بچه های من کلام آخر من به شما اینه تو زندگی آدم ها تجسس نکنید و مهربون باشید که جز این هیچ چیزی برای شما مناسب و موندگار نیست.

دیگه توی هیچ شبکه اجتماعی احساس امنیت ندارم.😁

در ستایش..؟

اینو اول صبح اتفاقی دیدم واقعا ترسیدم و یه حس احتمالا پوچی و عجیبی بهم دست داد..

این چالشه که تو اینستاگرام ترند شده به قدری برام جذابه که نمیدونم چطور توصیفش کنم براتون. دونه دونه میرم نگاهشون میکنم. همون که یکی در حال فیلم گرفتن از خودش عقب عقب میره میخوره به یه نفر و اتفاق های بینشون مرور میشه. شما هم اگر جایی دیدین لینکش رو میذارین اینجا با هم ببینیم؟ :

«بر او ببخشایید. بر او که از درون متلاشی‌ست..»

در ستایش آرامش:

درسته آدم نباید در این موارد برنامه ریزی و صحبت کنه اما حالا لطفا کائنات این مورد رو هم عجالتا مثل اون خواسته هام که به قسمت های تحتانی شون حساب کرده بودن نشنون؛ لطفا سنگ مزارم دقیقا این شکلی ساده باشه. فقط یه اسم ازم باشه بدون تاریخ بدون توضیح.
*لطفا من رو بهد از مرگم چال نکنید من از تنهایی تو جای تنگ و تاریک بودن میترسم. از اینکه کرم ها بخورنم هم بیشتر میترسم. آتیشم بزنید و خاکسترم رو دفن کنید.

در ستایش زندگی