسه دوم
?شنبه ۲۶ خرداد ۱۴۰۳

▫️▫️▫️▫️لطفا برای ورود به کلاس از گزینه ?میهمان? استفاده کنید.

لینک ورود به کلاس ???

https://www.skyroom.online/ch/rumi/azadandishi-dar-erfane-asheghaneh

?گزیده‌ای از جلسه‌ی دوم دوره‌ی "تاملاتی در باب مرگ و ملال"

?مدرس: دکتر میلاد نوری

فردا در برنامه دیدار بهاری در بخشی از برنامه پای صحبت‌های میلاد نوری خواهیم نشست.

@sorooshemewlana

@sorooshemewlana

برنامه‌ای برای مطالعۀ آثار سعدی

ایرج شهبازی

اول اردیبهشت‌ماه، روزِ بزرگداشتِ شیخ اجل، سعدیِ شیرین‌سخن است. این مناسبتِ نیکو را به همۀ دوستان عزیزم تبریک می‌گویم. سعدی، در کنارِ فردوسی، خیام، مولانا و حافظ، یکی از ارکان زبان و ادبیات فارسی است.

بی‌تردید سعدی از اندک کسانی است که به عمقِ پیچیدگی‌ها و ظرافت‌های زبان فارسی نفوذ کرده و شناختی عمیق و راستین از سازوکار و ساختار این گنجینۀ بس ارزشمند داشته است. گواه این ادعا، استفادۀ هنرمندانه و کم‌نظیر او از امکانات زبان فارسی و به جای نهادن آثارِ سحرانگیز و حیرت‌آور در این زبانِ شکرین است. سعدی در گونه های مختلف ادبیات فارسی مهارت بی‌مانند و چیرگی فوق‌العاده‌ای از خود نشان داده و هنوز هم در بسیاری از عرصه‌ها، یکه‌تازی بی‌رقیب و تک‌سواری بی‌همآورد است.

سعدی نه تنها از نظرِ زبان و بلاغت در اوجِ خلاقیتِ هنری است، بلکه از حیثِ اندیشه نیز یکی از پیامبرانِ شعر فارسی به شمار می‌آید و فرزانگی و فرهیختگیِ او به شدت موردِ نیازِ جامعۀ ماست؛ ازاین‌رو بسیار شایسته است که هر ایرانیِ فرهنگ‌دوستی همۀ آثارِ سعدی را به دقتِ تمام مطالعه کند و حد اقل هر ده سال یک بار، از نو به مطالعۀ دقیقِ آنها بپردازد. سعدی از کسانی است که نمی‌توان یک بار برای همیشه، آثار او را خواند و تا پایانِ عمر از آنها بی‌نیاز بود.

به نظر می‌رسد که این از ویژگی‌های ذاتی همۀ شاهکارهای بشری است که باید پیوسته به آنها مراجعه کرد و در آنها به تأمل پرداخت. آثار سعدی نیز، متناسب با دانش و تجربۀ شخص در طول زندگی، لایه‌ها و ابعادِ جدیدی از خود را بر ملا می‌سازند و نکاتِ جدیدی را بر او آشکار می‌کنند.

از همۀ دوستان عزیزی که تا کنون نتوانسته‌اند آثار سعدی را به طور کامل مطالعه کنند، درخواست می‌کنم از امروز با خود پیمان ببندند که از همین امروز، یک برنامۀ منظم و مرتب برای مطالعۀ آثارِ دل‌انگیزِ سعدی در نظر بگیرند و روزی یک ساعت از وقتِ خود را برای این کار مهم اختصاص بدهند. برای چنین کسانی، من پیشنهاد می‌کنم به این روش برنامه‌ریزی کنند:

۱) مطالعۀ دقیق «بوستان سعدی» از روی نسخۀ استاد غلامحسین یوسفی. حتماً مقدمه و تعلیقاتِ استاد یوسفی را با دقت تمام مطالعه بفرمایید. بوستان یک مثنوی اخلاقی و تربیتی است، در چهار هزار بیت که حقیقتاً گنجینه‌ای از معرفت و حکمت است، در زیباترین و شیواترین زبان. زبان بوستان سعدی بسیار ساده و زودیاب است و اگر هر روز صد بیت از این کتاب شریف را مطالعه کنید، دقیقاً در چهل روز، می‌توانید یک بار آن را بخوانید؛ یک چلۀ تمام.

۲) مطالعۀ دقیق «گلستان سعدی» از روی نسخۀ دکتر غلامحسین یوسفی، یا دکتر خلیل خطیب رهبر. گستان شاهکار نثر فارسی است و مطالبِ بسیار متنوعی دربارۀ جامعه و عرفان و اخلاق و عشق و تربیت دارد. حجم گلستان حدود صد و پنجاه صفحه است و اگر روزی سه صفحه از آن را بخوانید، می‌توانید در پنجاه روز، یک بار آن را بخوانید.

۴) مطالعۀ دقیقِ «غزلیات سعدی»، از روی نسخۀ استاد محمدعلی فروغی، یا دکتر مظاهر مصفا، یا دکتر غلام‌حسین یوسفی. غزلیات سعدی تا امروز، عالی‌ترین غزلیات عاشقانه در زبان فارسی هستند. خوشبختانه زبان این غزلیات آن قدر ساده و دلنشین است که نیازی به شرح و تفسیر ندارند و با اندکی علاقه و توجه می‌توان تا حدود زیادی این غزل‌ها را فهمید و از آنها لذت برد. سعدی حدود هشتصد غزلِ زیبا دارد و اگر روزی بیست غزل را با دقت بخوانید، می‌توانید در چهل روز، یک دور آنها را مطالعه کنید.

۴) مطالعۀ دقیق «قصیده‌های فارسیِ سعدی». قصیده‌های فارسی سعدی، بر خلاف جریان عمومیِ قصیده‌سرایی در ایران، صرفاً به مدحِ پادشاهان و بزرگان اختصاص ندارند و مسائلِ بسیار عمیقِ اخلاقی و انسانی و معنوی را مطرح می‌کنند. سعدی حدود شصت قصیدۀ بسیار زیبا و عمیق به زبان فارسی دارد و اگر روزی سه قصیده را بخوانید، در بیست روز می‌توانید این قصائدِ بسیار عالی و زیبا را مطالعه کنید.

همان‌طور که می‌بینید، با یک برنامه‌ریزیِ منظم و دقیق، می‌توانید در کمتر از شش ماه، یک دور آثار سعدی را بخوانید و حظی ببرید که نگو و نپرس و درس‌هایی بیاموزید که در سراسر زندگانی‌، به کارتان بیاید.

✅ آخرین نکته این‌که بهترین نسخه‌های دیوان سعدی عبارتند از این نسخه‌ها:
۱) کلیات سعدی، به تصحیح استاد محمدعلی فروغی.
۲) گلستان، بوستان و غزلیات سعدی، به تصحیح استاد غلام‌حسین یوسفی.
۳) کلیات سعدی به تصحیح دکتر مظاهر مصفا.

امیدوارم که به آموزگارِ بزرگِ زندگی، سعدی، دل ببندید و با آثارِ جاودانۀ او زندگی کنید.

#سروش_مولانا

@sorooshemewlana