فلسفه ذن به ما می آموزد که رشد درونی همیشه باتجربه «گیر کردن یک گلوله آتش در گلوی ما» همراه است. ما در طول رشد و بالندگی خود همواره به یک مشکل، به یک مانع، برمی خوریم که چنان عمیق است که نه می توانیم آن را ببلعیم و نه می توانیم آن را تف کنیم.» این درست همان تجربه غربی عشق رمانتیک ما است: نمی توانیم با آن زندگی کنیم و بدون آن هم کارمان نمی گذرد . نمی توانیم آن را ببلعیم و نمیتوانیم آن را تف کنیم! این گلوله آتش» در گلو، به ما هشدار می دهد که یک قدرت بالقوه عظیم تکاملی سعی در آشکار کردن خود دارد.

- رابرت جانسون

از سری جملات عاقل اندر سفیه🪔

«اگر عقاب هستید، به مدرسه غازها نروید.»

- نمی‌دونم کی

صاحبِ ذهنِ خرفت، وقتی نتیجه‌ای می‌گیرد که باب میل اوست، بعید است به این نکته بیندیشد که فرضِ مبنای نتیجه‌گیری‌اش شاید به‌کلی معیوب باشد.

ـ سایلاس مارنر/جورج الیوت

‏چه کارهایی که می‌بایست بکنیم و هرگز نکردیم!

‏برای اینکه به ملاحظاتی پایبند بودیم، فرصتی مناسب را انتظار می‌کشیدیم، تنبلی می‌کردیم و برای اینکه مدام به خود می‌گفتیم:‏ ‏«چیزی نیست، همیشه فرصت خواهیم داشت.»

‏زیرا نمی‌دانستیم هر روزی که می‌گذرد، بی جانشین و هر لحظه نایافتنی است. ‏تصمیم‌گیری ، تلاش و عشق‌ورزی را به وقتی دیگر وانهاده بودیم ...

- آندره ژید/ مائده‌های زمینی

**نادرشاه بزرگ پس از فتح هندوستان:

فتح هند افتخاری نبود. برای من دستگیری متجاوزان و سرسپردگانی مهم بود که ۲۰ سال کشورم را ویران ساخته و جنایت و غارت را در حد کمال بر مردم سرزمینم روا داشتند.
اگر بدنبال افتخار بودم سلاطین اروپا را به بردگی میگرفتم؛ که آن هم از جوانمردی و خوی ایرانی من به دور بود.**

سه چهره ی امید

امید دلاورانه، نیرویی شگرف است؛ چون ما را به جلو می‌راند و شجاعت را در دل‌هایمان بیدار می‌کند. امید همراه با تردید، بزدلی است؛ چرا که ما را از پیشرفت بازمی‌دارد. و امید آمیخته با ترس، ناتوانی است؛ چون ما را در بندهای ضعف و تزلزل گرفتار می‌کند.

- گرجیف

‌
مرگ را تمرین کنیم. به شکل‌های مختلف.

بر لذت خشم و نفرت ورزیدن، بر لذت تبختر برای ارزشمند بودن مشاغل قوم و خویش، بر لذت دانستگی، بر لذت ترک لذت بمیریم.

@PanevisDotCom

۱۳:۱۳

در زندگی هر چیزی جای خودش را دارد، اما اتلاف وقت به بهای شادی راستین درست نیست. من از هر فعالیتی که ضروری نباشد می‌گذرم تا بتوانم مراقبه کنم و به شناخت خداوند دست یابم، تا شب و روز در هشیاری الهی باقی بمانم.

- پاراماهانسا یوگاناندا

12:12