لذت‌های دنیا همچون سَراب است..
آیا به سراب رسیده‌اید؟!

سلف صالح چنین گفته‌اند:
با کردارت، پند و نصیحت و موعظه کن
نه با سخنانت..

جمله زیبایی‌ست که می‌گویند:
الأقدار غالبةٌ، والعاقبة غائبةٌ
قدرت‌ها، ظاهر و غالب‌اند
امّا عاقبت، غائب..
پس هيچ كس فريب ظاهر حال را نخورد.

علمای سلف بر این باورند که اجماع بر قیاس و اجتهاد منعقد نمی‌شود.

پس چطور بر بی‌دلیلی منعقد می‌گردد؟!

هیچ مسئله‌ مُجْمَعٌ‌عَلَیْهَا نیست مگر اینکه کلامی از پروردگار و یا بیانی از رسولِ پروردگار در آن نهفته است.

فأهل الإجماع یجمعم الدلیل.

پس دلیل و سند، اهل اجماع را با یکدیگر جمع می‌کند.

این فشرده‌ای درمورد فرضیت حجاب و نقاب بود، ملاحظه نمودید که پیشینیان صالح این امّت برداشتشان از آیاتِ حجاب بر وجوب سِتر و پوشاندن وجوه بود و با استناد به آثار زنان پیامبر و صحابیات آن را یک امر الهی می‌دانستند، پس سخن و برداشت علمای سلف از قرآن بر سخن سایرین حجیّت دارد؛ زیرا عصرشان متّصل به عصر نبوّت بود.
آنان با اینکه در بهترین دوره‌ها و در سالم‌ترین جامعه‌ها می‌زیستند، هرگز زنانشان با رخسار باز در اجتماع ظاهر نمی‌شدند، پس حال زنان در این زمان چگونه باشد که فاسدترین و پر فتنه‌ترین زمان‌ها را درک کرده‌اند و در بین پلید‌ترین جامعه‌ها بسر می‌برند؟! جامعه‌ای که این نوع پوشش را برای زنان خود برنمی‌تابد و آن را به رسمیّت نمی‌شناسد! والله المستعان.

تنها چیزی که بیگانگان می‌توانند ببینند لباس‌های ‏ظاهری می‌باشند. پس ابن مسعود (که فرمود:" مراد از زینتِ ‏نمایان، لباس ها هستند") آخرین حالت یعنی بعد از اتمام حکم حجاب را ذکر نمود و ابن عبّاس نیز اولین حالت آن یعنی قبل از اتمام حکم حجاب را ذکر نمود » [مجموع الفتاوي، ٢٢/١٠٩].

و روایت دیگرِ ابن عبّاس از علی ابن ابی طلحه که فرمود:« زنان هنگام خارج شدن از منزل در وقت نیاز چهره‌هایشان را از بالای سرشان با جلابیب و چادر‌های بزرگ بپوشانند و تنها یک چشم را جهت ديدن بگذارند » واپسین سخنش در این زمینه است و ناسخ روایت نخستش می‌باشد و بر حالت بعد از اتمام حکم حجاب و نزول آیات قرآنی دلالت می‌نماید و گویای این است که کلام نخستش در زمان قبل از نزول آیات بوده است.

ابن أبی شیبه در مصنف خود بخش "کتاب النکاح" روایت می‌کند:« حدثنا أبو خالد الأحمر عن حجاج عن أبي إسحاق عن أبي الأحوص عن عبد الله ابن مسعود قال: الزينة زينتان: زينة ظاهرة وزينة باطنة لا يراها إلا الزوج وأما الزينة الظاهرة فالثياب وأما الزينة الباطنة فالكحل والسوار والخاتم ».

