یکمین جشنواره نثر (داستان) سرتال

سومین جشنواره شعر و ترانه بختیاری (سوزو)

استاد فریدون داوری از پیشکسوتان شعر لری درگذشت
روانش شاد?

هوشیار مست ????

زندگینامه حکیم عمر خیام نیشابوری

پادکست رخ ???

⁠ تحقیر

حملات شیمیایی در چهارشنبه و شنبه (دهم و سیزدهم اسفند) نشان داد ابعاد آن بسیار گسترش یافته و عملاً خبری از هیچ گونه اقدام بازدارنده هم نیست. رفتن بچه‌های مردم به مدرسه با این میزان اضطراب نه معقول است و نه رواست. تا وقتی امکان پیشگیری از حملات وجود ندارد، فرستادن دختران به مدرسه چیزی جز جریحه‌دار کردن احساسات والدین و تحقیر دختران نیست.

اصلاً وجود چنین حملاتی تحقیر کل ملت ایران است. همین مانده خود را با قربانیانِ بوکوحرام همسطح ببینیم! در هیچ دوره تاریخی خودمان، حتی در تاریک‌ترین دوره‌ها، چنین رذالت و دنائتی سابقه نداشته است. و اصلاً در کدام کشور، کدام برهه تاریخی، کدام قاره سابقه داشته است مدارس دخترانه هدف چنین حملاتی قرار گیرد؟

همین بی‌همتاییِ جنایت، همین یکتاییِ رذالت بزرگ‌ترین تحقیر است. در دوران هوش مصنوعی، در عصر فوران اطلاعات، در عصری که هیچ نقطه‌ای در دنیای درون و بیرون انسان دیگر تاریک نیست، خود را در اوج بیهوشی، در چاه بی‌اطلاعی و در نهایت تاریکی، قربانی می‌بینیم! در عصر درشکه و سنگ چخماق هم سرعت واکنش و شفاف‌سازی بیش از این بود. همین تحقیرآمیز است و حقیقتاً می‌خواهم اعتراف کنم هرگز انتظار این نوع تحقیر را نداشتم. فکر می‌کردم گشتن دنبال فیلترشکن در عصر فایو-جی اوج تحقیر است، اما اشتباه می‌کردم...

قاعدتاً با حملاتی که تاکنون در این ابعاد رخ داده، دیگر باید بتوان داده‌های لازم را برای شناسایی و بازداشت عاملان به دست آورد و اگر چنین نمی‌شود، یعنی اراده یا توان لازم وجود ندارد.

مسئله در اینجا "شأن" است. مسئله فقط این نیست که چه تعداد از دختران عزیزمان آسیب دیده‌اند، مسئله کمیت آن نیست (گرچه کمیت آن هم دیگر سرسام‌آور شده)، بلکه مسئله کیفی است: اصلاً شأن زندگی مدنی تخریب و تحقیر شده؛ شأن شهروند ایرانی بیش از پیش آسیب دیده. مسئله حیثیت است و حیثیت قیمت ندارد. برای اعاده این حیثیت، برای ترمیم این شأن هر چه از دست هر کس برمی‌آید باید انجام دهد. اصلاً انسان و انسانیت به شأنی است که آدمی برای خود دارد، برای خود طلب می‌کند، برای خود به دست می‌آورد — این ماییم که شأنمان را تعیین می‌کنیم، وقتی به هر تنزلی تن می‌دهیم.

مهدی تدینی/ مترجم ، نویسنده و پژوهشگر