کیانوش: این چاله دیگه چیه در خونه تو؟
شیر فرهاد: این اسمش چاله اسکندرونه؛ اسکندر زمانی که به برره حمله کرد، پاش اینجا گیر میکنه...
مردم برره هم هر سال براش جشن و عزاداری میگیرند.
کیانوش: خب چرا واسه جا پای کسی که بهتون حمله کرده، غارتتون کرده، جشن و عزاداری میگیرید!؟
مردم برره: هااااا این کیانوش نفهمه، نوفهمه...

? دیالوگی قابل تامل از سریال: شبهای برره

چگونه ارنست همینگوی با "پیرمرد و دریا" یک شاهکار نوشت؟
فقط همین یک جمله در وصف آن کافی است:
در جستجوی ماهی بزرگ "تنها" به دریا بزن!

هیچ‌کس تو را همراهی نخواهد کرد؛ ماهی بزرگ "تنها" تو را انتظار می‌کشد.
اگر پیرمرد پسرک را با خود به دریا می‌برد، ماهی بزرگ ظاهر نمی‌شد.
ماهی بزرگ پاداش تنهایان است.
اصلا ماهی بزرگ همان خودِ تنهایش بود.
در پایان، پیرمرد خود را صید کرده بود.

شو ( شب)
کردی
حسن زیرک ، دلزار عابدی
لذت ببرید از نوای کردی
ملتی میان کوهها

دوستان گرامی:

تعدادی از اساتید متعهد و متخصص زبان پارسی در تلاشی زیبا و درخور سپاس برای بسیاری از واژگان عربی ادغام شده در زبان زیبای پارسی، برابری درست و روان را برگزیده‌اند تا پارسی‌زبانان و ایران دوستان بتوانند به مرور آن واژگان را به جای واژه‌های متداول قرار داده و بکار بندند. 
پس به جای هر گونه توهین و دشمنی و نژادپرستی که از فرهنگ و آئین ایران و ایرانی به دور است بیائیم اندک اندک با بکارگیری این واژگان اصیل کاری ریشه‌ای در جهت اعتلای زبان پارسی برداریم:

به جای ابتدا، بگو نخست 
به جای ابتدایی‌ترین، بگو ساده‌ترین 
به جای ابتلاء، بگو دچار 
به جای ابتکار، بگو نوآوری 
به جای ابدیت، بگو همیشگی 
به جای ابن سینا، بگو پورِسینا 
به جای اتباع، بگو شهروندان 
به جای اتحاد، بگو همبستگی 
به جای اتفاق افتاد، بگو رخ داد 
به جای اتفاق افتادن، بگو رخ دادن 
به جای اتفاقات، بگو رویدادها 
به جای اجتناب، بگو دوری 
به جای اجتناب ناپذیر، بگو پیشگیری‌ناپذیر 
به جای اجرت، بگو دستمزد 
به جای اجناس، بگو کالاها 
به جای اجیر، بگو مزدور 
به جای احترام، بگو ارج 
به جای احتمالاً، بگو شاید - چه‌بسا 
به جای احتیاج، بگو نیاز 
به جای احتیاط، بگو پروا 
به جای احدی، بگو هیچکسی 
به جای احسان، بگو نکویی 
به جای احسنت، بگو آفرین 
به جای احضار کردن، بگو فراخواندن 
به جای احیاناً، بگو شاید 
به جای اخاذی، بگو زورگیری 
به جای اخبار، بگو تازه‌ها 
به جای اختراع، بگو نوآوری 
به جای اختلاط، بگو درهمی 
به جای اختناق، بگو خفگی - فشار - تنگنا 
به جای اخذ، بگو دریافت 
به جای اخطار، بگو هشدار 
به جای اخلاف، بگو جانشینان 
به جای اخوت، بگو برادری 
به جای اخوی، بگو برادر 
به جای اخيرالتأسيس، بگو نوبنیاد - نوساز 
به جای اخیراً، بگو به تازگی 
به جای ادوار، بگو دوره‌ها 
به جای اذان، بگو بانگ‌نماز 
به جای اذیت، بگو آزار 
به جای ارائه طریق کردن، بگو پیشنهاد کردن 
به جای ارائه‌کرد، بگو روکرد 
به جای اراضی، بگو زمین‌ها 
به جای ارامنه، بگو ارمنیان 
به جای اربعین، بگو چله 
به جای ارتجاع، بگو واپسگرایی 
به جای ارتعاش، بگو لرزش 
به جای ارتفاع، بگو بلندی 
به جای ارزاق، بگو خواروبار 
به جای ارسال کردن، بگو فرستادن 
به جای ارشد، بگو بزرگتر 
به جای ارفاق، بگو آسانگیری 
به جای ارکان، بگو پایه‌ها 
به جای اریکه، بگو تخت 
به جای اریکه‌فرمانروایی، بگو تخت فرمانروایی 
به جای از اوایل، بگو از آغاز 
به جای از این جهت، بگو از این رو 
به جای از این طریق، بگو از این روش 
به جای از این قبیل، بگو از این دست 
به جای از این نظر، بگو از این رو 
به جای از آن جمله، بگو از آن میان 
به جای از آن روز به بعد، بگو پس از آن روز 
به جای از بین بردن، بگو از میان بردن 
به جای از جانب، بگو از سوی 
به جای از جمله، بگو از دسته - از آنگونه 
به جای از حیث، بگو از دید 
به جای از طرف دیگر، بگو از سوی دیگر 
به جای طریق، بگو راه
به جای از قدیم، بگو از دیر باز 
به جای ازدواج، بگو زناشویی، پیوند 
به جای اساس، بگو بنیاد 
به جای اساسنامه، بگو بنیادنامه 
به جای اساسی، بگو بنیادی - بنیادین 
به جای اسبق، بگو پیشین 
به جای استحصال، بگو برداشت 
به جای استحضار، بگو آگاهی 
به جای استحقاق، بگو شایستگی - سزاواری 
به جای استحمام، بگو خودشویی 
به جای استحکامات، بگو سنگربندی‌ها 
به جای استدعا می‌کنم، بگو خواهش می‌کنم ، درخواست می‌کنم 
به جای استراحت کردن، بگو آسودن - درازکشیدن 
به جای استراق سمع، بگو شنود 
به جای استرداد، بگو واپسدهی
به جای استشمام، بگو بو کردن- بوییدن 
به جای استشهاد، بگو گواهی 
به جای استعفا، بگو کناره‌گیری 
به جای استعمال، بگو کاربرد 
به جای استفاده ، بگو به کارگیری 
به جای استفاده، بگو کاربرد 
به جای استقامت، بگو پایداری 
به جای استقبال، بگو پیشواز
به جای استقرار، بگو برپایی 
به جای استقلال، بگو خودسالاری 
به جای استمرار، بگو ادامه - پیوستگی 
به جای استناد، بگو گواهمندی 
به جای استنباط، بگو برداشت 
به جای استهزاء، بگو ریشخند 
به جای استهلاک، بگو فرسایش 
به جای استیجاری، بگو کرایه‌ای 
به جای استیضاح، بگو بازخواست 
به جای استیلاء، بگو چیرگی 
به جای اسرار، بگو رازها 
به جای اسراف، بگو ریخت و پاش 
به جای اسطوره، بگو افسانه 
به جای اسقاطی، بگو ناکارآمد...
آفرین بر شما....

