"یارب به نسل طاهر اولاد فاطمه
یارب به خون پاک شهیدان کربلا
یارب به صدق سینهٔ پیران راستگوی
یارب به آب دیدهٔ مردان آشنا
دلهای خسته را به کرم مرهمی فرست
ای نام اعظمت در گنجینهٔ شفا
گر خلق تکیه بر عمل خویش کرده‌اند
ما را بس است رحمت و فضل تو متکا
یارب خلاف امر تو بسیار کرده‌ایم
و امید بسته از کرمت عفو مامضی.."

سعدی

جلال‌الدین همایی (سنا)

۱۳ دی ۱۲۷۸
۲۹ تیر ۱۳۵۹

«من همه چیز هستم و هیچ نیستم. همه چیزیم هست و هیچم نیست، در شعر و ادب چکیده‌ام نه چسبیده و بر رسته‌ام نه به خود بربسته. باری ادیب و شاعر و حکیم و عارف و فقیه و منجم و ریاضیدان، همه حتی علوم‌وفنون غریبه رمل و جفر و اعداد را به‌دقت یاد گرفته و می‌دانم؛ اما می‌دانم که هیچ نمی‌دانم «قیمة ‌المرء مایحسنه». اگر این قضیه درست است من هیچ نمی‌دانم و به‌درستی و راستی اهل هیچ فن نیستم. از آن وقت که خود را شناخته‌ام تاکنون به هیچ کار و کسبی غیر از تحصیل و مطالعه و تصنیف نپرداخته‌ام و یک‌دم از خواندن و نوشتن نیاسوده‌ام. در معاش قناعت کرده، هرگز ذکر و فکرم از کتاب و دستم و از قلم جدا نشده‌ است. تحصیلاتم نه پیش خود و از افواه رجال و به تعبیر عوام فارسی «تحصیلات دیمی» است که سالیان دراز با نظم‌ و ترتیب صحیح دست از همه کار شسته و یکسره همت بر تحصیل علوم و معارف گماشته و در محضر اساتید فن به زانوی ادب نشسته و منت استاد و ادیب کشیده...».

- مرحوم استاد جلال‌الدین همایی

نشسته از چپ بدیع‌الزمان فروزانفر