اگر کاری را انجام دهی که به آن باور داری و شکست بخوری، همچنان پیش خودت سربلندی. ولی اگر به کارت باور نداشته باشی و شکست بخوری، فوق‌العاده غم‌انگیز است؛ مثل اینست که دو بار بمیری.

? دیوید لینچ
? صید ماهی بزرگ

[ @alazia_me ]

نوشته:
۳ مهر، ۱۷۷ روز تا بهار.

من نمی‌دونم بعضیا چی از جون بهار می‌خوان که از دو فصل قبل شروع می‌کنن به سوراخ کردنش و تجاوز به فصل‌های کنونی.
حالا خوبه تا همین ۳ روز پیش همه می‌گفتن خداروشکر پاییز اومد از گرمای تابستون خلاص شدیم! حالا سه روز نگذشته رفتن پیشواز بهار.
بدبختی اینجاست که عمدتا قرار هم نیست در بهار اتفاق خاص و بزرگی براشون بیفته یا احیاناً خودشون اتفاق خاصی رو رقم بزنن.

انصافا وقتی از همون اول پاییز روزشمار بهار می‌ذارید، این ری‌اکشن من و پاییزه: ??

[ @alazia_me ]

پیش‌نیازِ تغییرکردن،
نارضایتی از خود است
یا
پذیرفتنِ خود؟...

#پرسشهای_اگزیستانسیال
[ @alazia_me ]

ظاهراً اسرائیل پیجر تمام اعضای حزب‌الله، یا حداقل اون‌هایی که در جنوب یا بیروت هستن، رو همزمان منفجر کرده. احتمالاً از طریق هک شبکه و داغ کردن باتری لیتیومی. جدای از اینکه دلیل استفاده از پیجر در سال 2024 اساساً همین جلوگیری از هک شدنه، و این نشون دهنده عمق…

ظاهراً اسرائیل پیجر تمام اعضای حزب‌الله، یا حداقل اون‌هایی که در جنوب یا بیروت هستن، رو همزمان منفجر کرده. احتمالاً از طریق هک شبکه و داغ کردن باتری لیتیومی. جدای از اینکه دلیل استفاده از پیجر در سال 2024 اساساً همین جلوگیری از هک شدنه، و این نشون دهنده عمق نفوذ اطلاعاتی و تکنولوژیک طرف مقابله، چنین حرکتی اثر بسیار مخرب، ولی کوتاه مدتی، بر ارتباطات و هماهنگی نیروها داره. اگر قصد صرفاً ترسوندن نباشه، باید تا قبل از جایگزینی پیجرها، و تا دسترسی نیروها به هم مختله، ضربه تاکتیکی بعدی رو بزنن. پخت‌وپز در خاورمیانه به مراحل جالبش نزدیک می‌شه.

تو با انجام کارهایی که دوس نداری نمی‌میری
تو زمانی می‌میری که فراموش کنی چه کارهایی رو دوس داشتی
اینجوری تبدیل میشی به یه مشت چرخ‌دنده.

[ @alazia_me ]

– هرچی بیشتر می‌گذره، به قدرت و آرامش درونِ ناامیدی و پوچی بیشتر ایمان میارم.

• پوچی رو نمی‌دونم. ولی ناامیدی می‌تونه خوب باشه. به‌خصوص اگر از خوردن به دیوار واقعیت بیاد، هم اول خودتو راحت می‌کنه، هم جا باز می‌کنه برای امیدهای غیراحمقانه در آینده.

– دقیقا. درمورد پوچی هم مسئله همون فضیلتیه که یه بار درموردش حرف زدیم؛ فضیلتِ جدی نگرفتنِ زیادی.
و به نظرم این فضیلت یه ورش از پوچی میاد
و این خاصیت مفیدشه کاملا.
اگر پوچی نبود احتمالا از جدی گرفتن همه‌چیز و انقباض اعصاب سکته می‌کردم.

• آره، این هست. اینو منم هستمش.
  خداروشکر یه جا منقرض می‌شیم. :)

– :)) میدونی؟ نکته این نیست که باید کلا رد داد، چون اساساً با رددادگیِ کامل نمیشه زندگی کرد. بلکه نکته اینه که باید بشه هر لحظه‌ای که لازمه رد داد و به پوچی همه‌چیز خندید و توی خلسه رها شد.
این امکان مستمره که رد ندادنِ انتخابی رو معنادار و اثربخش می‌کنه. وگرنه تو محکوم به جدی‌گرفتنِ ابدیِ همه‌چیز بودی
و زندگی با چنین محکومیتی، تمام وجودت رو می‌خوره.

• آدم خل‌وچلی چیزی می‌شه.
  منم خودمو یه وقتایی در معرضش حس می‌کنم،
  ولی سعی میکنم هی به ترکیدن کره زمین تو سه میلیارد سال آینده فکر کنم. :)

– :))) حاجی من به مرگ و فراموش شدن خودم که قراره لایک اِ پیس آو کیک اتفاق بیفته فکر می‌کنم بسمه.
اثر می‌کنه. :)

#گفتگوها

[ @alazia_me ]

? Low Mist Var. 1 (Day 5)
? Ludovico Einaudi
? The Father (2020)
#بیکلام

نمی‌دانم دخترم بود
یا خواهرم
یا همسرم
یا مادرم
نمی‌دانم سال‌ها پیش بود
یا دیشب
یا فردا
یا سال‌ها بعد
اما همین‌جا نشسته بود
چای می‌خورد
و من او را می‌شِناختم
آری،
من او را می‌شِناختم...
?......

[ @alazia_me ]