« ابو خالد احمر از حجاج از ابی اسحاق از ابی الأحوص از عبدالله بن مسعود ما را حدیث داد و گفت: زینت دو نوع است: زینتی که ظاهر و زینتی که مخفی و پوشیده است و هیچ کس آن را نمی‌بیند مگر همسرش، و امّا زینت ظاهر و آشکار، مراد زینتِ لباس است، و زینت پوشیده مراد زینتی است که در صورت و دست‌هاست مانند: سرمه چشم و حلقه‌ای که به مچ می‌کنند و انگشتری » [المصنف لإبن أبی شیبة، ٢٨٤/٤].

و ابن جریر طبری همین اثر را با سند خود چنین روایت می‌کند که لفظ موجود در نزد او چنین است:« حدثنا ابن حميد، قال: ثنا هارون بن المغيرة، عن الحجاج، عن أبي إسحاق، عن أبي الأحوص، عن ابن مسعود، قال: الزينة زينتان: فالظاهرة منها الثياب، وما خفي: الخَلْخَالان والقرطان والسواران ».

« ابن حمید از هارون بن مغیره از حجاج از ابی اسحاق از ابی الأحوص از ابن مسعود ما را حدیث داد و گفت: زینت بر دو قسم است: زینتی که در ظاهر پیداست و آن لباس است، و زینتی که ناپیداست و آن مواضعِ پا بند (حلقه‌ای از طلا و نقره و امثال آن که در پای کنند) گوشواره و دستبند است » [تفسير الطيري، ٢٥٦/١٧].

تفسیر آیه: { إلّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا} {جز آن مقدار كه نمايان است}

آنچه که در مورد اختلاف بر سر نقاب با تکیه بر آیه:{ إلّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا} {جز آن مقدار كه نمايان است} گفته می‌شود و اینکه علما در مورد معنا و مصداق این مقدار از زینت که استثنا شده است اختلاف دارند، مربوط به بعد از زمان سلف است؛ زیرا در زمان سلف و تا قبل از ظهور خلف هیچ اختلافی وجود نداشت در اینکه زن باید با نقاب چهره‌اش را بپوشاند و بازگذاشتن چهره زن و نمایاندن آن به مردان خلاف امر الهی است، و آنان رحمهم‌الله آیه {إلّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا} به مواقع حج و نماز تفسیر کرده‌اند، همانطور که پیش‌تر اشاره شد.
و سخن عبدالله بن عباس رضی‌الله عنه که { إلّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا } به دست و صورت و چشم تفسیر کرده‌اند، حمل بر حالت زنان قبل از نزول آیه حجاب می‌گردد و مربوط به بُرهه‌‌ زمانی بوده که هنوز حجاب بطور کامل واجب نشده بود و این آیه شریفه در چهارمین مرحله از حکم حجاب نازل پذیرفت و با نزول آن همه‌ی سر و گردن و صورت، افزون بر گریبان، بر محدوده حجاب افزوده شد.
همانطور که ابو العباس احمد ابن تيميه (۶۶۱-۷۲۸ ه‍) می‌گوید:« وحقيقة الأمر: أن الله جعل الزينة زينتين: زينة ظاهرة وزينة غير ظاهرة وجوز لها إبداء زينتها الظاهرة لغير الزوج وذوي المحارم. وكانوا قبل أن تنزل آية الحجاب كان النساء يخرجن بلا جلباب يرى الرجل وجهها ويديها وكان إذ ذاك يجوز لها أن تظهر الوجه والكفين وكان حينئذ يجوز النظر إليها لأنه يجوز لها إظهاره ثم لما أنزل الله عز وجل آية الحجاب بقوله:{ يا أيها النبي قل لأزواجك وبناتك ونساء المؤمنين يدنين عليهن من جلابيبهن } حجب النساء عن الرجال وكان ذلك لما تزوج زينب بنت جحش فأرخى الستر ومنع النساء أن ينظرن ولما اصطفى صفية بنت حيي بعد ذلك عام خيبر قالوا: إن حجبها فهي من أمهات المؤمنين. وإلا فهي مما ملكت يمينه فحجبها.
فلما أمر الله أن لا يسألن إلا من وراء حجاب وأمر أزواجه وبناته ونساء المؤمنين أن يدنين عليهن من جلابيبهن - و " الجلباب " هو الملاءة وهو الذي يسميه ابن مسعود وغيره الرداء وتسميه العامة: الإزار، وهو الإزار الكبير الذي يغطي رأسها وسائر بدنها.
وقد حكى أبو عبيد وغيره: أنها تدنيه من فوق رأسها فلا تظهر إلا عينها ومن جنسه النقاب: فكن النساء ينتقبن. وفي الصحيح: "أن المحرمة لا تنتقب ولا تلبس القفازين". فإذا كن مأمورات بالجلباب لئلا يعرفن، وهو ستر الوجه أو ستر الوجه بالنقاب: كان الوجه واليدان من الزينة التي أمرت ألا تظهرها للأجانب فما بقي يحل للأجانب النظر إلا إلى الثياب الظاهرة، فابن مسعود ذكر آخر الأمرين وابن عباس ذكر أول الأمرين ».

