وقتی باغ قصه می‌سوخت
من چه بودم جز یه خرمن؟

مرگ آدم‌هایی که در مراسم ختم‌شون حضور نداشته‌ام هیچ‌وقت عادی نمی‌شه. هزار سال دیگه هم که برگردم به اون خونه، گوش‌م به صدای پایی‌ه که از راه‌پله به استقبال‌م می‌آد.

وقتی آگهی «هفت روز گذشت» چاپ می‌شه، هنوز هفت روز نگذشته. جمله‌ی درست «هفت روز خواهد گذشت»ه و بله، بیش‌ترش هم خواهد گذشت.

غرض نقشی‌ست کز ما باز ماند؟

حالا هم سن و سال زمانی‌ام که من رو باردار بودی، مامان.

“Living is easy with eyes closed.”

یاد من باشد تنها هستم؛
ماه
بالای سر تنهایی‌ست.

سپهری

عجیب‌ترین اَبزاری که انسان برای شکنجه دادن خودش استفاده می‌کنه توقع داشتن از دیگرانه.

امان از این عشق، عزیز من، آخ فغان از این عشق.

نه تنها زندگی کردن مبارزه‌ست، که گاهی تنها مبارزه‌ست.