پارسی؛ این زبان شیرین را پاس بداریم،

برای همه پخش کنیم تا دیگران هم از این نوشتار بهره مند شوند‌.

*?"عباس_کیارستمی" درباره‌ی عکاسی می‌گوید:
"هر چيزى كه در فيلم مى‌شود گفت در عكس هم می‌توان گفت، تنها تفاوت اين هست كه توقعِ تماشاگر از عكس كمتر است، بنابراين جرأت ما در عكس براى چيزى كه نشان مى‌دهيم بيشتر است..." از نظرِ او مديومِ عكس نه تنها قدرت كمترى از فيلم ندارد بلكه به جهت جسارتى كه از دست‌ و پاگير نبودن كار عكاسى در عكاس وجود دارد، امكان بيان بيشترى هم به هنرمند مى‌دهد و دامنه‌ی آن‌چه عكس به ميان مى‌آورد به واسطه‌ی قدرتى كه دوربين عكاسى در ثبت لحظات فراهم مى‌كند، گسترده‌تر است. او در ادامه بیان می‌کند: "یک عکس به تنهایی می‌تواند مادرِ سینما باشد، این نقطه‌ای است که سینما از آن آغاز می‌شود، یک عکس..." این جمله به چشم‌انداز بيكرانى اشاره دارد كه ايده‌پردازى در سينما را به عكس مرتبط مى‌كند و نقطه‌ی آغاز آن را جرقه‌اى مى‌داند كه جادوى يک عكس پديد آورده است. عباس كيارستمى در جای ديگرى هم درباره‌ی ارتباط عكاسى و سينما سخن گفته است: "وقتی فیلم می‌سازم فقط یک کارگردانم و زمانی‌ که عکس می‌گیرم یک عکاس، تفاوت اين است كه برای مشخص شدن کیفیت یک فیلمِ واقعی باید حداقل 30 سال از آن سپری شود اما تنها یک قطعه عکس می‌تواند از صدها گفتمان و هزاران تفسیر در لحظه سخن بگوید و اهميت عكس اين است..." با اين همه در عمل، عكاسى از نظرِ او هميشه ملازم با سينما بود و عباس كيارستمى را هرگز در عكس‌هايش نمی‌توان به عنوان يک عكاسِ صِرف يافت، اما شايد مهم‌ترين موضوع، جايى باشد كه در فيلم‌هايش هم وضعيت را به همين ترتيب ببينيم به طوری‌كه به وضوح ملاحظات وسواس‌گونه‌ی یک عكاس را در قاب‌هاى او می‌توان مشاهده كرد. او در عكاسى هرچند از زبانى واحد و منحصر به‌ خود، برخوردار است اما سبکِ مشخصى ندارد و عكس‌هاى او طيف وسيعى از فاين آرت تا عكاسىِ مستند اجتماعى را در برمى‌گيرند. كيارستمى عكس‌هاى رنگى هم ثبت كرده است اما جايى در این‌باره به صراحت مى‌گويد: "نجابتِ سياه و سفيد را بيشتر از عكاسى رنگى دوست دارم..." و همین گرايش و علاقه‌ی شديدش را به عكاسى سياه و سفيد آشكار می‌سازد.?*

‏کیمیاگر گفت: «قلب من از رنج می‌ترسد.»
«به او بگو که ترس از رنج بدتر از خود رنج است.»
‌

اسامی کُردي پر طرفدار برای دخترا:
-ئەوین( اَوین): عشق!
- بەیان :بامداد!
- بارین :باریدن!
- چاورەش:سیەچشم!
- چاوجوان:زیباچشم!
- دلووان:مهربان!
- دلژین:باصفا زندگی کردن!
- روژینا:چشم انداز روشنایی!
-روژان:روزها!

آدم‌هايی هستند که می‌توانند
در عرض يک لحظه ناپديد شوند
و هرگز برنگردند

https://t.me/DeadPoetsSocietyy