شعرهایم مرورِ غم بودند
گریه را خوب درک می کردند
پاره های تنم همیشه مرا
مثل سیگار ترک می کردند؛

دلم پیشِ عقلم رو سیاه س.

بیمِ آن دارم که زیاد با تو سخن بگویم!
مبادا خسته شوی،
و بیمِ آن دارم که سکوت کنن؛
مبادا گمان کنی که دیگر برای قلبم مهم نیستی...

به رفتن عادت کن،
تموم میشه همه بودنا..!

این پایان ترم نیست
پایان منِ🗿

الان تنها چیزی که میچسبه چاییه،
البته تو کافی شاپ...
کافی شاپ فرودگاه امام،
در حالی که کارت پروازت روی میزه و
قراره هیچوقت برنگردی!

راستش واسه من،
اینکه میگن " این نیز بگذرد" آرامش بخش نیست؛
چون نگرانی من بابت نگذشتنش نبوده،
نگرانیم از
اینه که وقتی گذشت، از من چی باقی مونده...

ما پرنسس های دیزنی لند نیستیم، ما
دخترای ایرانیم...

بگذار بگذرد، آسمانِ ماهم خدایی دارد.