من از الان عذاب‌وجدان مادر بد بودن رو دارم دیگه فکر کن بچه‌دار بشم چی می‌شه. احتمالا باید قبل از این‌که تسلیم احساسات بشم برم و لوله‌های رحمم رو ببندم.

https://t.me/EdwardFairfaxRochester/17128 نمیدونم این حس مادرانه از کجا میاد ولی وقتی اطرافیانم به یه جایگاهی میرسن خیلی خوشحال میشم جوری که انگار من دستشونو گرفته بودم طول این مسیر درحالیکه طرف عملا ازم بزرگتره و نتایجش ربطی بهم نداره چون تا حالا از نزدیک ندیدمش مثل موقعی که دوستام نمره خوب میگیرن ایدولام جایزه میبرن یا همین موزیک میا که با ذوق توی یوتیوب درموردش صحبت میکرد و منم همراهش گریه میکردم و کوثر تو هم برام اونطوری شدی وقتی در مورد نتایج و کارات میگی واقعا بهت افتخار میکنم در حالیکه بهم ربطی نداشته ولی دیدن خوشحالیت خوشحالم میکنه(وای خجالت میکشم میشه توی چنل نزاری؟ فقط خواستم به خودت بگم چون خیلی وقتا همچین حسی پیدا میکنم و نمیتونم چطور توضیحش بدم😭)

این‌که زندگیم برای خودِ خودم هست رو به رسمیت شناختم تا بتونم زیست کنم.

کسشر❌
کرسی‌ شعر✅

عاشق اینم توی شب یلدا هوا مه بشه و برف بباره. انقدر بهم حس خوبی می‌ده این موضوع که حد نداره.

خدایا شب یلدا برف بیاد🕯

با همهٔ این‌ها آدم پر رویی هستم و دوست دارم زندگی کنم. اما فقط من این وسط نیستم که تصمیم بگیرم. منِ دیگری نیز وجود داره. خوشایند نیست این شرایط.

اگه برای خودم آدم امنی بودم شاید همه چیز جور دیگه‌ای بود. ولی انقدر از خودم می‌ترسم که مدام در حال فرار از خودمم. هر ماهم که می‌رم پیش پزشک بهش این رو می‌گم. بهش می‌گم من خوبم ولی نمی‌دونم تا کی و نمی‌دونم کار وحشتناک بعدیم قراره چی باشه و می‌دونم باز هم قراره کار خطرناکی بکنم ولی هیچ حدسی ندارم که اون کار قراره چی باشه که بتونم جلوش رو بگیرم.

من این رو پذیرفتم که واقعا آدم جالبی نیستم و جدای از اون باید تلاشم رو کنم خودم رو از تنهایی بیرون نیارم چون به دیگران آسیب می‌رسونم و خودم هم آسیب می‌بینم. فکر کنم مامان واقعا راست می‌گفت. در آخر قراره خودم رو از جهان و آدم‌ها دورِ دور کنم فقط چون می‌ترسم به دیگران آسیب بزنم و خودم از دیگران آسیب ببینم و چون خودم به سختی پذیرای معذرت‌خواهی کسی هستم، این احساس رو دارم که معذرت‌خواهی هام قرار نیست پذیرفته بشه و متنفرم کار وحشتناکی کنم که بعد بابتش طلب بخشش کنم. واقعا می‌ترسم کسی رو به خودم نزدیک کنم و شاید حد و مرز سفت و محکمی که برای خودم می‌ذارم به همین علت باشه. من واقعا از نشون دادن خود واقعیم می‌ترسم و مدام در حال سرکوب کردن خودم هستم. می‌ترسم ولی نه از دیدگاه دیگران و حرف بقیه. از خودم می‌ترسم. از خودم خیلی می‌ترسم.

ترس، استرس و اضطراب واقعا برای من وحشتناکن. ولی محرک قدرتمندی برای رو به جلو حرکت کردن و از نفس نیوفتادنه.