« حقیقت امر این است که خداوند زینت را دو گونه قرار داده است؛ زینت آشکار و نمایان، و ‏زینت غیر آشکار که نمایان نیست، و به زن اجازه داده‌اند که زینت ظاهر خود را برای غیر از شوهر و ‏محارم نمایان کند.‏ امّا زینت باطنی و غیر ظاهر، و آن جز برای شوهر و محارم حق ندارد نمایان کند. قبل از اینکه آیه حجاب نازل شود، زنان بدون جلباب بیرون می‌رفتند و مردان می‌توانستند صورت و دست‌هایشان را ببینند، و در آن زمان برای زن جایز بود که صورت و دست‌هایش را نمایان کند و نگاه کردن به صورت و دست‌هایش جایز بود؛ زیرا هویدا نمودن دست و صورت جایز بود. سپس وقتی که خداوند آیه حجاب را با این خطاب نازل فرمود:{ ای پیامبر، به زنانت و ‏دخترانت و زنان مؤمنان بگو: روسری‌هایشان را بر خود فرو پوشند } زنان از مردان حجاب کردند، و این زمانی بود که پیامبر با زینب دختر جحش ازدواج نمود، پس پرده را پایین انداخت و زنان را از نگاه بازداشت، و زمانی که پیامبر یک سال بعد از آن در سال فتح خیبر، صفیه بنت حیی را برگزید و با وی ازدواج نمود، ‏اصحاب گفتند: اگر پیامبر صلی‌الله علیه وسلم او را حجاب کند از امهات المومنین است، و گر نه ‏کنیز اوست، آنگاه پیامبر او را حجاب نمود. ‏و آن هنگام بود كه خداوند دستور داد زنان جز از پشت پرده از مردان نامحرم سؤال نكنند و چیزی نطلبند، و به همسران و دخترانش و زنان مؤمن دستور داد كه جلباب‌هاى خود را پایین بیاندازند.‏
"جلباب" همان پوششی است که ابن مسعود و غیر او آن را رداء و چادر نامیده‌اند، و در زبان عامیانه إزار گفته می‌شود و آن روسری و جامه‌ای بزرگ است که همه‌ی سر و بدن زن را می‌پوشاند.
و عبیده و سایرین گفته‌اند: آن را از بالای سرش پایین بیاندازد و فقط چشم‌ها نمایان باشد، و نقاب نیز از همین نوع است. لذا زنان نقاب می‌زدند.
در روایت صحیح چنین آمده است:" همانا زن مُحرم که در حال ‏ادای مناسک حج است نقاب نزند و دستکش به دست نکند" بخاری (١٨٣٨). بنابراین زنان مأمور ‏بودند جلباب بپوشند تا شناخته نشوند.‏ جلباب یعنی پوشاندن صورت یا پوشاندن صورت با نقاب، پس دست و صورت از زینتی است که زن ‏مأمور شده آن را برای بیگانگان آشکار نکند.

أرواحنا ودماؤنا ونفوسنـــــــــــا
نفدي بها صرح العقيدة و الهــــــــدى ..